Genç yaşta evlenip, çocuk yaşta anne olan bir kadının, herşeyden çok sevdiği kocasını kaybetmesiyle, çocuğunu tek başına büyütmeye başlar, eşinin ailesi oğullarının, ölümünden sonra genç kızı suçlar, Eylül tam pes etmişken bir güneş doğar, abileri e...
Aynadan kısık gözler ile kendimi süzdüm. Tamam biraz tipim kaymıştı, yüzümün belirli yerlerinde sivilceler çıkmıştı, gıdığım çıkmıştı ve gözlerimin altı uykusuzluktan çökmüştü.
Hamile olduğum için kilo almıştım, bu biraz canımı sıkıyordu. Kilo almam normaldi evet ama, sanırım ben çok fazla almıştım.
10 kilo almıştım...
Ve henüz hamileliğimin 4. Ayındaydım.
Bu böyle giderse, ben daha çok kilo alırdım.
Hamile olduktan sonra iştahım açılmıştı. Yemediğim kadar yemek yemeye başlamıştım. Evet bu iyiydi ama harşeyin fazlasından zarar gelir. Ve bu beni fazlasıyla korkutuyordu.
Ama boğazıma söz geçiremiyordum, bir bakmışım elimde ekmek ile oturuyorum.
Birde eskiden yemediğim şeyleri yemeye başlamıştım, bu aşermekmiydi bilmiyorum, ama daha önce balık sevmememe rağmen, sürekli balık yeme isteği vardı içimde.
Aynadan saçlarımı düzelterek üzerimdeki siyah dar elbisenin üzerine, deri ceketimi geçirdim.
Karnımın çıkıklığı sinirimi bozarken bir anda gözümden bir yaş aktı.
Tamamen sinir bozukluğundan ağlıyordum şuan, karnımın bu çıkıklığı daha dün gözüme şirin gözükürken, şimdi tuhafıma gidiyordu.
Onun orda olması beni mutlu ediyordu, ama şuan ağlamamın nedeni artık hiç güzel gözükmediğim içindi.
Bir elim karnıma gidip onu okşadım, ağlamamın nedeninin o olduğunu düşünüp üzülsün istemedim.
Biliyorum o beni anlıyordu, hissediyordu, içimden ne geçirirsem hissederdi.
Ama o benim onun yüzünden ağladığımı düşünür diye korktum. "sakın yanlış anlama annem" burnumu çekerek gülümsedim "senin burda olman, beni çok mutlu ediyor. Sadece bilmiyorum... Kilo almak biraz sinirimi bozdu" aynadan karnıma baktım.
Arkadan karnıma dolanan kolar ile başımı geriye doğru yaslıyarak başımın omzuna yaslanmasını sağladım. Omzuma cekedin üzerine öpücük bırakarak, aynadan gözlerimin içine baktı. Kaşları çatılırken, burnundan güldüğünü duydum. Başını omzumda iki yana saladı.
"yemin ederim sen iyice manyaklaştın be kızım" Samet in söyledikleri ile, gözümden yaş akarken gülümsedim.
Samet saçlarıma kokulu bir öpücük kondurup geri çekildi. Bir elimden tutup benide kendine doğru çevirdiğinde, baştan aşağı beni süzdü. Üzerimde, dizlerime kadar gelen, dar siyah elbise, onun üzerinde, siyah deri ceketim vardı, son bahar aylarında olduğumuz içinde ayağıma bir bot geçirmiştim.
"bir insana hamile olmak bile, bu kadar çok yakışırmı abi" diyerek gözlerimin içine öyle bir baktık, bir anda eridiğimi hissettim.
Evlilik aşkı öldürür derler ya, yalandı, biz hala aşkımızı ilk günkü gibi yaşıyorduk. Samet bana temas ettiğinde hala, onun bana ilk dokunduğu gibi kalbim titriyodu.
O bana her öyle baktığında, hala ilk gün gibi elerim titriyodu. O bana öyle güldüğünde ilk günkü gibi hala dizlerimin bağı çözülüyodu. O bana her iltifat ettiğinde, hala heycanlanıyordum, hala onu gördüğümde ilk günkü gibi aklım karışıyodu, konuşmayı unutuyordum.
Herşey hala ilk günkü gibiydi, o bana hala ilk günkü gibi bakıyodu, ilk günkü gibi gülüyodu, ilk günkü gibi temas ediyordu , bıkmadan iltifatlar ediyordu.
Çünkü hala oda ben gibiydi, ilk gün tanıştığımız zamanki gibiydi. Dış görünüş olarak değil, çünkü ikimizde çok değişmiştik.
Bazen kilo almıştım, bazen zayıflamıştım. Bazen yüzümde sivilceler çıkmıştı, şuan ki olduğu gibi göz altlarım morarmıştı. Ama o beni halla ilk günkü gibi sevmişti.
Bazen o zayıflamıştı, kilo almıştı. Yüzünde sivilceler çıkmıştı, sakalları uzamıştı, geri kesmişti, ama ben onu hala ilk günkü gibi sevmiştim. Her hali ile gözüme yakışıklı geliyordu, her geçen gün dahada yakışıklı oluyordu.
Bahsettiğim dış görünüş değildi, hisslerdi.
Biz hala ilk günkü gibi seviyorduk.
"şu gülüşe kurşun atar, kurşun yerim" Samet bir kaç adım, yaklaşarak aramızda bir nefeslik mesafe bıraktı. Dudağımın kenarından öpüp bir kaç saniye orada soluklandı. Gözlerim istemsiz bir şekilde, otomatik olarak kapandı.
Alnını alnıma yaslayıp, alta salanan ellerimi tutu. " şu gülüşün varya, o gülüş için herşeyi yaparım" bir adım daha yaklaşmak istediğinde, aramıza giren göbeğim ile Samet gülerken, ben gözlerimi açtım.
Samet göbeğime bakarak güldü "paşama bak sen, şimdiden aramıza girmeye başladı" kaşlarım anında çatılırken, başımı kaldırarak Samet'e baktım.
"paşam ne demek ya... Ya kızsa...ya alındıysa" dudağımı bükerek, karnıma baktım.
Samet kahka atarak başını iki yana saladı " bu hamilelik seni iyice şirin bişey yaptı kızım, yemin ederim kendimi zor tutuyorum" Samet yanaklarımı tutarak sıkmaya başladı.
"ya Samet... Bıraksana yanaklarımı... Bak canımı acıtıyosun...hayvan öyle sıkmak olurmu ya" benim tüm bağırışlarıma rağmen, Samet beni bırakmazken. en sonunda yorulup bıraktı.
Ona çatık kaşlar ile sinirli bakmak için tüm gün çaba sarf etim. Tabi bu bir yere kadardı. Geldiğimiz alış veriş merkezi ile kocamanca gülümseyerek, Samet'e baktım.
"ay çok heyecanlıyım" ellerimi birbirine çarpıp, kemerimi çıkardım., Samet benim bu halime gülerk izledi.
.....
Kısa bir bölüm
Neden kısa oldu diye sorarsanız. Samet ve eylülü kıskanıyorum arkadaşlar. Onların mutluluğuna dayanamıyorum.
Aklıma bu kitabı ilk yazmaya başladığımda, sametin aslında çok silik bir karakter olmasını düşünmüştüm. Ama abi bu adamı nası silik bir karakter yapa bilirimki, şuna bakın ya aşk pıtırcığım benim, nasılda güzel seviyo ama.
Bu bölümü bir dinlenme olarak sayın. Bir ara gibi düşünün.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Samet aşk adam ya
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
