Samira

Hoofdstuk 1

Er kietelt iets onder mijn tenen. Het voelt een beetje nat. Ik beweeg mijn voet. Nu is mijn voetzool vochtig. Langzaam kom ik overeind. Ik kijk om me heen en zie dat ik in het gras lig. Gisteravond keek ik naar de sterren en blijkbaar ben ik toen in slaap gevallen. Sterren stralen net zo mooi als de dauwdruppels op het gras 's morgens. Ik sta op en ren meteen door naar de tipi van mijn ouders.

Mijn moeder zit voor de tent een kleedje te naaien. 'Goedemorgen!' Roep ik tegen mijn moeder. Mijn moeder kijkt op en glimlacht. 'Hallo Samira! Ben je weer buiten in slaap gevallen?' Ik knik. 'Waar is papa?' Mijn moeder concentreert zich weer op het kleedje. 'Hij is op jacht.' Ik knik weer. 'Vind je het goed als ik even een wandelingetje ga maken?' Mijn moeder kijkt even op. 'Prima! Maar kom je op tijd thuis om te helpen met het eten klaarmaken?' 'Tuurlijk mama! Tot straks!'

Vrolijk ren ik door het gras. Het gras komt tot iets boven mijn kuiten, en al gauw zijn mijn onderbenen helemaal nat van de dauw. Bij de bron minder ik vaart, en ik loop het verkoelende water in. Ik til mijn rok wat op zodat het water ook bij mijn dijen kan. Met mijn handen maak ik ook mijn armen nat. In de zomer is het altijd erg warm in het gebied waar wij leven. Zelfs 's morgens is het al zó warm dat het zweet gewoon van je af druipt. Dus ik ben altijd graag bij het water in de zomer. Plots hoor ik iets. Gealarmeerd kijk ik op, en snel loop ik het water uit. Ik zie niets vreemds. Weer hoor ik het geluid. Het klinkt hoog en schel. Het klinkt als iets of iemand in nood. Ik wacht tot ik het geluid weer hoor en ren dan zo snel als ik kan op het geluid af. Ik ren maar door tot ik bij het bos aankom.