Hey Little You Got Me Fucked Up[ Season 2]

•❥ 𝖢𝗁𝖺𝗉𝗍𝖾𝗋 10

ساعت مچیش عدد یک رو نشون میداد که از بار خارج شد، تموم بدنش از کار زیاد درد میکرد اما این دربرابر درد قلبش به چشمش نمیومد، روحش مریض و آلوده شده بود، نداشتن بکهیون، سهون و وجود طلبکارا هرروز و هرساعت حالش رو بدتر میکردن اما زندگی همین بود نه؟ خوشی‌های کوتاه و دردهای طولانی و عمیق...

هنوز چند متر از بار دور نشده بود که با حس قدمایی درست پشت سرش، ایستاد و صورتش رو برگردوند و طولی نکشید تا با خوردن ضربه‌ای توی شکمش خم بشه و بلافاصله دستی جلوی دهنش قرار بگیره و لوهان با وجود درد شکمش شروع به دست‌وپازدن بکنه.

سعی میکرد فریاد بزنه اما صداش توی دستای بزرگ مردی که چهره‌ش رو نمیدید خفه میشد و نفس کشیدن رو براش سخت‌تر میکرد، دست و پا میزد و سعی میکرد با تکون دادن خودش از دستایی که اسیرش کرده بودن فرار کنه اما فایده‌ای نداشت و درنهایت داخل ون آشنایی که این چند روز توجهی بهش نکرده بود، پرت شد.

خودش رو بالا کشید و قبل از اینکه بتونه فریاد بزنه دستی به چونه‌ش چنگ زد و صورتش رو برگردوند.

- رئیسم خوشش نمیاد زخمی روی صورتت باشه و باور کن اگه دهنت کوچیکتو باز کنی اهمیتی بهش نمیدم و فکتو خرد میکنم.

با ضرب فک لوهان رو رها کرد و همون‌طور که با دست به راننده اشاره میکرد، ادامه داد:

- گفته بودم حتی یک روزم نباید از تاریخ مقرر بگذره و حالا بیست ساعت گذشته و دیگه هیچ چیز نمیتونه نجاتت بده... تو مال رئیس میشی و منم بخشیده میشم.

......

موهاش هنوز خیس بود که روی تختش نشست، سیگاری برداشت و روشن کرد، گوشیش رو برداشت تا چک کنه و بلافاصله با پیام راننده‌ش مواجه شد.

"قربان... لوهان رو به زور بردن"

با دیدن پیام اخم کرد، دود داخل دهنش رو بیرون فرستاد و به سرعت با راننده‌ش تماس گرفت.

+ قربان.

با پیچیدن صدای راننده به سرعت پرسید:

- لوهانو کجا بردن؟

+ قربان... فکر میکنم اگه دخالت نکنیم بهتر باشه!

با جواب مرد صداش رو بالا برد:

- لعنت بهت... پرسیدم لوهانو کجا بردن!

+ عمارت اوه.

دو کلمه کافی بود تا گوشی از دستش سر بخوره و بغض به گلوش چنگ بزنه، نفرت وجودش رو به آتیش بکشه و سیگارش رو با تموم حرصش توی جا سیگاری خاموش کنه.

- پدر و مادرمو ازم گرفتی... شونزده سال از زندگیم توی اون زندان لعنتی گذشت و حالا نوبته لوهانه؟ میخوای لوهانم ازم بگیری؟

خنده‌ی هیستریکی کرد و همون‌طور که دست لرزونش رو سمت گوشیش میبرد زمزمه کرد:

- من دیگه بیون بکهیون نیستم... اجازه نمیدم... من پارک بکهیونم و قراره روحت بهم فروخته شه.