Genç yaşta evlenip, çocuk yaşta anne olan bir kadının, herşeyden çok sevdiği kocasını kaybetmesiyle, çocuğunu tek başına büyütmeye başlar, eşinin ailesi oğullarının, ölümünden sonra genç kızı suçlar, Eylül tam pes etmişken bir güneş doğar, abileri e...
"şey ,acaba bunu koyabileceğim bir yer varmı." gözleri ile baktığı yere baktığımda, gördüğüm şey ile şokla çocuğa baktım.
" bune" çocuk bir eliyle ensesini kaşıyarak güldü.
" doğum günü hediyesi"
" doğum günü hediyesi...koyunmu " cümlemi bitirir bitirmez koyun 'mee' ledi.
" öyle demeyin alınıyor , onun bir adı var izelsu" tanıdık gelen isimle gülmeden edemedim.
" doğum günü kızının isminimi koydunuz hayvancağıza " gülerek dediğim şeye çocukta gülmeye başladı.
"sanırım bahçeye bağlıya biliriz" çok tuhaf insanlar vardı.
istemsizce gülerken koyuna baktım, ben bağlıyamazdım bunu.
içimden geçenleri duymuş gibi konuştu " ben bağlarım , nereye bağlıyacağımı göstermeniz yeter" çocuğa arka bahçeyi tarif etikten sonra , bir eksik varmı diye kontrol etmek için mutfağa geçtim.
pastayı hazırlıyan görkemin yanına geçip , pastaya bir baktım , gayet güzel gözüküyordu .
pastanın üzerine yazdırdıkları yazı tuhafıma kaçsada , kendi aralarında olan bir espiriydi sanırım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
" herşey yolundamı " görkem bana bakarak gülümsedi.
" herşey yolunda eylül abla , sen rahatına bak o iş bizde " görkemin cümlesi ile ona gülümsedim.
