"Ayın altında, bu topraklardan ya sağ ya da şehit olarak çıkacağız." Dediğimde sesimde ki korkusuzluk ikimizin de kanında hâkimdi. Fakat ikimiz de bu gurur verici hissinin bugün olmasını istemiyorduk.
Acı ama gerçek.
Deniz gözlü adam, kehribar g...
Hepinize iyi akşamlar dilerim... Bölüme inmeden hemen önce vote atmaya ve satır arası yorumlarınızı yazmaya unutmayın lütfen.
Hepinize keyifli okumalar dilerim. Bol öpücükler. 🖤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mahşer.
14. Bölüm - Kadehin Ekseni.
Bölüm Şarkıları; Seksendört - Kendimi kandıramam Aydilge - Sorma Majeste - Aşk Dediğin
🌘
"Peki ya gözlerindeki suskunluk; Ne, Efendim?" Diye sordum, kaşlarımı havaya kaldırarak.
Kaan Demir başını arkaya yatırdığında parmaklarının arasında tutmaya devam ettiği sigaranın külleri yere dökülmüştü.
"Hiç dokunma! Sus, Olric!" Dedi. u bir rica değildi.
Bir ikaz idi.
Ve artık emindim.
Onun yüreğindeki fazlalıklar yaralardan başka bir şey değildi.
Kaan Demir Karayiğit yaralıydı ve yarasına merhem olacak tek şey; yarayı var edenleri bu dünyadan yok etmekti.
🌘
Bir kadehin kırık parçalarının damarlarda nüksetmesi miydi, kararsızlık? Çünkü bir olmanın ne olduğunu bilmiyorduk. Elimizde bir kitapla bekliyorduk, sevdalığımızı ve o hiçbir vakit bize dönmüyordu.
Elimizde, parmaklarımızın arasında tuttuğumuz kitabın kapağını açsak, kitabın sayfalarında gözlerimiz dolaşsa... O çevirdiğimiz her bir sayfanın cümlelerinde anılarımız, geçmişimiz ve günahlarımız asılı kalırdı.
Tıpkı geçmişin toğumları gibi...
Ne kadar süre bakıştık, gözlerimiz ne zamandan beri birbirleriyle bir bağ oluşturup, gizlice konuşmaya başladı...
Hiçbir fikrim yoktu.
Bir gün bir adam ile olduğumdan daha da yakın iletişimde olacağımı söyleseler, bunu kendi içimde defalarca kez tartar ve inatla reddetme taraftarı olurdum.
İnatçı ve işine gelince güçlü tarafını ortaya çıkararak kaçan o kadın.
Bendim.
Böyle yaptığım için kendime bayıldığım söylenemezdi ancak bazen kaçmaktan başka bir çarem olmadığını düşünür, inadımı ortaya çıkarırdım. Böyle yaparak etrafımdaki insanları...
Abim, İnci ve annemi üzüyor müydüm?
Evet.
Hem de sayısız kez üzdüm ama basta abim, babam kadar olmasa da benim üzerimde titreyişini iterek kendimden uzaklaştırıp, kaçma tarafına başvurmam her ne kadar doğru olmasa da bazen bunu yapmak zorunda olduğumu düşünürdüm.
