"Ayın altında, bu topraklardan ya sağ ya da şehit olarak çıkacağız." Dediğimde sesimde ki korkusuzluk ikimizin de kanında hâkimdi. Fakat ikimiz de bu gurur verici hissinin bugün olmasını istemiyorduk.
Acı ama gerçek.
Deniz gözlü adam, kehribar g...
Herkese iyi akşamlar! Nasılsınız bakalım? Biliyorum biraz geciktim ama burada olmadığım sürede bölümü tamamlamaya çalışmıştım. Ve sonunda başardım. Sizlerle olmayı çok özledim...
Sizden tek ricam buraları yorumlarınızla doldurmak çünkü yorumlarınızı okuduğumda motive oluyorum ve bu da yazmamı daha çok hızlandırır.
Ve en önemlisi bölüme inmeden önce oy atmaya unutmayın. 🖤
Hepinize keyifli okumalar dilerim!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
MAHŞER 28. KALBE SAPLANAN KEDER
Çağan Şengül, Işıl Ayman, Rengarenk Ormanlar - Akustik Mavi Gri, Vazgeçtim Senden The Neighbourhood, The Beach
Kalbime saplanan acılar bir iğne misali tenime saplanıyor, göğüs kafesimden içeri dalarak kalbime sızmaya çabalıyordu. Oysaki bu imkânsız gibi bir şeydi: benim kalbim buz tutmuş, benim bile hissedebilmekte zorlandığım bir yavaşlıkla atıyordu. Bunun sebebi yahut adı neydi? Arınmak, kaçmak ya da gizlenmek... Korkularımdan, geçmişimden kaçmaya çalışıyor olabilir miydim? Belki...
Belki o gün sımsıkı avuç içimde gizlemek için çaba sarf ettiğim fotoğraftan ve bir çift deniz gözlü adamdan kurtulmaya çalışmıştım.
Basarmış mıydım? Başarmıştım.
Fakat bu hiç beklemediğim kadar kısa sürmüş, ummadığım bir ânda kader yollarımızı yeniden bir araya getirmişti.
"Mahpare,"
Zihnimin içinde kaybolduğumu ve adımı seslenen Özlem'in sesini duyana kadar bunun bilincinde olmayarak gözlerimi kırpıştırarak hemen karşımdaki masanın ardında, tekerlekli sandalyesine yaslanmanın yerine sırtı dik bir şekilde oturan kadına, arkadaşıma harelerimi diktiğimde parmaklarının arasında tuttuğu kalemle beni işaret etti.
"Ne düşünüyordun?" diye sordu, ne sesinden ne de yüz ifadesinden hiçbir şey okunmuyordu. Yeri geldiğinde kendini çok kolay gizleyebiliyor, özellikle işinin başındayken ustalıkla hastalarını manipüle ederek biraz olsun konuşturabiliyordu. "Benim ile dürüstçe konuşmaya deneyebilir misin?"
