Het Voetbalveld

Samen Bang

(Deel 38)

Ik en Matthy lopen samen naar boven. Het is nog licht op de gang. Volgensmij staat dat licht altijd aan. We praten over de film. Ik heb een naar gevoel in me buik. Dat heb ik altijd als ik heel bang ben. Ik lach het maar weg. Matthy die loopt zijn eigen kamer in. Ik loop de trap op naar zolder. Daar is mijn kamer.

Ik open de deur. Het is donker. Dat is best logisch. Ik druk op het lichtknopje naast mijn deur.

"BOE!!" schreeuwen Koen, Robbie en Milo. Ik schrik me helemaal kapot. Ik schreeuw het hele huis wakker denk ik. De mensen buiten konden het vast ook wel horen. Koen heeft een camera in zijn hand. Wat een mongolen. Ik ben al doodsbang, laten ze me ook nog schrikken. Eigenlijk vind ik het ook wel grappig. De jongens gaan ook helemaal stuk.

"Moest dat?!" vraag ik een beetje boos. De jongens lachen nog. Ik hoor iemand de trap oplopen. Robbie, Koen en Milo horen het ook. Ze zij opeens stil.

"Gaat het?!" vraagt Matthy. Gelukkig. Het is Matthy maar. Ik schrok alweer.

Matthy die pakt me bij mijn arm beet en hij trekt me van de jongens vandaan. Ik vind het wel schattig.

"Ja hoor! Deze mongolen lieten me net alleen heel hard schrikken!" zeg ik.

"Niet!" zegt Koen. Hij liegt. Hij kan zijn lach niet eens inhouden, het lijkt niet eens geloofwaardig.

"Nou donder maar op! Ga maar lekker slapen jullie!" zegt Matthy. Hij laat de jongens langs hem lopen. Zelf blijft hij. Mijn hart gaat tekeer. Ik weet niet of het van de schrik is of van Matthy die mij zo beschermt.

"Nou ga maar proberen te slapen! Kan niks gebeuren voor de rest!" zegt Matthy. Hij stelt me wel gerust. Ik ga in me bed liggen. Matthy loopt naar de deur, en zet het licht uit. Hij blijft staan in de deuropening en vraagt.

"Nog een kusje?!" hij zegt het lachend en sarcastisch.

"Ja!" zeg ik sarcastisch. Matthy loopt naar me toe. Gaat hij me nou echt een kusje geven?! Nee toch?! Het was een grapje!

Matthy komt steeds dichterbij. Hij staat dan naast me bed waar ik in lig. Hij geeft me dan inderdaad een kusje op mijn voorhoofd. Ik voel dat ik rood word, en ik krijg een hele grote lach op mijn gezicht. Gelukkig heeft hij het licht al uit gedaan. Anders had hij nu mijn rode kop gezien.

"Welterusten!" zegt Matthy lief. Hij is echt schattig. Ik hoor hem naar beneden lopen. Ik stap uit bed. Ik heb me pyjama nog niet eens aan. Ik doe die dan aan en ik stap weer terug in bed. Ik draai me om en ik doe mijn ogen dicht. Ik begin aan vandaag te denken. Op school. Het was heel gezellig met Sofie, Ties en Alex. We zijn ook nog even langs Tirza en Emmely hun lokaal geweest. Het was echt grappig.

Ineens hoor ik Robbie, Koen en Milo weer "BOE!!" roepen. Ik moet lachen. Ze zullen Matthy wel hebben laten schrikken. Ik hoor hem ook gillen. Het was echt een meisjes gil. Schattig.

Ik hoor ineens iemand de trap naar zolder op rennen.

"Help!" roept Matthy. Ik moet lachen. Nu moet ik hem gerust stellen in plaats van andersom.

Matthy rent naar me toe. Hij springt in mijn bed. Op mij. Hij knuffelt me, en hij houdt me heel strak beet.

"Ze lieten jou ook schrikken zeker?" vraag ik.

"Ja!" zegt Matthy met een hoog stemmetje. Ik moet lachen. Ik aai hem over zijn rug. Hopelijk wordt hij wat rustiger daardoor.

"Oh sorry!" zegt Matthy na een tijdje, en hij rolt van me af. Hij ligt nu naast me. Ik lig onder de dekens, hij erop.

"Oh nee maakt niet uit!" zeg ik. Het is heel even stil. We staren beiden naar het plafond.

"Ik ben nu ook bang" zegt Matthy. Ik krijg medelijden met hem.

"Ik ben nogsteeds bang!" zeg ik. We moeten lachen.

"Jij wilt zeker slapen!" zegt Matthy. Ik denk dat ik niet eens kan slapen.

"Nou ik denk dat ik niet ga slapen!" zeg ik.

"Hoezo?" vraagt Matthy

"Ben nogsteeds bang" leg ik uit.

"Oooh!" zegt Matthy. Hij begrijpt het dus.

"Wil jij slapen?!" vraag ik.

"Ja... maar nu kan ik denk ik ook niet meer slapen" zegt Matthy. Ik had nooit gedacht dat hij zo bang kon zijn.

"Als jij bij me blijft kan ik denk ik wel slapen" zeg ik. Kut. Waarom zei ik dat?! Hij vindt me niet leuk!! Hij gaat echt niet bij me blijven hoor!

"Moet ik bij je blijven?! Als jij bij me bent kan ik denk ik ook wel slapen!" zegt Matthy. Oh! Hij wilt dus wel blijven. Gelukkig ik was al bang dat hij me zou haten en me uit dit huis zou zetten ofzo.

"Dan blijf je toch!" zeg ik zacht. Ik ben ineens heel moe.

"Is goed" zegt Matthy met een diepere stem. Wow zijn stem. Het klinkt zo schattig. Volgensmij maakt het niet uit wat Matthy doet ik vind het toch wel schattig.

Ik besef me dat hij nogsteeds zonder dekens ligt. Ik til mijn dekens op. Zo kan hij erbij komen liggen. Ik besef me dan ineens dat Matthy, de jongen waar ik op simpte toen ik nog een fangirl was, bij me in bed ligt. Nooit gedacht dat dit zou gebeuren. Ik had niet eens gedacht dat ik de jongens ooit zou ontmoeten!

"Dankje" zegt Matthy. Hij komt dichterbij me liggen. Ik had me rug al naar hem toe gedraait. Waarschijnlijk vindt hij het niet fijn als er iemand in zijn gezicht ademt. Ik vind dat zelf ook niet fijn. Van niemand. Ook Matthy niet denk ik.

Matthy voel ik ineens dichter bij mij komen. Hij wikkelt 1 arm om me heen. Ik krijg het er warm van. Ik forceer mezelf om er niet aan te denken en te doen alsof het normaal is. Zo krijg ik het minder warm.

Ik denk veel aan Matthy. Ik lig nu gewoon met hem in hetzelfde bed!! Ik zou wel willen gillen. De meiden gaan dit nooit geloven.

(Het is nu 00:18. Ik ben nogsteeds aan het wachten tot 4 uur. Ik ga niet slapen want ik ga in de auto slapen en dan gaat de tijd sneller. Me 4g is op dus ik kan alleen verhalen schrijven niks meer. Me snapdagen zijn volgensmij ook weg maar ja. Niemand boeit dit allemaal AGAGAGGA.

Vergeet niet te stemmen als je dit een leuk deel vind. Laat ook weten wat je ervan vind!!!

xx F)