Sun and Storm

Page Eighteen

Page Eighteen.
——————————
I never knew that I'll be in this situation. I never imagined myself to feel this kind of emotion. Never in my wildest dream that I could feel pain just because I refused someone important to me.
I am not yet ready to face pain but here I am feeling it anyway. Dahil lang sa iritasyon humantong na kami sa ganito. Dahil nga lang ba sa iritasyon? o may mas malalim pang dahilan?
Storm didn't reached out to me after our last talked. Now, Ii am being confused and doubtful. Bakit ganoon? Wala man lang siyang planong kulitin ako to fix whatever it is that we're going through? I know sinabi ko naman talaga na hindi ko siya gustong kausap nun pero hindi ko naman sinabi na hindi na talaga kami mag-uusap! Ayaw ko lang sa oras na iyon dahil pareho kaming iritable. Pareho kaming irrational and emotional. Ayaw kong may masabi kaming pagsisisihan lang namin pareho.
Pero.. ayon nga hindi na siya nagtangkang kausapin ako. Nag-expect pa naman ako na kukulitin niya akong mag-usap kami at hindi niya hahayaan na ganito ako pero mali pala ako. Tama nga yung kasabihan na expect the unexpected para hindi masakit. I never knew that it was real. Not until it happened it to me.
It's been five days. Ni ha, ni ho from him wala talaga. At mas nadadagdagan lang ang iritasyon ko. At ang mas nakakairita pa, laging may tag post sa kaniya si Melissa and looks like they're having fun. Edi sila na! Siguro nga I ma not worth the wait. Ano ba naman kasi ang panama ko sa babaeng yun? At least hindi naging kami bago ko pa man napagtanto na ganito siya. BInalikan lang ng friend niya kuno after seven years, Wala na. Wala na akong halaga.
"Sunny!'
Nilingon ko ang tumawag sakin at napangiti ako. It's Randall.
"Oh? Bilis ah.."
Biro ko sa kaniya but half meannt. Malayo naman kasi ang cafeteria from here. Why am with him? partner kasi kami sa project sa isa naming major subject. We are going to write a short story about love and life. Kailangn kasi ng point of view ng lalaki kaya pinagpartner ang babae sa lalaki. At si Randall ang naka-partner ko dahil siya ang nakabunot sa pangalan ko. Bunutan kasi ang pagpapaprtner na ginawa ng Prof. At ang nakakatawa? Pangalan ni Vanessa ang nabunot ni Kalvin! Gustong gusto nilang magpapalit pero hindi na sila pinayagan ng Prof namin. Naupo sa tabi ko si Randall. Binigay niya sakin ang sandwhich at juice na binili niya sa cafeteria. May two hours vacant kami bago ang last subject namin kaya inaya ko siya para pag-usapan ang isusulat namin. Pero hindi mawala sa isip ko si Vanessa na ngayon ay paniguradong kasama si Kalvin dahil inaya rin siya kanina.
"Tingin mo magagawa nina Kalvin at Vanessa ang project nila?"
Tanong ko kay Randall. Napangisi siya.
"Of course they will. Grade conscious si Kalvin kahit asal gago."
Natawa ako sa sinabi niya dahil may punto siya. Ayaw ni Kalvin na bumagsak sa kahit anon subject. Bukod sa ayaw niyang matanggal sa basketball team, ayaw niya rin umulit sa subject. Nakakababa raw ng pride.
"Kumusta na kaya sila ngayon? Hindi naman siguro sila magpapatayan noh?"
Tumawa si Randall at saka ako tinignan
"You're so clueless, noh? You're too innocent."
Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. Clueless? Innocent? Bakit? Paano niya nasabi?
"Why?'
Umiling iling si Randall.
"I promised Kalvin I won't tell anynone about his secret."
"Now, I'm curious, Randz."
Sabi ko sa kaniya as a matter of fact. Tumawa lang siya. He tapped my shoulder.
"Don't worry, Sunny. Nasa mabuting kamay si Vanessa."
Siningkitan ko siya ng mata. Tinitignan ko lang kung dapat ko bang pagkatiwalaan ang mga salita niya. He chuckled.
"So.. Ano naiisip mong short story? Tragic ba?"
Hmm.. Pwede rin naman basta ba may life lesson sa dulo.
"Gusto mo ba? Pwede nating gawing tragic. Gawin nating killer yung lalaki tapos sa huli narealized niya that love is about letting someone you love do the things that would make her/him happy."
Tinaasan niya ako ng kilay.
"So you mean.. The man killed the woman of her life out of possessiveness and selfishness?"
"Yeah. But the man is a psychopath bago pa man sila nagkakilala ng babae. The woman changed her but still ended up a pyschopath dahil siya yun. Ganoon na lang talaga siya."
Marahan siyang tumango sa sinabi ko while still staring at me. Kumunot ang noo ko. Ayaw niya ba?
"Or we can change it into something romantic? Chicklit? What?"
Nakatitig pa rin siya sakin kaya tinapik ko siya sa braso.
"Ano ba, Randz? Say something!"
Tumikhim siya at saka sa ibang direksyon tumingin.
"Baka maging novel ang short story na gagawin natin, Sunny. Tho, I was amazed by how your mind work. Ang bilis mo makaisip. Are you a writer?"
Napalunok ako ng laway. Shit. Lumabas na naman yata ang pagiging Writer ko. Uminom ako ng juice. pampakalma.
"Duh? Journalism Student 'to."
"I am too. Pero hindi naman ganyan kataba utak ko. Anyway, I love the idea but it would be too long for a short story."
Napanguso ako. Ano bang short story ang dapat?
"Okay. Ikaw naman magsabi ng idea mo."
This time nagawa niya na akong tignan.
"We'll use an animal to be our characters. Ganoon naman ang short story diba? Animals ang characters.
Napanganga ako sa sinabi niya. And I realized that the reason why our Prof didn't gave us an example for us to figured out what is the meaning of short story. Shit! I feel like an idiot right now.
"It's okay Sunny. Ako lang naman 'to. Isipin mo na lang na masyado ka lang imaginative at nakalimutan mo kung ano nga ba ang short story."
Automatically binatukan ko siya. Napanguso ako at siya naman ay nagsimula nang pagtawanan ako.
"Napaka mo Randz. Tao lang din ako. nagkakamali."
Mas tumawa siya dahil sa sinabi ko.
"Oh bakit? Wala naman akong sinabi na hayop ka."
Binatukan ko siya.
"Randz!"
Tinawanan niya lang ako. Sinasaktan ko na ng pisikal nagagawa pang tumawa. Napaka. Itinaas niya ang dalawang kamay niya na para bang sumusuko na siya. Inirapan ko siya.
"Okay. Enough na. Let's take this seriously. Paiyak ka na eh!"
Pang-aasar niya sakin. Tinaasan ko siya ng kilay at pinalo siya sa kaniyang braso.
"Ugh! I hate you!"
Humagalpak siya ng tawa.
"This should be a headline! Akalain mo yun? Our Top Deans Lister hindi alam ang short story!"
I glared at him pero tinawanan niya pa rin ako.
"Ugh. asshole!"
"Hahaha! Okay. I'm done teasing you na."
Natatawa niya pa ring sabi. Inirapan ko siya.
The whole two hours, ay puro pang-aasar lang ang inabot ko kay Randall but I don't mind. Because that two hours made me breathe from doubt and confusion.
"Hindi ka pa uuwi? What do you want for dinner?"
I asked Vanessa. Tinawagan ko siya dahil past 6pm na pero hindi pa rin siya bumabalik ng Condo. Nagpaalam naman siya sakin na magkasama sila ni Kalvin for the project. Kinailangan nilang tapusin kaagad dahil may basketball game si Kalvin. It's a national competition na hindi pwedeng palampasin.
"Mauna ka nang kumain and don't wait for me. Kapag wala pa rin ako hanggang bukas, tumawag ka na ng pulis at ipakulong mo ang unggoy na'to!"
"I heard it, Milleria. Even I am a beast I will never eye you as my food or next target."
Dinig kong sabi ni Kalvin. I chuckled. Guess they're doing just fine.
"Okay then. Ingat ka."
Nagpaalam na sakin si Vanessa and I ended a call. I heard the doorbell. Kumunot ang noo ko. Wala akong inaasahang bisita ngayon ah.
I opened the door at paperbag ng jollibee ang una kong nakita at nang sinilip ko kung sino ang may dala para bang tumigil sa pagpintig ang puso ko.
"Jollibee dinner with my jobee buddy?"
Nakangisi niyang sabi. Gusto kong matawa dahil sa puppy eyes niya but I stop myself from doing so. Tinaasan ko siya ng kilay pero nilakihan ko ang pagkakabukas ng pinto at tinalikuran siya. Alam kong nakasunod siya. I heard the closing door at naupo ako sa mahabang sofa. Nilapag ni Storm ang paperbag ng jollibee sa mesa at agad niyang kinuha ang remote ng TV. Naupo siya sa tabi ko.
"Wanna watch a movie?"
Nakangiti niya g tanong sakin. Umiling ako. Ayoko ng movie ngayon. Dapat nga matutulog na ako kung hindi lang siya nandito.
"Music?"
Umiling ako. I sighed. At saka ko siya hinarap.
"Why are you here?"
Seryoso kong tanong but at the back of my mind, masaya akong nandito siya. Akala ko talaga hindi na siya mag-re-reached out to talk to me.
"Are you still mad at me? I gave you some space and time. Aren't you still ready to talk with me?"
Oohh.. So mukha lang pala akong gagang nag-iisip kung bakit hindi siya nagpaparamdam sakin for five days iyon pala binigyan niya ako ng time and space to calm myself?! Really? And with that five days, nasasaktan ako, confused and doubtful tapos siya masaya kasama ang Melissa na iyon?! What the..
"Ooh.. And what did you do with that five days? Having fun? with just a friend?"
I mocked him. He sighed.
"Look.. Buds. Listen to me, okay?"
Tumango ako. Hindi ako pwedeng maging emotional at irrational ngayon. If I want to end this and fix this, I should learn how to listen.
"Melissa is a childhood friend. She's here for a vacation. She wants to surprise me kaya ang sinabi lang sakin nina Mommy na magmadali ako sa pag-uwi kaya nang mahatid kita from airport deretso na akong umuwi. I'm sorry I didn't texted you after that day but I did texted you the next day kaso late ko na nalaman na hindi pala nag-send yung messages ko. And you told me na mag-hiking kayo ni Vanessa. Pumunta ako ng Mall kasama si Melissa to tour her around while she's having her vacation here. After that, I tried to talk to you, see you pero nagsasalungat free time natin."
Tumigil siya sa pagsasalita. Okay. At least hindi siya nagsinungaling about doon sa Mall. Iyon talaga ang hinintay ko eh.
"Melissa's.. staying in our home until next week. Tapos babalik na siya ng L.A. She wants to meet you but I told her that.. I'll ask you if it's okay to you."
Tumaas ang kilay ko.
"Kaya ka nandito?"
Umiling iling siya.
"Of course not. I want to see you. I want to talk to you. I want to be with you. That five days was the longest five days I had."
"Really? Hindi naman halata sa tag posts ni Melissa sayo."
"Buds.."
"What? I am just asking you, Storm."
"Hindi lahat nang nakikita mo, totoo."
"You never smiled at me like how you smiled at her."
Okay. Hindi ko na kayang pigilan ang selos na nararamdaman ko. Yes. I am jealous that's why I am acting like this. I hate when he treats someone like how he usually treat me. Masakit. Pero ininda ko iyon. Kaya nga parang nilalason ako nang kanegahan ni Vanessa nung nakaraan dahil deep in me, there is jealousy.
"It's a smile of being happy with a friend, Buds. I smiled at you with thoughts of future with you. There is a difference."
Gusto kong matawa dahil ang corny niya pero pinigilan ko. Hindi pwedeng maging marupok!
"Sige. I'll meet her. Kailan ba?"
"Anytime you're free. You'll surely like her."
Tumango ako.
"I saw your IG Story with that Randall awhile ago. That's the real reason why I am here risking myself to talk to you."
Tumaas ang kilay ko. Oo nga pala, nasabi niya sakin na nagseselos siya.
"Partner ko siya sa isang project namin sa major subject. Kaya kasama ko siya at makakasama ko siya sa mga susunod na araw."
Kumunot ang noo niya. Tumayo siya at dumeretso sa kusina. Nakita ko siyang kumuha ng plato, kutsara at tinidor. Bumalik siya sa sofa. Hinayaan ko lang siyang inaayos ang pagkain. He handed me the plate with rice and fried chicken from jollibee. Kinuha ko naman iyon pero nakatingin pa rin ako sa kaniya na inaayos ang pagkain niya sa plato. When he's done saka niya ako binalingan ng tingin at nginitian.
"Let's eat. I miss this."
Ngumiti ako sa sinabi niya dahil kahit ako, namiss din ang ganito. Matagal na rin pala nung huling nag-jollibee bonding kami. At doon napagtanto ko na matagal na rin pala kaming magkakilala ni Storm.
"Is that Randall nice to you?"
He asked while we're eating. Tumango ako.
"Mapang-asar, a little but he's nice."
"Do you like him?"
"Yes. As a friend, of course."
Natatawa kong sabi sa kaniya. Pagkasabi ko kasi ng Yes tumigil siya sa pagsubo ng pagkain at iritable akong binalingan ng tingin. He's cute lalo na when he's jealous.
"I shouldn't be jealous about him, right?"
Tanong niya sakin. I wonder if para ba sakin talaga ang tanong o iyon ang gusto niyang ipaalala sa utak niya.
"Bakit mo naman pagseselosan? He's a friend not your competitor."
Tinaasan niya ako ng kilay.
"He's one of the guys out there who has crush on you, Sun. You can't stop me from feeling jealous. I'm not always around you."
Natawa ako sa sinabi niya.
"Name a few who has crush on me, then. Makasabi ka naman ng one of the guys."
Napailing siya sa sinabi ko.
"Tss.. You're so clueless."
Ngumuso ako. Hindi naman ah.
"I am just lucky that I got your attention."
Tinaasan ko siya ng kilay at nginitian niya ako.
"I miss you."
Naramdaman ko ang pamumula ng pisngi. na-caught off guard ako kaya hindi ako makaimik. Hindi niya inalis ang tingin niya sakin kaya tumayo ako. Nilapag ko sa mesa ang plato ko at naglakad papuntang kusina para kumuha ng tubig sa ref. Gusto ko yung coke pero dahil kailangan kong makaalis sa awkward na sitwasyon, dinahilan ko ang tubig. Agad akong nagsalin ng tubig sa baso.
"Gusto mo ng tubig, Buds?"
"You called me Buds. Guess we're okay na?"
Napaigtad ako at kaagad na lumingon sa likod ko only to see him smiling widely at me. I glared at him.
"You better learned to explain everything to me first and don't let me overthink about petty things."
Mataray kong sabi sa kaniya. Kinurot niya ang pisngi ko.
"Ang cute mo pala magselos."
"Asa! Hindi ako nagseselos!"
Pagsisinungaling ko.
"Yes you are. Denial ka lang."
I bite my lips.
"I am not jealous. You're not mine, officially. Wala naman akong karapatan magselos. You can be with whoever you want to be with."
Kumunot ang noo niya at humakbang siya palapit sakin. Napaatras ako hanggang sa maramdaman ko na nakadikit na ako sa gilid ng mesa.
"You're not mine either pero hindi ko gugustuhin makita ka sa iba. You're not mine, officially but I am yours. I am always yours."
Bago pa man ako makapagsalita, naramdaman ko na lang ang labi niya sa labi ko at awtomatiko kong naipikit ang mata ko. Napahawak ako sa kaniyang bewang at mas nilapit niya ang sarili niya sakin while kissing my lips with possessiveness and hunger. Kumawala lamang siya ng halik ng pareho na kaming habol ang hininga.
"I miss you. I miss you so bad that it hurts."
"I miss you too, Storm."
He smiled at me and he claimed my lips again. I really love how Storm kissed me. Full of passion.. and love. Love.
If you only knew, I am so deeply inlove with you Storm that it hurts.