Once in a Lifetime

Chapter 57

Bago ang lahat, medyo may konting bs dito at pasensya na dahil hindi ako marunong sa ganun. Pwedeng hindi niyo na basahin yun. Pero kung gusto niyo talaga, edi go! Hahaha. Read at your own risk nga sabi nila. Enjoy!
---
"It's me." Bulong niya at ramdam na ramdam ko yung hininga niya. Nakahinga ako ng maluwag at tinanggal na din niya yung kamay niya sa bibig ko.

"You scared me. What are you doing here? I mean... Why are you here?" Bigla bigla nalang siyang susulpot sa bahay ko at bakit kasi sa bintana siya dumaan? Pwede naman siyang kumatok sa pintuan namin sa baba.

Nagulat ako ng bigla niya akong yakapin ng sobrang higpit. Parang hindi na naman ako makahinga. Hindi ko alam kung ano ba dapat kong maramdaman.

"J-Jarvis... W-What--"

"Please... Just let me hug you... I need it... I need you." Hindi ko maipaliwanag yung boses niya. Yumakap na din ako sakanya dahil hindi 'ko alam kung paano siya ico-comfort. Alam kong may problema siya, hindi naman ako manhid para hindi maramdaman na may problema siya.

"What's wrong?" Tanong ko sakanya kahit na hindi ako sigurado kung sasabihin niya sakin o hindi. Kumalas siya sa pagkakayakap at yumuko. Hinintay ko lang siya magsalita.

"Daemon... Daemon killed my mother." Hindi ako makapagsalita sa sobrang gulat. Bakas sa boses niya yung galit. Hindi ko alam gagawin ko, hinawakan ko nalang yung mukha niya at nakita ko ang pagpatak ng luha niya.

"Jarvis..."

"I'll kill him. I'll kill him." Paulit ulit niyang sabi. Niyakap ko siya dahil hindi ko din alam kung anong dapat kong gawin.

Galit at sakit ang nararamdaman niya ngayon. Napakahayop ni Daemon. Wala siyang puso. Bakit kailangan niyang pumatay? Alam kong nasasaktan si Jarvis ngayon. Matagal na niyang hinahanap yung pumatay sa mommy niya, yung matagal na niyang hinahanap ay matagal na din niyang nakakaharap. At ngayon buhay naman ni Jarvis yung sinisira niya. Anong kasalanan nila? Bakit niya 'to ginagawa? Hinayaan ko lang na umiiyak si Jarvis sa balikat ko. Ito lang naman magagawa ko eh.

"I lost everything including you. I don't have anyone anymore." Sabi niya sa pagitan ng pag iyak niya. Ang sakit sakin na makita siya sa ganitong sitwasyon. Kumalas ako sa pagkakayakap sakanya at hinawakan ko ang dalawang pisngi niya.

"You still have me." Sabi ko habang pinupunasan yung luha niya.

"I lost you the moment I broke your heart."

"That's not true. Kahit kailan hindi nawala yung pagmamahal ko sayo. You will always have me."

"I'll tell you everything." Alam ko ibig niyang sabihin. Gusto na niya sabihin sakin yung dahilan kung bakit siya nakipag break sakin.

"No. Not now, I understand." Sabi ko. Gustuhin ko man malaman pero hindi naman kasi ito yung tamang oras para do'n eh. Hindi sa ganitong sitwasyon.

"Daemon threatened you. He would kill you if I didn't broke up with you." What?!

"Anong kinalaman ni Kryshia dito? Bakit naging kayo?" Hindi ko na naiwasan itanong yung sakanila ni Kryshia.

"Daemon is her step-father. Kailangan kong balikan si Kryshia pagkatapos kong makipaghiwalay sayo. Yo'n ang sinabi ni Daemon at pag ginawa ko yo'n, titigilan ka na niya." Hindi ko alam kung ano sasabihin ko, pareho silang demonyo, manang mana si Kryshia kay Daemon.

"I love you, Bella. Believe me, I don't have a choice. I promised you that I'll protect you--" I stopped him by kissing him. Sobra kong na-miss 'to. Nag response naman agad siya sa halik ko.