ain't first, ain't last

53

lingon sa kaliwa, lingon sa kanan,
sa hindi kalayuan att gaya ng aking inaasahan,
naroon ka't nakatingin sa kawalan,
sa sinag ng araw ika'y natatamaan.

matamaan kitang tinititigan,
wala pa ring kupas ang iyong kagandahan.
ramdam kong taliwas ang iyong nararamdaman
sa sinasabi sakin ng bughaw na kalangitan.

nababalot ka na naman ng kalungkutan,
sa malamig na hangi'y nahihimigan.
kailangan mo na ba ng unan?
kailangan mo na ba ako sa'yong kanlungan?

tinatansiya ang sarili kung ikaw ba'y lalapitan,
ngunit sa kaba ako'y napapangunahan.
isang mataas na pader ang siya sa'ting pumapagitan.
papaano na lang kita mapapasyal sa kalawakan?

nais kitang yakapin, at nais kong hagkan ang iyong isipan
nang maiibsan naman ang bigat sa'yong kalooban.

halintulad ng ating dating nakasanayan,
sa hangin ko na lang ba talaga maiibulong ang aking nararamdaman?

oh, tadhana ito na ba ang aking kapalaran,
kung gayon bakit ang saklap naman?

naalala mo ba ang mga nagdaan?
hindi lilipas ang araw ng hindi tayo
nagkukuwentuhan at nagbabangayan.

kung minsan umaabot pa sa magdamagan,
isa't -isa'y nagsilbing unan.
sa lahat ng kabiguan na nararamdaman,
sa bawat presensya'y walang pag-aalinlangan.

kay sarap nga naman talagang balik-balikan.

ginagawa mo akong sandalan,
tahimik na makikinig sayong kapighatian.
para kang bata na nagsusumbong sayong
na mukhang pinagkaisahan at walang kalaban-laban.

isang napakasayang larawan,
'di malilimutang karanasan.
maligayang nakaraan,
malamyos na kasalukuyan.

sa'king puso nakatarak na sumpa man.

tinatanaw pa rin kita sa di kalayuan.
umiiyak ka na naman sa kawalan—
ako'y nasasaktang lubusan.

pares ng paa'y ihahakbang,
babaliin lahat ng maging hadlang
Kahit sugat ay muling umang-hang
basta't ipapangako mong diyan ka lang.

ganito ba kita lubusang nasaktan?
nadudurog ako sa iyong ipinapakitang larawan.