Χαμένη στον Χρόνο

Κεφάλαιο 11

« Τι να ευχήθηκε άραγε...;»

Ο Άρης σκέφτεται για λίγο την βιαστική κίνηση της Λήδα στο συντριβάνι των ευχών. Ομολογουμένως τον εξέπληξε, όχι τόσο για την διαχυτικότητα της, γενικότερα η Λήδα, είναι πολύ άνετη σαν άνθρωπος, οπότε το φιλί της, πολύ πιθανόν να μην σήμαινε και απολύτως τίποτα, στο κάτω—κάτω, τα συνηθίζει κάτι τέτοια απρόοπτα· αλλά πράγματι, τι να ευχήθηκε; Ίσως ευχήθηκε να γίνει κάτι με τον Άρη, ή κατάλαβε ότι επρόκειτο να έρθει η Σύνθια να μείνει στο σπίτι του και αγχώθηκε (;) Ποιος ξέρει...

Δυο ημέρες αργότερα, ο Άρης, ο Διονύσης και τα κορίτσια, κατευθύνονται με προορισμό τους το σπίτι του Άρη από το αεροδρόμιο. Από νωρίς το πρωί, ο Άρης περίμενε για να τους υποδεχτεί. Ο ίδιος, τρόμαξε να γνωρίσει την Σύνθια, καθώς, η ίδια έχει αλλάξει τρομακτικά, προς το καλύτερο.

Φορούσε ένα λευκό κρουαζέ φόρεμα και ψηλοτάκουνα. Είχε απαλό μακιγιάζ και τα μαλλιά της ήταν σε μια ελαφριά μπούκλα που χάιδευε τους ώμους της. Δεν ήταν πλέον ξανθιά αλλά καστανή.

«Είδες πόσο αλλάζει η εικόνα τον άνθρωπο;» του ψιθυρίζει ο Διονύσης στο αυτί. «Πολύ καλύτερα, έτσι δεν είναι...;»

Τα κορίτσια προχωράνε μπροστά, ενώ εκείνοι πίσω, κρατούν τις βαλίτσες στα χέρια, σαν σωστοί τζέντλεμεν...

«Εντάξει, δεν τρελάθηκα κιόλας. Αλλά ναι, πολύ καλύτερα.» «Δεν την συμπαθείς καθόλου έτσι;»

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει κάτι προσωπικό μαζί της, ούτε την συμπαθεί, ούτε όχι. Εκείνη, από την αρχή του ήταν παντελώς αδιάφορη, ούτως ή άλλως, το στυλ του Άρη στα κορίτσια ήτανε πάντοτε διαφορετικό, εκείνη παραήταν σέξυ για τα γούστα του...

Ύστερα από περίπου ένα μισάωρο οι τέσσερίς τους φτάνουν στο διαμέρισμα του Άρη.
«Είναι λίγο μικρό αλλά θα βολευτούμε.»
«Μη σε απασχολεί.» τον διακόπτει ευγενικά η Σύνθια.

«Οκ, λοιπόν, σαν στο σπίτι σας,» τους αποκρίνεται και κάνει να φύγει προς το δωμάτιο.
«Άρη, έχεις ένα λεπτό...;»

Ο Άρης στρέφει την προσοχή του προς την Σύνθια, ενώ ο Διονύσης και η Άννα βγαίνουν διακριτικά για να καθίσουν στο μαρμάρινο τραπεζάκι που βρίσκεται στο μπαλκόνι, ώστε να τους αφήσουν για λίγο μόνους.

«Κάναμε κακή αρχή, δεν νομίζεις;»
«Η αλήθεια είναι πως ναι, αλλά δεν έχει καμία σημασία πλέον, έτσι δεν είναι;»
«Μα και βέβαια έχει...»
«...»
«Κοίταξε, καλώς ή κακώς μου μίλησε ο φίλος σου ο Διονύσης και τώρα ξέρω τον λόγο για τον οποίο ήσουν έτσι εκείνο το βράδυ. Έχεις περάσει πολλά και δεν είσαι υποχρεωμένος να απολογηθείς σε κανέναν, για τίποτα.»
«Εντάξει, έχεις δίκιο, φέρθηκα κι εγώ σαν μαλάκας, σου ζητώ συγνώμη.»
«Μα, το θέμα δεν είναι να μου ζητήσεις εσύ συγνώμη. Εγώ σου ζητώ συγνώμη, αν και ομολογώ πως στην αρχή σκέφτηκα να μην σου πω τίποτα, όμως δε γίνεται να μένουμε στο ίδιο σπίτι και να μην μιλάμε...»
«Εντάξει, μην το σκέφτεσαι άλλο, ότι έγινε, έγινε.»

Ο Άρης νιώθει μία ελαφριά ανακούφιση. Χαίρεται που ξεκαθάρισαν τα πράγματα με την Σύνθια, σαν να έφυγε ένα βάρος από επάνω του και τώρα, που ο ίδιος νιώθει κάπως καλύτερα μέσα του, σα να την βλέπει και με άλλο μάτι... Μα, όλα αυτά τα οφείλει στην Λήδα, την οποία μόλις συνειδητοποίησε ότι έχει ξεχάσει, μιας που της είχε πει ότι θα της τηλεφωνούσε αυτή την ώρα.

Οι ώρες περνούν και τα παιδιά ετοιμάζονται να βγουν για βράδυ. Ο Άρης έχει προσκαλέσει και τη φίλη του Λήδα για να την γνωρίσει στην παρέα. Παρόλο που η Σίνθια και ο Άρης έκαναν κακή αρχή μεταξύ τους, σαν κάτι να άλλαξε ύστερα από την τελευταία τους κουβέντα κι αυτό γίνεται αντιληπτό από την Άννα και τον Διονύση.

«Φίλε, είσαι σίγουρος ότι θέλεις να έρθει η Λήδα μαζί μας;»
«Τι εννοείς;»
«Δεν ξέρω, σκεφτόμουν ότι ίσως σου κάνει χαλάστρα... Ίσως να της έλεγες για άλλη μέρα.»
«Φίλε, η Λήδα είναι φίλη μου και δεν πρόκειται να την κρεμάσω. Στο κάτω—κάτω, εκείνη είναι δίπλα μου τόσο καιρό, θα ήμουν τεράστιο γαϊδούρι να της έριχνα άκυρο και να έβγαινα κρυφά για ποτό. Αυτά είναι κατινίστικα.»

Έχει δίκιο. Θα ήταν τεράστιο γαϊδούρι αν έκανε κάτι τέτοιο. Παρόλα αυτά, τα λεγόμενα του Διονύση φαίνεται να έχουν μα επιρροή πάνω του. Στην τελική, αν κάποια είναι πράγματι τσιμπημένη μαζί του, μία από τις δύο θα πληγωθεί. Είναι προφανές ότι κάποια από τις δύο είναι τσιμπημένη μαζί του, αν όχι και οι δύο. Θα ήταν περίεργο να τις φέρει σε τόσο δύσκολη θέση.

Η παρέα, βρίσκεται ήδη στο πιο in ροκ cafe–bar της Ρώμης. Ο Άρης, παρατηρεί ότι ο Διονύσης φαίνεται ενθουσιασμένος με την Λήδα, αν και δεν είναι ο τύπος του, δείχνει να την βρίσκει ενδιαφέρον τυπάκι και την συμπαθεί αρκετά. Στο κάτω—κάτω μην ξεχνάμε ότι της οφείλει ένα τεράστιο ευχαριστώ για το «babysitting» στον φίλο του.

Η Άννα, από την άλλη, καρφώνει συνέχεια με το βλέμμα της την Σύνθια, η οποία δείχνει εκνευρισμένη, προφανώς με την παρουσία της Λήδα στο τραπέζι, αλλά τι να γίνει που είναι «αναγκαίο κακό» για εκείνη και θα πρέπει να το ανεχτεί. Η Λήδα, δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία, ενώ παραγγέλνει συνέχεια σφηνάκια με σαμπούκα από το μπαρ. Παραδόξως, φαίνεται αρκετά κουλ και αυτό, καθησυχάζει τον Άρη· σε αντίθεση με την Σύνθια, η οποία είναι έτοιμη να βγάλει καπνούς από τα αυτιά και να ορμήσει με λύσσα επάνω της...