23

8.1K 505 24
                                        

(Unicode)

မင်္ဂလာပွဲပြီးပြီးချင်း ဂျန်းအိမ်ကိုတန်းပြန်လာလိုက်သည်။လက်ထပ်ပြီးလည်း ဂျန်းအိမ်မှာပဲနေဖို့စီစဥ်ထားသည်လေ။

ချယ့်ကိုတစ်ယောက်တည်းထားခဲ့ရမှာ စိတ်မချတာကြောင့်ပါ။အသည်းအသန်လက်ထပ်ရတာကတော့ သိတဲ့အတိုင်းအလောသုံးဆယ်နဲ့မောင့်ကြောင့်ပဲပေါ့။

"ရေး!!နောက်ဆုံးတော့မိန်းမရပြီကွ"

မွေ့ယာပေါ်ပစ်လှဲရင်းအသံကုန်ဟစ်နေတဲ့ အဂျစ်ကိုကြည့်ပြီးမဒမ်ကတော့ခေါင်းတခါခါ။

မင်္ဂလာကုတင်မှာလှဲနေရင်းကနေထလာပြီး မှန်တင်ခုံရှေ့လက်ဝတ်ရတနာတွေချွတ်နေတဲ့ သူမဆီဦးတည်လာပြန်သည်။

သူမအနောက်ကနေနားကပ်ချွတ်ပေးနေသည်။

"မောင်လုပ်ပေးပါ့မယ်ဇနီးချောလေးရယ်"

"ပြီးတာပဲ"

"မငြင်းဘူးပဲမောင့်မိန်းမက"

"ငြင်းစရာလားမင်းကအခုတို့ရဲ့အိမ်ထောင်ဦးစီးဖြစ်နေပြီ။အဲ့တော့ဒီလိုလုပ်ပေးဖို့တာဝန်ရှိတယ်လေ"

နီဆွေးဆွေးနှုတ်ခမ်းတစ်စုံကို လှုပ်ခတ်ကာလှလှပပစကားဆိုနေသည့် ပူနွေးနွေးဇနီးလေးကို တုန်နေအောင်ချစ်ရပါသည်။

"မောင့်မိန်းကလေးကသိပ်လှတာပဲကွာ"

လည်တိုင်လှလှမှာနေရာယူထားတဲ့ စိတ်ဘယက်ကိုချွတ်ပေးရင်းပြောလိုက်သည်။

"တို့ထက်လှတဲ့မိန်းမတွေတစ်ပုံကြီးပါကွယ်"

"မောင့်ဂျန်းနီကလွဲရင်ကျန်တဲ့က္ကတ္ထိယတွေဟာဖွဲနဲ့ဆန်ကွဲပါရှင်"

လည်တိုင်ကိုအနမ်းပေးလာတဲ့ မောင်ဟာသိပ်စကားတတ်တာပဲ။ဒီကလူဟာလည်း မောင့်ကိုကြွေပြီးသားပါနော်။

"ပြောရအုန်းမယ်နားထောင်"

သူမမျက်နှာချင်းဆိုင်သို့လှည့်ထိုင်ပြီး သူကတော့သူမအောက်မှာကျုံ့ကျုံ့လေးထိုင်နေသည်။

ထိုင်တာတောင်သူမလက်လေးကိုကိုင်ပြီး လက်ဖမိုးကိုနမ်းနေသေး။

"ဘာပြောမလို့လဲ နီ မောင်နားထောင်နေပါတယ်။

"မင်းအခုUniပြန်တက်ရတော့မှာမလား"

အဂျစ်လေးရဲ့အိန္ဒြေရှင်မဒမ်(Completed)Where stories live. Discover now