"Ayın altında, bu topraklardan ya sağ ya da şehit olarak çıkacağız." Dediğimde sesimde ki korkusuzluk ikimizin de kanında hâkimdi. Fakat ikimiz de bu gurur verici hissinin bugün olmasını istemiyorduk.
Acı ama gerçek.
Deniz gözlü adam, kehribar g...
Sizinle burada buluşmayı, yazdıklarımı sizlerle paylaşmaktan, yazdığınız yorumlara sarılarak ve hissederek okumaktan keyif alıyorum. Sizin de bu keyfi daha güzel biçmek için oylarınızı eksik etmeyin lütfen.
Hepinize keyifli okumalar dilerim. 🖤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mahşer.
7. Bölüm - Tuzak.
Bölüm Şarkıları; Aytekin Ataş - Gitsen de
Hayatın bana biçtiği dünyaya istesem onlarca isyankârlarımı savurur, içimdeki yangını söndürmek için bağırıp, sonsuza dek çağırırdım. Fakat biliyordum ki tüm bu düşüncelerimin birisi bile işe yaramayacak, hata benim içimi daha da fazla deşecekti.
Ancak bir yerden sonra üzerime gelen patlama hissi, benim kabuk bağlayan kalbimi onarmadan yeniden açacaktı.
Her zaman olduğu gibi, yeniden kabuğu sökülecekti.
ömrüm boyunca sıkıya gelemeyen bir insan iken, çocukken bunu fazlasıyla yaşamış, ama sesimi çıkarmamıştım. Tabii arada sırada acılan çeneme hâkim olamamış, üzerime bu denli baskı uygulamamaları için konuşmuştum.
İşe yaradı mı?
Yaramamıştı.
Yarayamamıştı çünkü zamanla insan büyüdükçe birçok şeyi daha iyi anlayacak kapasiteye sahip olmaya başlardı.
Ailem bana düşkündü ve bu yüzdendir ki üzerime olan baskıcı halleri ve sıkıya gelmemin hissi... Keşke dedim; keşke o günlere geri dönebilme şansım olabilseydi. Belki o zaman babamın güvenli kollarının arasında olur, ağlamam gerektiğinde kendimi tutmadan ağlardım. Sonra da babamın gözlerime bakışına birer birer şahit olur, bahçemizde yeniden antrenman yapardık.
Babam ile geçirdiğim tüm zamanlarım asla boşa geçmezdi. Aksine, babamın yanında özgürlüğümü ve kanatlarımın yeniden hayata tutunduklarını hissedercesine mutluluğu baştan tadardım.
Karabayır'a döneceğimizi duyduğumdan beri tepkisizliği mi korumaya devam ederken yanımda oturan Cihangir'in içten içe sevindiğini ve onun karşısında oturan Fikret'in bıyık altı gülümsediğini yakaladığımda aklıma evdekiler gelmişti. Kısa sürede gitmemi onların beklediği bir şey olmayacağını bilsem de akşam eve döndüğümde soğukkanlılığımı korumam gerektiğini biliyordum.
Devran komutanım dik bir oturuşa geçtiğinde bakışları bana ve Kaan Demir'e kaldıktan sonra Emre ve Galip'e bakmıştı bu sefer de. "Sen, Mahpare ile Emre ve Galip göreve çıkacaksınız. Görev yeriniz sınır dışında bir yer. Lâkin görev ne zaman belirsiz." Dedi. "Ancak yarın geceden önce hepinizi evlerinizden alma olasılığınız yüksek. Her zamanki gibi hazır da bekleyin."
