SPARKLES | PJM | FF [COMPLETED]

11 🥂

වැඩ ඉවර නැද්ද, ඔයාගෙන් වැඩිපුර වැඩ ගන්නවද?

නිදහසේ කන්න අතට ගත්ත pork rillettes එක බිමින් තියලා අමීලි ආයෙත් ෆෝන් එක අතට ගත්තේ ආව මැසේජ් එක මොකද්ද බලන්න.

අහ් ඇයි මට ඉන්න දෙන්නෙ නැත්තේ... අමීලි එහෙම හිතුවේ, යවන්න උත්තරයක් හිතන අතරෙ.

මම බිසී

එහෙම විතරක් යවලා, ෆෝන් එක silent දාලා බිමින් තියපු අමීලි දිහා ජිමින් bunglow එකේ ඉඳන් බලාගෙන ඉන්න බව එයා දැනගෙන හිටියේ නෑ.

ඔහ් එහෙමද, මට නම් පේන්නේ ඔයා බිසී නෑ කියලා

ජිමින් එහෙම යැව්වත්, අමීලි නිහඬ කරපු දුරකථනයට ඒ මැසේජ් එක ආව බව අමීලිට දන්වන්න විදියක් තිබුණෙ නෑ.

Picnic එක අවසාන කරලා, vineyard එකෙන් එළියට ආව අමීලි ෆෝන් එක අතට ගත්තා. ඒ ඇවිත් තිබුණ මැසේජ් එක කියවද්දි පෙනීම බොඳ වෙලා ගිහින් තමන්ව භූමි කම්පාවකට හසු වුණා වගේ හැඟීමක් අමීලිට දැනුනා.

"කවුද මේ... එයා කොහොමද මම කරපු දේ දන්නේ. ඒ වෙලාවේ ළඟ පාත කවුරුත් හිටියේ නෑනෙ." අමීලිට විශ්වාස කරන්න බැරි වුණා.

"Bunglow එක", අමීලිට එක පාරට දැනුණේ ඔලුවට උඩින් අකුණක් පිපිරුවා වගේ. Picnic එක දැම්මේ bunglow එකට පේන මානයේ, ඒක ඇතුලේ ඉඳලා බලන කෙනෙක්ට පැහැදිලිවම අමීලිව පේන බව එයාට තේරුණා. අනික ඒ කිට්ටුව කවුරු හරි හිටියා නම් අනිවාර්යයෙන්ම තමන් දකින බවත් අමීලි හිතුවා.

සිහිය අඩුවෙන්ම තිබුණ රාත්‍රියක, අවසිහියෙන් හැසිරිලා තියෙන්නේ මේ bunglow එකේ ඉන්න කෙනා එක්කද... මේ vineyard එකේ ඇත්තම අයිතිකාරයා කියලා කියන කෙනා එක්කද... අමීලිට විශ්වාස කරන්න අමාරු වුණත්, ඒක වෙන්න බැරි නෑ නේද කියලා එයා හිතුවා. ඒක එහෙමනම්... තමන්ගේ රස්සාවත් අනතුරේ බව අකමැත්තෙන් වුණත් එයාට හිතන්න සිද්ධ වුණා.

මේ කිසිම දෙයක් නොවුණ ගානට, හෙමිහිට මේ කෙනාව මග අරින එක මේ වෙලාවෙ කරන්න තියෙන එකම දේ වුණත්, මොකද්දෝ නොතේරෙන හේතුවකට මග අරින්න හිත හදාගන්න අපහසු බවකුත් අමීලිට දැනුනා. දිග සුසුමක් පිට කරලා, පයින්ම අපාට්මන්ට් එකට යන්න හිතුවේ ඇවිදින තරමට විසඳුමක් ඔලුවට එයි කියන සිතුවිල්ලත් එක්ක.
.
.
.
.