ប្រជុំរឿងភាគប្រលោមលោកBTS

រឿង តំណាលស្នេហ៍ ដួងព្រះសុរិយា ភាគទី១

រឿង "តំណាលស្នេហ៍ ដួងព្រះសុរិយា"
#តំណាលស្នេហ៍រវាងអូននិងបង និទានក្រោមពន្លឺព្រះសុរិយា..
និពន្ធដោយ សមុទ្ទ
•••
សេចក្ដីផ្ដើម៚
តើអ្នកជឿលើរឿងតំណាលនៃស្នេហ៍ ឬរឿងព្រេងនិទានផ្សេងៗដែរទេ? អត្ថបទរឿងអក្សរសិល្ប៍ អត្ថបទរឿងប្រវត្តិសាស្ត្រ តើអ្នកជឿទេថារឿងទាំងអស់នោះ តែងតែលាក់បង្កប់ទុកពេញដោយរឿងរ៉ាវជាច្រើន ជាពិសេសរឿងរ៉ាវផ្សេងៗដែលអ្នកនឹងមិនគិតថា វាមានពិតនៅលើលោកនេះផងក៏មិនដឹង។
ចុះ...តើអ្នកជឿលើរឿងអភិនីហារដែរឬទេ? ចុះរឿងនិស្ស័យ អ្នកធ្លាប់គិតថាមនុស្សជាច្រើនលើផែនដីដ៏ធំល្វឹងល្វើយមួយនេះ មិនថាអ្នកទាំងនោះនៅទីណា ឬជ្រុងមួយណានៃភពផែនដីមួយនេះ ទីបំផុតចុងក្រោយ និស្ស័យក៏បាននាំយកពួកគេឲ្យមកជួបគ្នាឲ្យទាល់តែបាន។
រឿងគ្រប់យ៉ាងដែលកើត មិនមែនសុខៗវាក៏កើតនោះទេ! ប៉ុន្តែគ្រប់យ៉ាង វាមានហេតុផលពីក្រោយរឿងដែលកើតមានមកនោះជានិច្ច។ ជាក់ស្ដែង..ជាក់ស្ដែង ដូចជារឿងនៃតំណាលស្នេហារបស់គូសង្សាមួយគូ វាប្រៀបដូចជាព្រេងនិទានដែលមនុស្សគ្រប់គ្នានឹងមិនគិតថាវាអាចទៅរួចនោះឡើយ។ រឿងតំណាលស្នេហ៍ឆ្លងចក្រវាល ដែលមិនថានរណាក៏គិតថាគ្រប់យ៉ាងវាប្រៀបដូចជាសុបិនដែលមានត្រឹមតែរូបភាព ប៉ុន្តែ...គ្រប់គ្នាមិនបានដឹងទេថា វាបានកើតឡើងពិតប្រាកដពិតមែន។ ហើយតំណាលមួយនៃស្នេហាភក្ដី ពោរពេញទៅដោយភាពសោកសៅ វានៅតែកប់លាក់ជ្រៅ ក្លាយជាតំណាលដែលគ្មានតំណាលនៃរឿងស្នេហាមួយណា ជំនួសនូវភាពសោកសៅរបស់ពួកគេទាំងពីរបានឡើយ។ ហើយតំណាលមួយនោះគឺ...
"តំណាលស្នេហ៍ ដួងព្រះសុរិយា"
....
តំណាលតំណាលស្នេហ៍ទំព័រ១ "ជាអ្វីឲ្យប្រាកដ?"

គ.ស២០២១ ក្រុងព្រះសីហនុ
ផឹប!
សំឡេងសៀវភៅទម្លាក់ទៅទង្គិចនឹងសាច់ឈើតុរលោងស្រិលលាន់មកត្រសើៗតិចៗ កាលបើបានកាន់អានដោយវត្តមានរបស់អ្នកកំលោះម្នាក់ដែលមានវ័យប្រមាណនឹង១៨ឆ្នាំ។
អ្នកកំលោះ វណ្ណណារ៉ា នុនិទាឃៈ! វាគឺជាឈ្មោះរបស់គេ ដែលបានប៉ាក់ជាប់នៅលើឯកសណ្ឋានសិស្សសាលារបស់នាយកំលោះដែលកំពុងពាក់នោះ។ សក់វែកពុះជាពីចំហៀងតាមស្ទាយ៍រសនិយមរបស់យុវវ័យ កំពុងតែរេរលាស់សរសៃសក់ទៅមកៗស្របតាមកម្លាំងខ្សែវាយោដែលបក់មករវិចៗផាត់ចូលមកក្នុងប្រឡោះបង្អួចនៃបរិវេណបន្ទប់បណ្ណាល័យដ៏ធំចង្រ្គុងមួយ។
កែវភ្នែកទាំងគូប្រដាប់ដោយវ៉ែនតាមូលៗជាប់ភ្នែក សមជាមួយទម្រង់ច្រមុះខ្ពស់ស្រួច បបូរមាត់បេះដូងក្រហមព្រឿងៗ ចិញ្ចើមវែងក្រាស់សែនសមនឹងរោមភ្នែកវែងងខ្ទើត ហាក់ពិតជាបង្ហាញពីភាពស្រស់សង្ហារបស់នាយកំលោះវ័យជំទង់ម្នាក់នេះជាខ្លាំង។
បន្តិចមក នាយកំលោះមានឈ្មោះថានិទាឃៈ គេក៏ផ្ដើមងាកខ្សែភ្នែកមើលសម្លឹងទៅផ្ទៃសៀវភៅដែលខ្លួនបានកាន់មកអានមុននេះ ជាមួយការចងចិញ្ចើមចូលគ្នា ប្រៀបដូចជាក្នុងចិត្តកំពុងនឹកឆ្ងល់ពីរឿងអ្វីមួយដែលខ្លួនហាក់មិនអាចរកចម្លើយបាន។ ភ្លាមៗ និទាឃៈក៏ឧទានឃ្លាឡើង៖
"ខ្សែខណ្ឌនៃបន្ទាត់ព្រហ្មលិខិត ឆ្លងចូលចក្រវាលទៅពិភពមួយផ្សេងទៀត! នេះតើវាពិតជាមានពិតមែនឬ?"
ខ្សែបន្ទាត់ព្រហ្មលិខិត? ឆ្លងចូលចក្រវាលទៅពិភពមួយផ្សេងទៀតអ៊ីចឹងឬ? វាពិតជាចម្ងល់ដ៏ពិបាកដែលពិតជាគ្មាននរណាម្នាក់អាចបកស្រាយឲ្យអ្នកកំលោះនិទាឃៈយល់បាននោះឡើយ។
វូៗៗៗ...
សុខៗ សម្រិបខ្យល់ក៏បក់មកមួយមេយ៉ាងខ្លាំង ធ្វើឲ្យនិទាឃៈរហ័សងាកមុខចេញយ៉ាងលឿនដើម្បីកុំឲ្យកម្ទេចធូលីហោះមកប៉ះផ្ទៃមុខបាន។ បន្ទាប់ពីស្ងាត់ខ្យល់បក់ហើយ និទាឃៈគេក៏ប្រញាប់រើរបស់របរ កាលបើមេឃដែលធ្លាប់តែចោលរស្មីកម្ដៅក្ដៅហួតហែង សុខៗវាក៏ប្រែក្លាយមកជាងងឹតយ៉ាងក្នួលក្នាញ់។
ខ្យល់ក៏ផ្ដើមធ្លាក់មកជាច្រើនលើកច្រើនសារមិនឈប់ បញ្ជាក់ប្រាប់ថាមេឃហៀបនឹងធ្លាក់ភ្លៀងហើយ។ និទាឃៈរត់ចាកចេញពីបន្ទប់បណ្ណាល័យ រួចនរៈក៏ប្រញាប់ធាក់កង់ចាកចេញពីសាលាត្រលប់ទៅផ្ទះមុនភ្លៀងធ្លាក់មកដល់។
នៅតាមដងផ្លូវដែលមានដើមឈើតូចធំ កំពុងរេទង្គិចមែកគ្នាទៅមកប្រៀបដូចជាកំពុងតែរេរាំទៅតាមការប្រគំបទភ្លេងនៃខ្សែវាយោដែលបោកបក់មកមិនដាច់អំណាច។ ទេសភាពនៃខ្សែមាត់សមុទ្រដែលតែង បង្អួតសម្រស់យ៉ាងស្រស់បំព្រងមិនអាចពណ៌នា ពេលនេះវាក៏ប្រែមកនៅតែរលកធំៗ ជាមួយភាពអន្ធិកាគួរឲ្យរអា។
និទាឃៈខំធាក់កង់បណ្ដើរ ភ្នែកសម្លឹងទៅមើលផ្លូវបណ្ដើរដែលជាប់ប្រដេញទៅខ្សែមាត់សមុទ្រមិនដាច់។ ផ្គរផ្ដើមបន្លឺរំពងសំឡេងមិនដាច់សូរ ផូងផាំង ជាមួយពន្លឺរន្ទះដែលពុះឆូតផ្ទៃមេឃព្រៀកៗទៅមកមិនឈប់។
មិនយូរ...តំណក់គ្រាប់ភ្លៀងវាក៏ហូរស្រក់ចុះមក
ឈូ...ឈូៗៗ...
ភ្លៀងធ្លាក់មកខ្លាំងៗរហូតដល់ធ្វើឲ្យសម្លៀកបំពាក់របស់និទាឃៈទទឹកសើមជោក។ គ្រាប់ភ្លៀងធំៗ ធ្លាក់ប៉ះសាច់នាយកំលោះប្រៀបដូចជាស្រមោចខាំក្រញិច រហូតត្រូវធ្វើឲ្យនរៈត្រូវឈប់កង់រួចបត់ចង្កូតចូលទៅចតដើម្បីជ្រកភ្លៀងនៅត្រង់ដើមក្ងោកដ៏ធំមួយដែលដុះនៅជាប់ផ្ទៃមាត់សមុទ្រជាប់ផ្លូវមួយនេះ។
ពីមួយនាទីទៅមួយនាទី ភ្លៀងនៅតែបន្តធ្លាក់មកមិនដាច់តំណក់។ ផ្ទៃមេឃនៅតែខ្មៅងងឹតរកពន្លឺពណ៌សមួយមិនឃើញ។ ភាពស្ងប់ស្ងាត់នៃពេលរសៀលហៀបយប់ វាក៏បាចសាចជះឥទ្ធិពលឡើងមក ញ៉ាំងឲ្យបរិយាកាសជ្រកភ្លៀងរបស់និទាឃៈកាន់តែស្រងេះស្រងោចមួយកម្រិតថែមទៀត។
និទាឃៈឈរជ្រកភ្លៀងបណ្ដើរ កែវភ្នែករបស់នាយក៏បាញ់សម្លឹងមើលទៅផ្លូវថ្នល់បណ្ដើរ។ ប្រស្រីភ្នែកដែលធ្លាប់តែខ្មៅល្អ សុខៗវាក៏ប្រែមកជាក្រហមឆេះ ត្បិតបើអ្នកកុំលោះហាក់ដូចនឹករឭកដល់រឿងអតីតកាលនៃការចងចាំមួយវាក៏បានផុសឡើងពេញខួរក្បាលរបស់អ្នកកំលោះ។
តើនិទាឃៈកំពុងតែគិតពីរឿងអ្វីទៅ?