Kalbe Sadık || 𝐁𝐱𝐁

[19]

Bölümün ilk kısmında sinir krizi geçirebilirsiniz... Üzgünüm :(

☁︎☁︎☁︎☁︎☁︎☁︎☁︎☁︎☁︎

Elinde tuttuğu fotoğrafı buruşturup yumruğunu sıktı Yekta. Gözlerini kapatıp sabır dilercesine bir nefes çekti içine. Derin'den de bu küçük aptalca oyunlardan da fazlasıyla sıkılmıştı artık. Bir günü de olaysız geçsin istiyordu.

Yumruk yaptığı elini açıp fotoğrafı yere fırlattı. Derin'le birbirlerine sarılarak çekindikleri fotoğrafa ifadesiz gözlerle bakıyordu. Hiçbir şey hissetmiyordu o kıza karşı. Zoruna giden birçok şey vardı ancak içini dolduran duygu bir hiçlikten ibaretti.

Her şeyi boş vermişti. Ona karşı bir zamanlar olan hislerini, kaybettiği mutluluk hissini, geçirdikleri günleri ve en önemlisi Derin'i... Fakat bir tek kaybettiği güvenini geri getiremiyor, kırılan ruhunu onaramıyordu. Bunun ağırlığı omuzlarında bir yük gibi kalırken daraltıyordu içini.

Ve o anlarda Yekta'ya en iyi gelen şey, her nefes aldığında içini ferahlatan, ciğerlerini huzurla dolduran Çağrı'nın varlığıydı...

Bazen düşündüğünde bu çocuğa fazla anlam yüklediğini söylüyordu içindeki ses. Ancak sonra Çağrı'nın bir gülüşünü görüp gerçekten de abartılması gereken biri olduğunun farkına varıyordu.

Ama bu sefer gördüğü yüz gülmüyordu. Gözünün önüne Çağrı'nın dolan gözleri geldiğinde bedeni sinirle gerilmişti.

"Kadir!" İçeri doğru yüksek sesle bağırdı. "Bir gelir misin odama?"

Yatağının üzerindeki sarı tişörtü eline alıp düzgünce katladı. Bu kumaş parçası şu an gözünde çok değerli bir şeymiş gibi özenle tutuyordu onu. Çağrı'ya ait her şey değerliydi Yekta için.

"Efendim kardeşim?" Arkasından gelen sesle yüzündeki gülüşü sildi.

"Geç, kapıyı kapat."

Kadir, onun dediğini yaparak kapıyı kapatıp yanına adımladı. Yekta'nın elinde tuttuğu tişörtü görerek gözlerini devirmişti. Yumruk yaptığı ellerini açarak tepkisiz kalmaya çalıştı.

"Ne oluyor Yekta?"

"Onu sen söyleyeceksin, Kadir." Tişörtü özenle yatağına bırakıp arkadaşına çevirdi bakışlarını Yekta. Yüzündeki sert ve öfkeli ifadeyi gizlemeye çalışmıyordu bile. Gözleriyle etraftaki fotoğrafları işaret ederek, "Bunlar ne mesela?" diye sordu.

"Bak Yekta, nasıl göründüğünün farkındayım ama düşündüğün gibi değil."

Kaşları alayla havalandı Yekta'nın. Kollarını göğsünde bağlayıp arkadaşıyla arasındaki mesafeyi bir adım daha kısalttı. Kadir'in hafif gerildiği gözünden kaçmamıştı.

"Neymiş benim düşündüğüm ki?" diye sordu kısık ama sert bir tınıda.

"Tamam bunu biz yaptık ama Mete-..."

"Sen yaptın," diyerek böldü onu Yekta. "Her yaptığın boka kardeşimi karıştırma."

"Yapma Yekta," dedi gerginlik barındıran bir gülümsemeyle Kadir. "Mete'nin Çağrı'ya karşı olan tavrını bilmiyormuş gibi."

Başını aşağı yukarı salladı Yekta.

"Evet tavırlı," diye mırıldandı. Ardından dudakları alayla iki yana kıvrıldı, "Ama neden tavırlı... Ya da kimin yüzünden tavırlı mı diye sormalıydım?"

Yüzüne yayılan yapmacık şaşkınlıkla karşındaki adama bakıyordu Kadir. Bunun bok gibi bir plan olduğunu o da biliyordu ama yine de o Çağrı'yı uzaklaştırmak için her boka batmaya hazırdı.