This Time We'll Never End

Chapter 16

Amorah's POV

I was walking along a seemed to be familiar lobby of a building. Concrete and neat, mixtures of cream and brown colored paints with a firmly closed turquoise doors. Tags hanging above the door frames which seemed to be names of... flowers? Aster, Bluebell, Chamomile, Daffodil and... Everlasting?

Klaro mula sa kinatatayuan ko ang tag sa ikalimang kwarto kahit nasa harap pa lamang ako ng pangatlong room, at patuloy na naglalakad hanggang dulo... Doon sa Everlasting. Everything's really familiar here. I think I'm in a school or the like?

I continued my steps. I halted when I saw the last room open and empty. The bags, books and chairs I saw confirmed my hunch that I am, indeed in a school.

I looked around. Tahimik naman pero may mga bags sa loob?

Then, I heard footsteps coming from the stairs. Nilingon ko ang dulo ng pasilyo and saw five cute kids wearing white t-shirt with matching an inch above the knee red shorts and white rubber shoes. It seemed their P.E uniforms.

They were rushing with excitement written all over their faces but contained it and walked calmly when they reached the first room of the floor. They were walking hand in hand.

Nilagpasan nila ako at diretsong pumasok sa room kung saan ako nakaharap. It must be their classroom.

"Let's destroy her things!" A kid with short hair loud whispered. The others giggled at her idea like it was the best thing they've heard.

"Tama! Kaya namang palitan ng family n'ya ang things na sisirain natin, 'di ba? And still, won't let the teachers know, neither her parents. Palibhasa kasi, bida-bida! 'Di yata love ng parents kaya umiiwas sa gulo!"

Nagtawanan sila sa sinabi nung naka braids ang buhok.

I was shocked at that kid's note.

"Sinabi mo pa! Mula kinder 'till now, s'ya lagi ang binibida sa grade level natin pag may modeling o beauty contest sa school. Ginagamit din yata ang yaman e, kaya nananalo! Di naman gano'n kaganda at katalino!" sabi nung naka-ponytail ang buhok habang nakahalukipkip. Maarte itong umirap pagkatapos ng sinabi.

Her classmates made faces, some even rolled their eyes irritably, too.

Nabahala ako sa pinagsasabi ng mga ito. Sino kaya ang tinutukoy nila?

"Then, let's see if ma-maintain pa n'ya ang malinis niyang record at outstanding appeal sa mga teachers pagkatapos ng gagawin natin sa mga gamit niya!"

Pagkasabi nung nakalugay at mahaba ang buhok ay agad nilang tinungo ang isang kulay sky blue na Hello kitty bag at marahas na pinagsisira ang mga gamit sa loob nito.

I gasped, so shocked to witness of what they're doing to someone's things!

"Hoy, mga bata kayo, itigil n'yo yan!" sigaw ko pero tila walang nakarinig, ni nakakita sa pagpasok ko.

Natutop ko na lamang ang kamay sa bibig dahil sa gulat nang pagpupunitin ng mga ito ang mga notebook galing sa bag.

"What are you doing?"

Napahinto ang mga bata at nilingon ang gawi ko, pero ang mga mata ay wala sa akin. Nilingon ko ang nagsalita sa likod ko.

I was shocked to see a charming and cute kid, looking exactly like me when I was her age. The one I saw in my photo albums.

Namilog ang mga mata niya nang makita ang nangyari sa mga gamit na pinuntirya ng mga bata kanina.

"What have you done? Those are my things!" deklara niya, saka sumugod sa loob ng kwarto. Galit at gulat sa ginawa ng mga kaklase. Kinuyom niya ang mga kamay at matapang na tiningnan ang mga naroon.