Het Voetbalveld

Op schoot

(deel 30)

Raoul en Milo laden alles het busje in. De onderdelen van de kast zijn nogal groot, en daarom moetenner een paar stoelen plat zodat het past.

Als alles ingeladen is, stap iedereen de auto in.

"Wat nou als er niet genoeg plekken zijn?" zegt Koen.

"Dan moet diegene hier blijven.. Of op schoot" zegt Raoul. Een deel moet lachen. Waaronder ik.

Als ik zit, zit iedereen al. Alleen Milo moet nog instappen.

"Milo kom je nog?" vraagt Mattthy.

"Nou volgensmij zijn er geen stoelen meer" zegt Milo. Iedereen kijkt om zich heen. Zoekend naar een stoel voor Milo.

"Er zijn geen stoelen meer!" zegt Koen lachend. Iedereen begint te lachen. Alleen Milo niet.

"Nou doei Milo!" zegt Raoul en hij doet alsof hij weg rijdt.

"Neeee!" hoor ik Milo roepen.

Raoul stopt en zegt "Ehy maar dan moet er iemand op schoot bij een ander".

"Fiene kan bij Matthy op schoot!" zegt Juultje enthousiast, zoals altijd.

"Moet dat?! Jij kan bij Koen op schoot!" zeg ik hopend dat ik niet bij Matthy op schoot hoef.

"Ga jij maar lekker bij Matthy op schoot. Juultje is veeltste zwaar voor mij" zegt Koen voor de grap. Juultje word daar een klein beetje boos door. Iedereen moet ook lachen om wat Koen zei.

"Nou opdonderen jij Fiene" zegt Milo terwijl hij de bus instapt.

"Nee! Milo gaat maar lekker bij Fiene op schoot" zegt Matthy.

"Denk jij, dat zij, mijn dikke lichaam kan dragen?!" zegt Milo. Iedereen moet lachen. Matthy ook.

"Matthy doe het nou gewoon maar het is niet zo lang rijden" zegt Koen.

"Ja oke. Kom maar!" zegt Matthy, hij probeerd chagrijnig te doen, maar het lukt hem duidelijk niet. Ik moet denken aan het voetbalveld. Daar zat ik ook op Matthys schoot. Ik blijf nog heel even op mijn stoel zitten, ik twijfel, dan ga ik toch maar op Matthy zijn schoot zitten.

Milo die gaat gelijk op de stoel zitten waar ik zat. Er is geen weg terug meer dus.

Raoul begint te rijden. Ik pak mijn telefoon en ik snap gewoon met een paar mensen.

Als ik net een snap verzend heb dan voel ik iets bij mijn heupen. Het zijn Matthys handen.

Ik krijg er kriebels van in me buik. Ik krijg er ook een lach op mijn gezicht van. Ik heb geen controle meer over die lach op mijn gezicht. Het lukt me met moeite om die lach van mijn gezicht af te krijgen.

"Zit je lekker?" hoor ik Matthy aan mij vragen. Voor ik het weet duwt Matthy mij een beetje naar achter. Ik zit nu veel lekkerder.

"Ja hoor" beantwoord ik Matthy zijn vraag mee. Nu zit ik lekker inderdaad.

Nog geen 2 minuten later zegt Milo tegen Matthy "Geen stijve krijgen nu hé Matt".

Ik moet lachen om wat Milo zei.

"Jij wilt echt problemen hé?!" zegt Matthy.

"Neee dat wil ik helemaal niet! Hoe kom je daar toch weer bij" zegt Milo. Het is overduidelijk dat Milo, Matthy gewoon aan het plagen is.

"Jij wordt morgen niet meer wakker, dus pas maar op" zegt Matthy.

"Wat ga je doen dan?" vraagt Milo die doet alsof hij dom is.

"Dat ga ik dus niet zeggen! Dan is het geen verrassing meer!" zegt Matthy om er een grap van te maken.

"Kut zooi!" zegt Milo hard. Het is 1 minuut stil tussen Matthy, Milo en ik. Matthy nogsteeds met zijn handen op mijn heupen.

"Als je iets hards voelt tussen je ben moet je het zeggen hoor. Dan mag je bij mij komen zitten" zegt Milo ineens. Matthy wordt boos en slaat Milo op zijn achterhoofd. Milo schreeuwt het uit van de pijn. Hij overdrijft nogal erg.

"What the fuck gebeurd er allemaal bij jullie" zegt Koen terwijl hij zich naar ons toe draait.

"Ja dat vraag ik me ook af" zeg ik.

"Het is die spektiet zeker weer" zegt Koen en hij probeert Milo te slaan.

"Aauw! Ik word mishandeld! Help! mama!" roept Milo weer op een hoog toontje. Iedereen lacht Milo dan uit

"Ehy maar uh, gaat het goed daar bij jullie 2?" vraagt Koen aan mij en Matthy terwijl Milo zich nogsteeds aanstelt.

"Jah t gaat goed!!" zegt Matthy. Ik voel Matthys handen verder glijden om mijn middel heen. Ik was net een beetje over de kriebels in mijn buik heen maar die zijn nu weer terug. Matthy leunt zijn hoofd op mijn schouder. Ik weet niet echt wat ik met mijn handen moet doen. Ik word nerveus. Koen die ons nogsteeds aanstaart helpt ook niet echt. Ik besluit uiteindelijk maar om mijn handen op die van Matthy te leggen. 'Dat is minder raar' bedenk ik in mezelf. Mijn handen zijn nogal warm. Ik hoop dat Matthy het niet merkt. Koen heeft zich ondetussen alweer omgedraait. Hij is met Juultje bezig. Milo zit op zijn telefoon. Ik ook. Het is nogal ongemakkelijk om nu een gesprek met Matthy te beginnen.

Ik open insta. Ik scroll heel even. Dan kom ik een post tegen van het nieuws. "De eerste patiënt met de nieuwe Covid-19 variant ligt op de ic. Deze variant is nog besmettelijker". Ik laat het aan Matthy zien. Ik weet zeker dat dit niet ongemakkelijk zal zijn.

(OMG!! IK HEB OVER DE 1K READS!! DANKJULLIEWEL EN BEDANKT VOOR ALLE LIEVE BERICHTJES<33 ik had nooooit gedacht dat zoveel mensen dit verhaal zouden lezen. Echt bedankt!!)