Yeniden / Abilerim

28

Hellooo

Yorumlarınız için teşekkür ederim aşk bahçelerim.

Dediklerinizi yapmaya çalışıcam, az kaos var ama önce.

Daha sonrasındada, anne ve kuzenler ile kaynaştırıcam eylülü.
Açıkçası eylülü dedesi ile kaynaştırmak istemiyorum, çünkü o adamı hiç sevmiyorum.
Kuzenler ile kaynaştırıcam, birde anne ile, diğer aile üyelerinide sevmiyorum çünkü dlşgşgşrşgşgööfçvçv.

Bi insan kendi yazdığı karakteri nası sevmez fkgöivşfşdldkg.

Bir yerde mantık hatası veya yazım yanlışı görürseniz söyleyin düzeltim.

Neyse iyi okumalar

👽

Önümde volta atan yamaç'ın şu bir saattir atığı yüzüncü turdan sonra bıkınca bir nefes bırakarak arkama yaslandım.

Burak bu sefer büyük oynuyordu. Nereden öğrendiyse, öğrenmiş benim dün gece abim gilde kalıcağımı hata bunu yamaç bile söylemediğimi biliyordu.

Bu bilgiyi nereden öğrendiğini düşünmekten başıma ağrılar girmişti. Çünkü dün gece her şey bir anda gelişmişti, yamaç aklımın ucuna bile gelmezken, Burak, yamaça haber vermediğimi nerden biliyorduki.

Sabah yamaç'ı aramış, benim nerede olduğumu sormuş, ve üzerime tehtitler savurarak, bana zarar vermekte olduğunu ima etmişti ve boş bir araziye çağırmıştı.

Neyseki yamaç, Burakın oyununa gelmemiş, direk abim gili aramıştı.

Tabi ilk başta bir güzel sövmüştü, orası ayrı Bi mesele.

Burakın amacı neydi.

Bana zarar vericeği hakkında tehtit etmişti beni.
Yamaç'ı o boş araziye çağırmakta neyin nesiydi. Ne yapmaya çalıştığını hiç bir şekilde anlıyamıyordum.

"Eylül kafayı yedim, haberin varmı kızım. Ya o şerefsiz doğru söylüyosa diye. Ya onun elindeysen, ya sana zarar verdiyse diye kafayı yedim. Arayıp söylemek çokmu zor, bu gün burada kalacağım diye, he?." sabahtan beri nerden baksan binkere söylediği şeyleri bir kez daha söylediğinde, hakklı olmasının verdiği sensizliğimle, gözlerimi yamaçtan kaçırdım.

Eğer aynı şey tam tersinden olsaydı, bende bu tepkileri yamaça gösterirdim, hata çok daha fazlasını bile yapardım.

Kollarımı önümde bağlıyarak, halı desenini izlemeye başladım.
Şuanki halim büyük ihtimal, alp suç işledikten sonraki büründüğü masum güzekmeye çalıştığı zamanki gibiydi.

Yamaç dizlerimin önünde, diz çökerek, ellerini, dizkapaklarıma koydu. Bu haraketi ile bakışlarımı halının o güzel deseninden çekip, yamaça çevirdim.

Gözleri dolmuştu. Onu böyle görmenin etkisi ile benimde gözlerim istemsiz bir şekilde dolarken, kendi kendime içimden küfür etim.
Yamaç'ı böyle duygusal olarak çok nadir görmüştüm. Sameti kaybettikten sonra, bir kaç kez ağladığına rastlamıştım, ama kendini hızlı toparlamıştı. O durumdayken bile duygusallığını geriye atarak, gökçe, ben ve Alp ile ilgilenmişti.

Şimdi karşımda böyle olması, sinirlenmeme sebep oldu. Ona haber vermeliydim. Bu okadar zor olmamalıydı söylediği gibi. Onu böylesine endişelendirmek hakkım değildi. Kim bilir aklından ne kötü seneryolar geçmişti.