Written On A Canvas

Chapter 38

Chapter 38

"'Yung pinto, ayusin ang pag-bukas!" sigaw ko nang makitang sobrang lamya ng pagka-bukas noong extra. She was seconds late sa cue ko at hindi magandang tignan sa monitor ang execution nito.

"Sorry po, Direk..."

I breathed heavily and nodded. I snapped my finger as a signal to repeat the scene. Last shoot na 'to namin sa apartment na 'to. And then, we'll move to our last location which is the art gallery. Hopefully the day after tomorrow, makapag-simula na kami doon.

"Guys, ready na. Shoot ulit," sambit ni Rebecca sa megaphone. Nasa tabi ko ito at tinitignan rin ang paligid.

Mabilis na nagsikilos ang mga crew at cast. Nag-ready na si Gustav sa eksena niya at ang kasama nito sa scene.

"Are you guys good to go?" I asked them through the megaphone.

"Yes, Direk!"

That scene went for hours dahil marami kaming angles na sinubukan. Nagsagawa rin kami ng iba't-ibang approach sa scene at pagpipilian nalang kung ano ang pinakabagay. Halos alas diyes na ng gabi nang matapos kami.

"Food is ready guys!" sigaw ni Reby sa isang apartment na nirentahan din namin para doon ilagay ang mga gamit. Bilang dressing room na rin at food area. Ang katabing apartment ang siyang gamit namin para sa shoot.

"Direk, last part na sa art gallery diba, tapos—"

I didn't let Rodrigo finish his sentence. "Tapos na," I said with relief.

"Damn," hindi makapaniwalang untag nito. "Matapos ang ilang buwan..."

Umangat ang gilid ng labi ko nang mapagtantong, oo nga, tatakbo nalang ng dalawang linggo ang production at sa wakas, tapos na ito. Post-prod nalang at ipapalabas na ang pangalawang pelikula ko. Who would have thought?

"Kaunti nalang," sabi ko sa kanya habang nangingiti sa ideya.

"Tara, Direk. Punta na tayo doon," aniya. "Deserve natin kumain!"

Inayos ko lang ang mga gamit sa lamesa at sabay na kaming lumabas ng apartment para pumunta sa kabila. Nagtatawanan na ang mga tao roon at kanya-kanyang kuha ng mga pagkain. May nakahandang sangkaterbang hapunan at kahit tawagin pa ang mga staff ng building ay maca-cater pa sila.

"Here comes the man!" sigaw ng isa sa mga staff pagkapasok ko. Nagpalakpakan sila at 'yung iba ay tinap ako sa balikat. Sabi ay advance congratulations raw para sa success ng pelikula.

Maging si Rebecca ay sumali.

"Ang nag-iisa!" aniya.

Napailing nalang ako habang nangingiti at kumuha ng isang piraso ng pizza. Humarap din ako sa kanila pagkatapos. "You guys eat all these, okay? Consider this a reward for being one step closer to the finish line."

"Tabi niyo, ako na!" sambit ni Paul, isang cameraman namin, na medyo may kalakihan. Nagsitawanan sila sa sinabi ng lalaki at nagpatuloy sa pag-enjoy ng gabi.

Bandang alas dose nang makauwi ako. Nakikita ko palang ang pinto ng unit ko, nai-imagine ko na agad ang himbing ng tulog ko pagkahiga ko mamaya. Wala kasing trabaho bukas dahil rest day kaya pwede akong magising kahit anong oras na gusto ko.

Tumunog ang pinto pagkabukas at agad din naman akong pumasok. I removed my jacket and hang it on the rack as I placed my handbag on the ground. Different from the usual, walang boses na bumungad sa akin.

Umupo muna ako sa couch. Sumandal ako roon at pumikit. I still need to clean my body pero gusto ko munang magpahinga saglit. The past weeks were exhausting. I need to savor this starting point of my rest day dahil isang araw lang 'to at grind na naman sa sunod.