Het Voetbalveld

Inpakken

(Deel 42 alweerr)



Ik loop met de jongens naar zolder. Er is nog héél veel te doen. 

¨Hallo!¨ hoor ik mijn moeder zeggen die mijn nachtkastje aan het uitruimen is.

¨Hallo¨ zeggen de jongens in koor. Ik moet er om lachen.

¨Waarmee kunnen wij helpen?¨ vraag Raoul.

¨Dat kastje daar zit ook nog helemaal vol en al fiene schoolspullen moeten ook nog in dozen¨ zegt mama.

¨Ja en mijn kast moet ook nog leeg¨ zeg ik.

¨Ik kan het bureau wel doen!¨ zegt Robbie.

¨Dan doen wij dat kastje?¨ vraagt Koen aan Raoul en Milo. Ze gaan eigenlijk allemaal gelijk aan de slag, behalve Matthy.

¨Moet ik je helpen met je kast?¨ vraagt Matt.

¨Ja graag!¨ zeg ik. Nu duurt het hopelijk wat minder lang, want ik was voor mijn gevoel echt al een half uur bezig met alles van mijn hangertjes af te halen.

We beginnen gelijk. Ik haal de planken aan de ene kant leeg, en Matthy de planken aan de andere kant. 

Als we nog geen 5 minuten bezig zijn laat Matthy mij ineens iets zien.

¨Je hebt wel een goede kledingstijl¨ zegt hij terwijl hij een bankzitters shirt in de lucht houdt.

¨Ja he!¨ zeg ik. Ik wist nog wel toen ik dat shirt binnen kreeg. Ik was zo blij. Ik heb hem heel het weekend gedragen. Nu slaap ik er alleen nog maar in, want het wordt bijna winter.

¨Kijk! Deze zijn ook heel mooi¨ zeg ik terwijl ik de bankzitters sokken beet hou. Ik draai me alweer om voordat Matthy ziet wat ik beet heb. In me ooghoek zie ik hem blijven kijken. Hij begint een glimlach te krijgen. Ik probeer het te negeren, maar ik begin ook lachen. Ik gooi de sokken die ik nogsteeds in mijn hand had op Matthy. Ik weet niet waarom, ik wilde dat gewoon doen. 

¨Ehy!¨ zegt Matthy lachend. Een paar seconden later voel ik iets tegen mijn hoofd aan knallen. Het zijn die sokken. Ik moet nog harder lachen dan eerst, maar ik besluit weer verder te gaan met mijn kast uitruimen. 

Als ik het laatste stapeltje van alle planken in de doos heb gedaan hoef ik alleen nog maar mijn ondergoed in een doos te stoppen. Ondertussen is de rest al klaar met alles inpakken. Die zijn nu ook koffie aan het drinken ofzo. Alleen ik en Matthy zijn nog in mijn kamer.

Ik zie dat Matthy ook al klaar is met het deel dat hij uit ging ruimen. Ik begin het een beetje heet te krijgen terwijl ik het eerste stapeltje ondergoed in een doos stop. Als Matthy me gaat helpen ziet hij wat voor ondergoed ik heb. Het is niet veel speciaals gewoon een paar basic zwarte onderbroeken van de Hema enzo.... en een paar strings van Calvin Klein. 

¨Moet ik helpen?¨ vraagt Matthy.

¨Uhh, ja is goed¨ zeg ik. Shit. Ik wist niet wat ik moest zeggen. 

Mijn ondergoed ligt gewoon in stapeltjes op een plank ergens onderin mijn kast. Ik moest nog een ondergoed organizer kopen, want deze kast is nieuw.  En mijn vorrige was veeltste oud. Als ik er wel een had was het veel makkelijker om het allemaal in een doos te stoppen.

¨Moet die doos er ook uit?¨ vraagt Matthy ineens. Oh ja. Ik was die doos al helemaal vergeten. Daar zitten nog extra schoolboeken in. Heel random dat ze daar liggen, maar ik had geen ruimte meer in mijn opberg kastje.

¨Uh ja daar zitten nog extra boeken in voor school¨ leg ik uit. Hij zal vast wel denken, waarom zit er een random doos op dezelfde plank als je ondergoed? Daarom zei ik wat er in zat.

Matthy begint de doos uit mijn kast te tillen. Oh nee. Ik zie het stapeltje met strings vershuiven doordat hij die doos uit mijn kast haalt.

Voordat ik er iets aan kan doen ligt het stapeltje al op de grond. Eerst ziet Matthy het niet, maar als hij de doos neergezet heeft wel.

We staren er allebei naar. Ik schaam me kapot. Ik durf Matthy niet eens aan te kijken. Toch doe ik het. Ik weet niet wat ik anders moet doen. Matthy kijkt nogsteeds naar de grond. Als hij merkt dat ik hem aankijk tilt hij zijn hoofd op en kijkt hij naar mij. Ik voel dat mijn hoofd net zo rood als een tomaat is. Hij begint ineens een grijns op zijn gezicht te krijgen. Ik moet daarom een beetje lachen, maar nogsteeds schaam ik me dood. Ik voel dat ik nog roder word. Ik kijk daarom maar weer naar de grond. 

Het blijft stil tussen ons. Het begint zelfs ongemakkelijk te worden nu.

Daarom maak ik er maar een grap over ¨Die zijn van me moeder¨ zeg ik. Gelukkig begint hij te lachen. Ik hou echt van zijn lach. Het is zo schattig. Vooral als hij in een soort hele hoge stem begint te lachen. Zo'n lach heeft hij nu ook. Ik begin met hem mee te lachen terwijl ik de onderbroeken snel opruim en in een doos stop. Gelukkig waren dat de laatste, dus sluit ik de doos af. Ik weet dat het bankzitters huis maar 3 straten verderop is, maar ik wil niet dat er iets uitvalt terwijl we alles verplaatsen.

Als ik een doos op pak om hem naar beneden te brengen zie ik hoe leeg mijn kamer nu is. Dat laat me beseffen dat ik deze kamer niet meer in kom voor minimaal 3 weken. Ik ga iedereen wel missen. Hopelijk duurt deze lockdown niet al te lang.




(Jaaa jaa. Een nieuw deell!! Over een paar delen komt er smut aan, maar dat duurt nog zomaar 4 delen. Het gaat echt heel ongemakkelijk zijn om dat te schrijven, maar ja. 

Laat ff weten wat je van dit boek vindt of wat je van dit deel vindt, dat geeft me motivatie namenlijk :))

LAAT FF EEN STERRETJE ACHTER ALS JE DIT WILT!! <3

nou joe! x fiene)