SPARKLES | PJM | FF [COMPLETED]

26 🥂

"ඔයාලා මේ පිට කෙනෙක්ව මෙතනට එක්ක ආව එක නම් ලොකු වැරැද්දක් , ඔයාලගෙ company එකේ rules and regulations එක්ක අපට මේ ලෙඩා වෙනුවෙන් වෙනම facilities දෙන්න වෙනවා, ඒ අතරෙ දැන් තවත් ප්‍රශ්නයක් "

ප්‍රධාන වෛද්‍යවරයා එහෙම කිව්වේ නොහිතපු වෙලාවක අමීලි ගත්ත තීරණය එක්ක හැමෝම අසරණ වෙලා ඉන්න වෙලාවක.

" අපි දන්නවා, ඒත් එයා එහෙම නොගියානම් තමයි පුදුමය. මේකෙන් හැමෝම අපහසුතාවයට පත් වුන බව අපට තේරෙනවා, ඒ ගැන අපි සමාව ඉල්ලනවා ඔයාලා හැමෝගෙන්ම. ඒත් ජිමින්ට තනියෙන් කාමරයක හිර වෙලා ඉන්න බෑනෙ." හොබී හොඳට හිතලා බලලා කතා කළා.

" දැන් කොහොමත් කරන්න දෙයක් නෑ. මම හිතනවා ඔයාලගෙ company එකෙන් මේ ගැන විශේෂ අවධානයක් දෙයි කියලා. දෙන්නව වෙන් කරලා තේරුමක් නෑ. ඒත් ඔයාලගෙ පෞද්ගලිකත්වය ආරක්ෂා කරගන්න එක ගැන අපට වෙනම වෙහෙසක් දරන්න වෙනවා"

" අපේ මැනේජර් ඒ ගැන ඔයාලගෙ බෝඩ් එකත් එක්ක කතා කරයි. මම හිතනවා ජිමින්ව බලාගන්න දාලා තියෙන ස්ටාෆ් එක එයාලගෙ කාර්‍ය හරියටම කරයි කියලා." ටේහ්‍යුන්ග් අදහස් දැක්වුවා.

" අපිට වෙන කරන්න දෙයක් නෑනෙ දැන් කොහොමත්, ඔයාලා අපේ රටට ගොඩක් වටින ආටිස්ට්ස්ලා, ඒ නිසා අපි අපේ උපරිම සහයෝගය දෙනවා" එහෙම කියනවා හැරෙන්න වෙන විකල්පයක් ඒ වෙලාවෙ ප්‍රධාන වෛද්‍යවරයාට තිබුණෙත් නෑ.
.
.
.
.
.

" අ...මී...ලී..." ජිමින් අමාරුවෙන් කතා කළා.

අමීලි අල්ලගෙන හිටිය අත හිමීට අමීලිගෙ අතින් ඉවතට අරගෙන අමීලිගෙ ඔලුව අතගාන්න ජිමින් උත්සහ කළත්, වේදනානාශක නිසා එන නිදිබර ගතිය එක්ක ඒක අමාරු වුණා.

ඒ එක්කම අමීලිට ඇහැරුණා..

" ජිමින්, Je m'excuse (ජ' මෙක්ස්කියුස්/ I am sorry)." අමීලිට කියගන්න පුලුවන් වුණේ ඒ වචන විතරයි , ඉන් එහාට හිතේ තිබුණ දුකට අමීලිට ඇඬුනා.

" ග්වෙන්චනායෝ අමීලි.... " ජිමින් නිදිමත මැඩගෙන උත්තර දුන්නා.

ජිමින්ට නින්ද එක්ක සටන් කරන්න වුණා. ඒත් අමීලි ආයෙත් යන්නෙ නැති බව හිතට තදින්ම දැනුන නිසා ජිමින් නිදිමත මැඩගෙන ඇස් ඇරගෙන ඉන්න උත්සහ කළේ නෑ.