Yeniden / Abilerim

19

Bölümde bir mantık hatası yada yazım yanlışı görürseniz söylermisiniz bende düzeltirim.

Yıldızlamayı ve yorumlamaya unutmayın lütfen.

" baba biliyomusun ben okula başladım, daha yazı yazmayı öğretmediler ama yakında öğrenecekmişiz, ilk baba yazmasını öğrenicem sana söz veriyorum" alp burnunu çekti.

Kelimeler ağzından bozuk çıkıyordu. Ağladığı içindi belkide ama bazen kekeliyordu.

sesiz bir kaç dakikanın sonunda bir kaç hışırtı sesi geldi.

" arkadaşım var bi tane, adı Enes. beraber oturduk , defterini arabalı kaplık ile kaplamış. babası ile birlikte kaplamışlar." alp bir kez daha burnunu çekti " sakın üzülme baba. biliyorum gelemezsin, olsun bende annemle kaplarım defterlerimi. ama bazen düşünüyorum biliyomusun baba. keşke hiç gitmeseydin . seni gitiğin için suçlamıyorum artık  ama keşke okul çıkışımda sende olsaydın, herkes annesi ile babasına sarılırken ben sadece anneme sarıldım keşke sanada sarıla bilseydim." alp'in ağzından bir hıçkırık çıktı " özür dilerim baba, üzdüm senide biliyorum . söz vermiştim ağlamicam diye ama tutamadım sözümü özür dilerim." bir hıçkırık sesinden sonra çızbır sesi duydum.

"bak baba bizi çiz-"  

piskolog efsun hanımın ses kaydını kapatması ile dolu gözlerim ile bakışlarımı ona çevirdim.

her görüş esnamızda bu oluyordu, ağlamamak konusunda kendimi her ne kadar zorlasamda tutamıyordum. daha küçücük bir çocuğun böyle cümleler kurması içler acısıydı.

" eylül hanım lütfen kendinizi toparlayın. isterseniz eğer ben tek başıma bu ses kaydını dinleye bilirim. bu durum sizi  yıp-"  

efsun hanımın sözünü kestim " yok dinlemek istiyorum, bana gelip içini dökemiyor onun hislerini başka türlü öğrenemiyorum, belki içini dökerse üzülmemden korkuyo bilmiyorum" akan göz yaşlarımı sildim.

Efsun hanım masasındaki peçeteden uzatınca, teşekkür ederek aldım.

  aklıma gelen düşüncelerimi dile getirdim . "belki bu ses kayıtları hakında bir çok insan kötü düşünüyor. yaptığımın yanlış olduğunu düşünüyor ama onun yanında olmam için fikirlerini ,hislerini öğrenmem için başka bir yol yok. içine kapanık bir çocuk bana duygularından hissetiklerinden bahsedemiyor. ben çocuğumu bu duygusal çöküşte yalnız bırakmak istemiyorum. ona el uzatmak yanında olmak istiyorum. yalnız hissetmemesini benim yanında olduğumu bilmesini istiyorum" 

efsun hanım ile uzun bir süre önce böyle bir yol bulmuştuk . alp ben olmadığım sürece efsun hanım ile konuşmuyordu bile, ben oluncada için tamamen dökemiyordu. 

bu ses kaydının bir çözüm olabileceğini düşünmüştük.

iş ede yaramıştı ama bunu duyan insanlar, bu yaptığımın yanlış bir davranış olduğunu düşünüyorlardı.

bu düşünceleri duydukça yaptığım şeyden pişman olmuştum fakat başka bir yol göremiyordum. içine kapanık bir çocuktu bana içini dökemiyordu. hislerini öğrenmenin başka bir yolu yoktu. onu bu yolda yalnız bırakmak istemiyordum.

eğer yaptığım yanlışsa bile Alp için yapmaya devam etmek istiyordum.

'güven duygusu kırılır yapma bence ' bu tür cümleler çok duymuştum. Ne yapmamı bekliyorlardı, alp' in gelip bana anlatmasınımı beklemeliydim. ne zaman gelip anlatıcaktı bana duygularını ,hislerini, 16 ,17, yaşlarına gelincemi . peki o zamana kadar ben çocuğumun içinde yaşadığı yıkımı görmezdenmi gelicektim. kendi içinde yanıp kül oluşunu hiçemi sayıcaktım.