Χαμένη στον Χρόνο

Κεφάλαιο 12

« Καλά είναι ηλίθια;!»
Ακούγεται να φωνάζει η Λήδα στον Άρη.
« Γιατί να το κάνει αυτό...;»

Ο Άρης και η Λήδα, έχουν στραμμένο το βλέμμα τους προς την Σύνθια, η οποία φλερτάρει έντονα με έναν άγνωστο.

«Μας ενδιαφέρει...;» την ρώτα εκείνος.
«Δεν μας ενδιαφέρει...;»
«Όχι βέβαια.»

Φαίνεται πως οι απαντήσεις του έχουν αρχίσει να την μπερδεύουν, όμως το ίδιο ισχύει και για εκείνον. Τελικά, ο μόνος που ξέρει τι θέλει σε αυτή την παρέα, είναι ο Διονύσης, ο οποίος δεν έχει μάτια για άλλη πέρα από την Άννα.

«Λήδα, τι θα έλεγες να πηγαίναμε κάπου να μιλήσουμε πιο ήσυχα;»
«Τι έγινε;» τον ρωτά μπερδεμένη.

Πάλι τα ίδια. Τελικά, θέλει ή δεν θέλει να περάσει χρόνο μαζί του; Μυστήριο τρένο τελικά αυτή η Λήδα. Έχει καταφέρει να τον μπερδέψει και ο Άρης, δεν θέλει και πολύ για να τα πάρει στο κρανίο...
Κάθεται για λίγο στο τραπέζι αμίλητος, ωστόσο, προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει με κάποιον τρόπο την συμπεριφορά της Σύνθια και τις απαντήσεις της Λήδα, προσπαθώντας να τα ζυγίσει. Είναι εμφανές, ότι η Σύνθια κάνει ότι κάνει για να τραβήξει την προσοχή του, όμως αυτό ξενερώνει τον Άρη και αντί να τον κάνει να την κυνηγήσει, καταφέρνει ακριβώς το αντίθετο.

Όσον αφορά την Λήδα, η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη και ο Άρης, από ότι φαίνεται έχει χάσει το ταλέντο του στις γυναίκες εδώ και αρκετό καιρό...

«Θα μου πεις τι έγινε παιδάκι μου...;»του αποκρίνεται και πάλι Λήδα. «Έχει να κάνει με το γνωστό θέμα;» προσθέτει.

Το γνωστό θέμα... Το γνωστό θέμα, που ονομάζεται Σύνθια. Έχει μιλήσει στην Λήδα για αυτήν μέσα σε άκρες. Από την μία, τον πειράζει που η ίδια φασώνεται με άλλον μπροστά του, αλλά παραμένει ψύχραιμος και από την άλλη, το θεωρεί φτηνό κι ανούσιο να ασχοληθεί μαζί της. Η Λήδα αντιλαμβάνεται την κατάσταση, αλλά δείχνει να μην την πειράζει.

«Άρη μου, θα μου πεις επιτέλους τι συμβαίνει...;»

Να τα και τα μου... Αυτό το κορίτσι έχει βαλθεί φαίνεται να τον τρελάνει. Στο μεταξύ, η Σύνθια κοντεύει να τον φάει τον άλλον... Που και που, ρίχνει κάτι κλέφτες ματιές προς το τραπέζι για να δει τι κάνει ο Άρης, όμως εκείνος την έχει πάρει χαμπάρι και έπαψε να ασχολείται μαζί της εδώ και αρκετή ώρα. Δεν χάνει άλλη ευκαιρία να πέσει κάτω κι ενώ αρπάζει απότομα την Λήδα από το χέρι, την σέρνει γρήγορα—γρήγορα προς την έξοδο.

«Καλέ, τρελάθηκες; Μύγα σε τσίμπησε;» απορεί και η ίδια η Λήδα με την στάση του, καθότι φαίνεται αλλαγμένος.

Κάποιος ο οποίος τον ήξερε από πριν, όπως για παράδειγμα, ο Διονύσης, θα έλεγε ότι αυτός είναι ο παλιός Άρης. Πολύ καιρό πριν γνωρίσει την Κυβέλη. Ο εικοσιδυάχρονος, αλλοπρόσαλλος και συνάμα απρόβλεπτος, νέος, με την καψούρα του για το μπάσκετ και τις επιτυχίες του στα ωραία κορίτσια. Ο ωραίος τύπος που πάντοτε είχε αυτοπεποίθηση. Ο σκληρός, που ήθελαν όλοι για κολλητό τους και όλες για γκόμενο στο σχολείο.

Δε χάνει λεπτό παραπάνω και με την πρώτη ευκαιρία, ο Άρης φιλάει παθιασμένα την Λήδα στο στόμα.

«Άρη...»