SPARKLES | PJM | FF [COMPLETED]

23 🥂

අමීලි එයාගෙ අපාට්මන්ට් එකට ආවා අම්මා එක්කම. Lucas කිව්වා වගේම හොස්පිටල් එකේ ඉඳලා එයාලට ලිෆ්ට් එකක් දුන්නා. ගෙදරටම ගෙනත් ඇරලුව නිසා Lucas ට ඇතුළට එන්න ආරාධනා නොකර බෑනෙ ඉතින්.

Pallets De Dames ( french cookies ) එක්ක කොෆී මැෂින් එකෙන් cappuccino එකක් Lucas ට අමීලිගෙ අම්මා පිළිගැන්නුවා.

අමීලි සුවපහසුවට සෝෆා එකේ වාඩි වුණා.

" අමීලි, ඇත්තටම අපි වෙන්වුණේ ඇයි?" මේ වෙලාව නුසුදුසු වුණත් Lucas එහෙම ඇහුවා.

" Je suis désolé (ජ සුයි ඩිසොලේ / I am sorry) "

" සමාව කොහොමත් ඔයාට මම දීලා තියෙන්නේ. නැත්තම් මම ඔයාව බලන්න ඒවිද?. මට හිතාගන්න බැරි ඇයි අපි නොගැළපුනේ කියලා. "

" මම කැමති කෙනෙක් ඉන්නවා Lucas. ඒත් එයා මගෙ වේවි කියලා හීනෙන්වත් හිතන බැරි කෙනෙක්. අන්තිමට මට එයාව ලැබුණා. ඒත් ඒ අපි වෙන් වුණාට පස්සෙ. මම එයා ගැන ගොඩක් හිතන නිසා වෙන්න ඇති මට ඔයා ගැන හිතන්න අමාරු වුණේ. "

" ඔහ් එහෙමද? කමක් නෑ. මට බලෙන් ඔයාව අයිති කරගන්න ඕනෙ නෑ. ඔයා සතුටින් නම් එච්චරයි . ඒත් කෝ එයා ඔයාව බලන්න එන්නෙ නැද්ද?"

" නෑ එයා ගොඩක් බිසී. "

" අමීලි, ඔයා මාත් එක්ක මාස කීපයක් හිටියනෙ. මම දන්නවා ඔයා ආස සරල නිදහස් ජීවිතේකට කියලා. හරියට vineyard එකක් වගේ ජීවිතේකට නේද ඔයා හීන දැක්කෙ? ඉතින් ඇයි පැරීසිය වගේ වේගවත් නගරයක් වගේ ජීවිතයක් තියෙන කෙනෙක්ට ඔයා කැමති වුණේ?"

" ඒත් ඒ පැරීසිය වගේ තැන තමා මගෙ හිත හදන තැන..." අමීලි එහෙම කිව්ව කවුළුවෙන් ඈත බලාගෙන.

" ඔයා සතුටින් නම් මට කමක් නෑ. ඒත් මට ඔයා වගේ කෙනෙක්ව ආය කවදාවත් හිතට වැදෙයි කියලා මම හිතන්නෙ නෑ. ඔයා කවදා හරි පැරීසියෙදි තනි වුණොත් මගෙ vineyard එක හැමදාමත් ඔයා වෙනුවෙන් විවෘතයි." Lucas එහෙම කියන ගමන් තිත්ත එක්ක පැණිරස මුසුවුණ cappuccino උගුරක් රසවිඳින්න උත්සහ කළා.

" මම දන්නෙ නෑ Lucas..." කවුළුවෙන් ඈත බලා හිටිය අමීලි එක පාරටම ඉකිගහන්න පටන් ගත්තා. "මම දන්නෙ නෑ... මේක හරිද වැරදිද... පවතීද... බිඳෙයිද කියලා... ඒත් මට අත් අරින්න බැහැ. "