Bir Tek Ben Anlarım 🍂🍂

Hayat Öpücüğü 🍂

1x19

Hikâyenin konusunu sonunda olması gerektiği gibi oturtmayı başardım, artık olayların ilerleyişini rahatlıkla göreceğiz. Ama hikâyenin raya oturmasıyla bölüm uzunluğu da fazlalaştı. İlk on bölüm 10 sayfa falan olurken zaman ilerledikçe on dört on beş sayfa yazdım. VE BU BÖLÜM. Yeni dünyamıza geçiş niteliğinde olduğu için ON SEKİZ SAYFA oluverdi. Sizden rica ediyorum ben nasıl ki bölümleri uzatarak sizlere daha keyifli daha hoş bir şeyler sunmaya çalışıyorsam sizler de olabildiğince destek verin (Destek verenlere değil sözüm.)

🍂🍂

''Ertelemek, yaşamın mayasını kaçırır. Kızdıysan bağır, sevdiysen söyle, özlediysen arkasından koş''

-Elif Şafak-

🍂🍂

-1 AY SONRA (23 KASIM SAAT;18.30)

''Zeyno..'' dedim az ileri de cansız bir heykel gibi öylece durup dışarıyı izleyen sevgilime doğru yürürken. Ah sevgilim. ''Konuşmamız gerek bebeğim..''

''Ben..'' dedi Zeyno bana doğru dönerken '' Şu an pek doğru zaman değil..''

''Bunu şu an yapmazsam bir daha yapamam..'' dedim acıyla gülümsemeye çalışarak. Bu yaptığım için pişman olacaktım. Bu yaptığım için kendimi asla affetmeyecektim. Ama ona olan sevgim kendimi affetmemden daha önemliydi '' Ama sen.. ağladın mı?'' diye sordum çenesini tutup yüzünü kaldırırken.

''Noraların..sürprizlerine duygulandım sanırım..'' dedi yüzünü yavaşça geri çekerken '' İlk kez.. yengeleri gibi hissettim sanırım..''

''Umarım son olmaz..'' dedim gülerek ya da gülmeye çalışarak. Zeyno bakışlarını bana çevirdiğin de ise sadece susmak istiyordum. Dudaklarını öpmek. Ona sarılmak. Gitmemesi için sonsuza dek ona sarılmak. '' Seni seviyorum bunu biliyorsun dimi?''

''Bi..liyorum..'' dedi gülümsemeye çalışarak. Onda da bir şey vardı ama şu an bunu düşünürsem söylemem gereken şeyi asla söyleyemeyecektim. '' Bilmesem..bu ilişkiyi gerçeğe döndürmezdim dimi? Bana kıyamayacağını bilmesem, beni üzmeyeceğinden emin olmasam.. seni öpmezdim, sarılmaz, dokunmazdım dimi? Sen beni.. çok seviyorsun dimi?'' ağlamaklıydı. Sanki onu ne kadar sevdiğimi duymaya ihtiyacı vardı. Karar vermeliydim. Ya Zeyno'ya odaklanıp onu ne kadar sevdiğimi yeniden yeniden yeniden haykıracaktım ya da doğru olanı yapacaktım..

''Biliyorum sevgilim.. bunu da bu yüzden yapacağım. '' dedim ellerimi yumruk yaparken. Kendimden güç almak zorundaydım. Bunu yapmak zorundaydım '' Ali.. sana aşık olmuş..'' dedim bir anda. Sustu. Cevap vermedi. Ve bir susuş ilk kez canımı yaktı. Bana ne dese, şaşırsa, nasıl diye sorgulasa bile iyiydi. Yeter ki cevap verseydi. '' Eğer..kalbinde ki.. gerçek aşk o ise, ben sadece.. seni mutlu ettiğim için bana âşık olduğunu düşündüğünden yanımda kaldıysan.. şimdi gidebilirsin..'' dedim boğazıma oturan yumruya rağmen konuşmaya çalışırken. Göz pınarlarım da bir alev topu vardı sanki yakıyordu bedenimi, yakıyordu ruhumu, yakıyordu beni.. '' Sorun etmem.. mutlu olmanı istiyorum sadece..''

Sarılsın istedim bana. Ben sana aşığım desin. Sıkı sıkı sarılsın. Her zaman yaptığı gibi bana sığınsın. O minik yüzünü göğsüme dayasın, saçlarını okşayayım, şakağını öpeyim, avuç içlerini öpeyim istedim. Beni sevdiğinden emin olduğum, hayatımı güzelleştiren bu kadın yine beni seçsin istedim. Ama ağzımı açmadım. Gözümden yaşların akmaması için yanak içlerimi ısırdım. O kadar çok ısırdım ki.. ağzım kanla doldu. O kadar çok yumruklarımı sıktım ki... tırnaklarım avuç içlerimi kesmeye başladı. Ama Zeyno bir şey demedi, sustu, sustu, sustu. Sonra da.. koşarak kapıya gitti. Bir an bile tereddüt etmeden kapıyı açtığı gibi kendini dışarı attı.