Voor Het Slapen

493 10 1
                                    

(Deel 25)

"zullen we maar naar huis gaan?" zegt Matthy. Mijn broek is ook nog helemaal doorweekt en mijn schoenen ook.

"Ja dat is een goed idee" zeg ik terug.

"Werkt de douche al?" vraagt Matthy.

"Ja sinds vanmiddag! Die is net klaar" antwoord Raoul.

"Oke je kan dus bij ons douchen" zegt Matthy.

"Laten we nou maar gaan het begint af te koelen" zegt Raoul.

"Ja" zeg ik. We lopen het voetbalveld af. Het waait best wel. Het is echt koud met  mijn natte broek. Ik probeer al het water uit mijn broek te wringen, maar het lukt niet. Ondertussen is de camera ook weer aan. Mijn schoenen maken geluid bij elke stap die ik zet. Het is nogal luid. De jongens gaan er stuk om. Ik moet ook lachen om het geluid.

"Het is nogal fris aan het worden" zegt Koen.

"Nou het is gewoon koud! Vooral als je net in een meer gelegen hebt!!" zeg ik tegen Koen. Koen lacht om wat ik zeg alle andere jongens ook behalve Matthy. Matthy die loopt naast me. Ik en de jongens beginnen weer gewoon te praten en te kloten. Ik voel ineens een rare rilling door mijn lichaam. Dat krijg je altijd als je het nogal koud heb.

"Je hebt het echt koud he" zegt Matthy tegen mij als hij ziet dat ik die rilling krijg.

"Ja" zeg ik lacherig. Matthy lacht. Hij loopt ineens naar me toe en hij geeft me een knuffel. De manier waarop hij me beet houdt voelt heel veilig. Ik heb in geen tijden zo'n fijne knuffel gevoelt. Ik kan wel janken. Dat doe ik niet maar het zou wel makkelijk kunnen. Ik knuffel Matthy niet terug. Ik heb het daar te koud voor. We staan daar best lang. De jongens hoor ik al niet eens meer. Daarom probeer ik te kijken waar ze zijn. Ik wurg me een klein beetje uit Matthy zijn armen, en ik kijk langs zijn schouder om te kijken waar de jongens zijn. Ze zijn nogal ver weg.

"De jongens zijn al helemaal daar" zeg ik terwijl ik naar ze wijs.

"Oh" zegt Matthy.

"Gaan we rennen?" vraag ik met een lach op mijn gezicht terwijl ik Matthy aankijk. Matthy krijgt ook een lach op zijn gezicht als hij naar mij kijkt.

"Oke" zegt Matt. Hij pakt mijn hand beet. Ik kijk ernaar. Ik word er rood van, dat voel ik.

"Eerst doe ik wel me schoenen uit want ik kan niet rennen met deze kut schoenen met dat geluid" zeg ik.

"Is goed" zegt Matthy. Ik doe mijn schoenen uit ik laat Matthys hand niet los. Als ik 1 schoen uit heb, pakt Matthy hem op met zijn hand die nog leeg is. Ik doe de 2e schoen uit en die hou ik zelf vast.

"Ja?" vraagt Matthy met een lach op zijn gezicht.

"Ja" zeg ik. We beginnen te rennen. Hand in hand. We lachen ons dood terwijl we aan het rennen zijn.

Als we bij de jongens zijn zegt Milo "Waar bleven jullie. Waren jullie aan het bekken ofzo"

"Nee" zeg ik met een vies gezicht.

"Wat dan wel" zegt Robbie op een toon alsof hij niks anders weet. Hij doet dat expres. De jongens beginnen te lachen behalve ik en Matthy. Ik kijk Matthy aan. Hij schud zijn hoofd met een lach op zijn gezicht.

"Ik had het gewoon koud en ik heb mijn schoenen uitgedaan omdat het irritant zat" leg ik uit.

"Oke" zegt Raoul. Ondertussen zijn we al bij het huis aangekomen. We lopen naar binnen. Iedereen loopt door behalve ik en Raoul en Matthy moeten hun schoenen nog uit doen, dus die staan ook in de hal. Ik blijf op de mat staan. Ik wil niet dat heel hun huis nat wordt. Raoul kijkt naar mij. Hij merkt dat ik niet doorloop, omdat ik nog helemaal doorweekt ben.

Het VoetbalveldWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu