SPARKLES | PJM | FF [COMPLETED]

10 🥂

"අමීලි, මම Lucas"
"හායි, මට ඔයාගේ නම්බර් එක ඉල්ල ගන්න බැරි වුණානේ"
"ඒකට කමක් නෑ. ඔයාට කොහොමද ?"
මේ විදියට පටන් ගත්ත කතාබහ අතරෙ තමන්ට මැසේජ් කිහිපයක් ආව බවට දුරකතනය සංඥා නිකුත් කරන බව අමීලිට තේරුණා.
පැය බාගයක් විතර කතා කළාට පස්සෙ Lucas සංවාදය නිමා කලේ රාත්‍රි වැඩ මුරය වෙනුවෙන් පිටත් වෙන්න අවශ්‍ය බව කියලා.

සංවාදය ඉවර වෙනවත් එක්කම අමීලි තමන්ට ආව මැසේජ් මොනවද කියල බැලුවා. ඔක්කොම එකම අංකයකින්.

"මම ඔයාව දන්නවා"

"ඔයාට මාව මතකද?"

"මම ඔයාට කරදර කරනවා නම් සමාවෙන්න"

"හරි මම කරදර කරන්නෙ නෑ, ඒත් ඔයා ඔයා ගැන බලාගන්න"

"ඔයාට මොන ප්‍රශ්නය ආවත් ඔයාව අත් අරින්න එපා"

"සමාවෙන්න මම නැවත කරදර කරන්නෙ නෑ"

විනාඩි තිහට මැසේජ් හයක් එවන තරම් තමන් ගැන වද වෙන්නෙ කවුද? තමන් ඊයේ හැසිරුන විදිය දන්නවා නම් දන්නේ එක්කෙනයි. ඒ ඊයෙ මේ කාමරයට ඇවිත් මාස්ක් එක වට්ටලා ගිය කෙනා.

"මට කෝල් එකක් ආවා. ඒ නිසයි රිප්ලයි කරන්න බැරි වුණේ. ඔයා කවුද? ඔයා නේද ඊයෙ මාව එක්ක ආවේ?" අමීලි කල්පනා කර කර එහෙම අහලා යැව්වා.

ඒත් උත්තරයක් ආවේ නෑ...
.
.
.
.
.
"යා ජිමිනා, ඊයේ මොකද කළේ?" හොබී එහෙම ඇහුවේ අමුතු හිනාවක් එක්ක.

"ඊයේ එළියට ගියා හොබී hyung"

"හා හා ඊට පස්සේ සිහි නැති වුණාද? අපිට කතා කළෙත් නෑනේ, මම කෝල් කරනකල් ම හිටියා නේද?"

"නෑ නෑ එහෙම මොකුත් වුණේ නෑ, මෙහෙ ටිකක් බිසී මේ දවස්වල"

"හා හා අනිද්දා කීයටද flight එක?" හොබී මාතෘකාව වෙනස් කළා.

" පාන්දර දෙකහමාරට"

"හරි ටේහ්‍යුන්ග් ඔන්න ලිස්ට් එකක් එවන්නම් කිව්වා එයාට ඕනෙ දේවල්"

"යා යා hyung, මට එච්චර දේවල් ගේන්න බෑ"

"හරි හරි, මම හෙට ගන්නම්" හොබී එයාගේ සුපුරුදු හිනාව දාන අතරෙ ඇමතුම විසන්ධි කළා.