Χαμένη στον Χρόνο

Κεφάλαιο 10

Η ζωή στην Ρώμη, παραδόξως κιλά ήσυχα. Έχουν περάσει σχεδόν εξίμιση μήνες, από τότε που ο Άρης εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ιταλία. Το μυαλό του αρχίζει να παίρνει και πάλι στροφές, ενώ η ζωή του ξεκινά και πάλι να αποκτά μια ρότα, καθώς ο ίδιος, έχει κάνει νέες γνωριμίες και χάρις την καθημερινότητα και το φόρτο εργασίας του, που τον ανάγκασαν να αποκτήσει, θέλει—δεν θέλει, νέες κοινωνικές συναναστροφές. Μια εκ των οποίων,
είναι η Λήδα.

Εκείνος εργάζεται σε μια βιβλιοθήκη,
ενώ το τελευταίο διάστημα το έχει ρίξει στο διάβασμα, καθώς, κάποια στιγμή σκέφτεται να γράψει και ένα μυθιστόρημα.

Ποιος να το πίστευε... Ο Άρης συγγραφέας. Αυτό κι αν είναι νέο... Αυτός, όχι μόνο σιχαινόταν το διάβασμα, αλλά έβγαζε φλύκταινες κάθε φορά που του έλεγαν να σημειώσει κάτι στο σχολείο και στη συνέχεια στην σχολή, πόσο μάλλον να έγραφε και βιβλίο.

Με τη Λήδα, εργάζονται μαζί στην βιβλιοθήκη. Οι δυο τους έχουν βγει αρκετές φορές έξω για καφέ και άλλοτε για φαγητό, ωστόσο, μοιράζονται μεταξύ τους πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις.

Η Λήδα είναι αρκετά κουλτουριάρα. Της αρέσει να παίζει βιολί και η κλασική κιθάρα. Το τελευταίο διάστημα, παρακολουθεί μαθήματα πιάνο. Είναι «βιβλιοφάγος,» όπως την αποκαλούν οι φίλοι και συνεργάτες της και της αρέσει επίσης το γράψιμο στην ποίηση και η σύνθεση μουσικής.

Μερικές φορές, ο Άρης σκέφτεται ότι αν η Λήδα γνωριζόταν με την Κυβέλη, θα γινόντουσαν πολύ καλές φίλες. Βέβαια, οι σκέψεις του προς το πρόσωπο της Κυβέλη, το τελευταίο διάστημα έχουν αρχίσει να γίνονται όλο και πιο αχνές, καθώς, η Λήδα τον βοηθάει πολύ σε αυτό το θέμα.

Η ίδια, γνωρίζει... Της έχει εκμυστηρευθεί την ιστορία του με την πρώην γυναίκα του και, το πως χήρεψε από τόσο νωρίς. Η Λήδα δείχνει να έχει απέραντη κατανόηση και να ενστερνίζεται τα όσα της έχει εμπιστευτεί μέχρι τώρα με απόλυτη σαφήνεια, βοηθώντας τον, να σταματήσει επιτέλους να γεμίζει τον εαυτό του με τύψεις. Στο κάτω—κάτω, ότι έγινε—έγινε και θα πρέπει με κάποιον τρόπο, να βρει την δύναμη να συνεχίσει τη ζωή του, σωστά...;

Οι δυο τους, δεν έχουν ξεκαθαρίσει αν τρέχει κάτι ερωτικό μεταξύ τους. Η αλήθεια είναι, πως από την μεριά της, η Λήδα, δείχνει κάποιο ενδιαφέρον. Μερικές φορές, ο Άρης νιώθει σαν να έλκεται από εκείνη ερωτικά κι άλλοτε του φεύγει.

Η Λήδα ασχολείται και με άλλα πράγματα, λιγάκι πιο περίεργα, θα έλεγε κανείς...

Της αρέσει να μαθαίνει για τον νόμο της έλξης, πιστεύει στο Φενγκ Σούι, διαβάζει για λευκή μαγεία και άλλα παρόμοια θέματα, καθώς στο σπίτι της έχει μια γωνία με στοίβες ολόκληρες σχετικά με αυτή τη θεματολογία, ενώ σήμερα στη δουλειά, συζητούσαν για το πως η πανσέληνος επηρεάζει το ανθρώπινο σώμα και αλλά τέτοια...

Η αλήθεια, είναι ότι ώρες—ώρες η Λήδα φρικάρει τον Άρη, όμως ο ίδιος αποφασίζει να την πειράξει, αποκαλώντας τη με το νέο παρατσούκλι που της έχει βγάλει: «μαγισσούλα.»

«Θα σου πω αυτό που σου έλεγα και το μεσημέρι... Η πανσέληνος επηρεάζει τον άνθρωπο, επειδή επηρεάζεται το νερό. Από τι αποτελείται ο άνθρωπος;'
«Από τι;»
«Έλα ρε Άρη, δεν με προσέχεις...!»

Οι δυο τους κάθονται στο Fontana di Trevi, ή αλλιώς, γνωστό ως: «το συντριβάνι των ευχών,» συνομιλώντας για κβαντική φυσική, new ages και άλλα τέτοια. Ο Άρης δείχνει να παρακολουθεί την Λήδα να μιλάει με πάθος για αυτού του είδους θέματα, ενώ εκείνος τρώει από τα πασατέμπο.

«Τι λέγαμε το μεσημέρι στη δουλειά;» τον ξαναρωτάει.
«Τι λέγαμε;» την πειράζει ο Άρης.
«Ότι η πανσέληνός επηρεάζει τον άνθρωπο επειδή αποτελείται από 70% νερό, ρε Άρη...»
«Άααα ναι, σωστά.»
«Κόβεσαι.» του λέει σαρκαστικά και χαζογελάνε.

Ξαφνικά, χτυπάει το τηλέφωνο του Άρη, όπου τον καλεί ο φίλος του ο Διονύσης, ο οποίος έχει σκοπό να κατέβει στην Ιταλία για να τον δει, μαζί με την Άννα.

Ο Διονύσης και η Άννα είναι μαζί από εκείνο το βράδυ. Φαίνεται οι δυο τους να ταίριαξαν τελικά και έτσι αποφάσισαν να μείνουν μαζί. Σήμερα ο Διονύσης, ενημέρωσε τον Άρη ότι επρόκειτο να τον επισκεφτούν μαζί με τη φίλη της, Σύνθια, η οποία δεν έχει σχηματίσει και την καλύτερη εντύπωση για τον Άρη...

«Πρέπει να έρθει κι αυτή;» ακούγεται να λέει ο Άρης, καθώς μιλά στο τηλέφωνο...
«Μην ξηγιέσαι έτσι ρε φίλε, κολλητή της είναι και περνάει ζόρια η κοπέλα... για λίγες μέρες μόνο...»
«Τι να πω, εντάξει...»
«Είσαι φίλος ρε. Τελικά, ή που θα μένεις τελείως μόνος σου, ή που θα γίνεται το σπίτι σου κέντρο διερχόμενων.» του αποκρίνεται σαρκαστικά ο Διονύσης χασκογελώντας.
«Χα—χα... Πολύ αστείος είσαι ρε αδερφέ μου. Κανονίστε να μου το διαλύσετε, θα με διώξει στο τέλος ο σπιτονοικοκύρης.»
«Καλά μωρέ, παιδιά είμαστε;»
«Δεν είμαστε, ε...;»
«Όχι βέβαια.»

Ο Διονύσης δείχνει να το διασκεδάζει που ο Άρης έχει βρει τα πάνω του και μπορούν οι δυο τους να κάνουν και πάλι χαβαλέ μεταξύ τους. Ακριβώς όπως πριν. Είχε αρχίσει να αγχώνεται, ειδικά το τελευταίο διάστημα, πριν φύγει ο Άρης από την Ελλάδα. Για μια στιγμή, πίστεψε ότι τον έχει χάσει για πάντα, όμως, να που τα οφείλει τελικά όλα στην Λήδα...

Ο Άρης κλείνει το τηλέφωνο και κατευθύνεται και πάλι πίσω προς την φίλη του, η οποία κάθεται και τον περιμένει.

«Πότε έρχεται ο φίλος σου;»
«Σε δύο ημέρες θα είναι εδώ.»
«Ευκαιρία να τον γνωρίσουμε επιτέλους.»

Η ώρα περνά και η υπενθύμιση της Λήδας χτυπάει ξαφνικά στο κινητό της. «Σκατά! Έχω μάθημα πιάνου! Άρη, πρέπει να φύγω...» του αποκρίνεται καθώς παίρνει βιαστικά στα χέρια την μπακ πακ της. Του δίνει ένα αστραπιαίο φιλί στο μάγουλο, πετάει ένα μονόευρω στο συντριβάνι των ευχών και εξαφανίζεται...