Bir Tek Ben Anlarım 🍂🍂

Zeyno'nun Kararı(1×30×2)🍂

1x30x2

🍂

'İçimde nelerin olup bittiğini, neler hissettiğimi açıklayamam size. Kendime bile..'

-Franz Kafka-

🍂

Not; Bu bölümden itibaren zaman atlamalarımız bol bol olacaktır malum otuz beşte bombalar patlayacağı için arada ki sahneleri sığdırabilmem adına sürekli bir atlama yapmam gerek. Anlayışla karşılayacağınızı umuyor ve iyi okumalar diyorum..

🍂🍂

-ZEYNO-

Duyduklarım gerçek değildi. Gerçek olamazdı. Nora yıllardır ölmüş bir çocuğun hayaletini yaşatıyor olamazdı. Yıllardır Çağrı yaşasın diye kendi bedeninden vazgeçmiş olamazdı. Çağrı ailesini boşu boşuna kaybetmiş olamazdı. Üçümüz de sessizliğe gömülmüştük. Nora yatağın ucuna otururken Ege ise sırtını duvara yaslamıştı ben ise öylece duruyordum. Beynim allak bullak olmuştu. Böyle bir sır saklanamazdı bu sırrı taşıyan insan ayakta kalamazdı..

''Kim..ler biliyor?'' diye sordu Ege sonun da sessizliği bozarken. Nora ise cevap vermedi '' Nora kucağımıza bir bomba bıraktın ve şimdi susamazsın!''

''Anlamadığın nokta bu, benim işim susmak!'' dedi alayla '' Yılladır susuyorum ben. Senin beş dakikadır taşıdığın o bombayı ben yıllardır taşıyorum. Kuralına göre oynarsan patlamıyor..''

''Kuralını siktirme bana!'' dedi Ege ayağa kalkarken '' Soruma cevap ver..''

''Peki..'' dedi Nora pes ederek ya da kavga etmeye gücü kalmayarak '' Önder amca, Nesrin teyzem, Kenan amca ve.. biricik üvey annem..''

''N..ne?'' dedim afallayarak '' Annende mi biliyor?''

''O benim annem değil, o benim hiçbir şeyim değil..'' dedi Nora bakışlarını bana çevirirken '' O sadece yeğenini yaşatmak için bana katlanan birisi. Herkes biliyor aslında ama herkes kendi çocuğunu düşünüyor. Sonuçta ailesi olmayan bir ben varım..''

''Senin ailen vardı..'' dedi Ege kırgın bakışlarını Nora'ya çevirirken '' Biz vardık ama sen bizi yok ettin.''

''Ege sırası değil..'' dedim bakışlarımı ona çevirirken '' Şu an sırası değil.''

''Neyin tam sırası peki?'' dedi Ege alayla gülerken '' Şu an neyin sırası? Çağrı'nın gözlerine baka baka yalan söylemenin mi? Bunu yapamam. Ama konuşursam kardeşim zarar görecek. Susarsam Nora. Neyin sırası?''

''Bilmiyorum!'' dedim sonun da bende bağırarak '' Bilmiyorum. Düşünmem gerek. Anlamam gerek..'' dedim derin bir nefes alırken '' Bize her şeyi anlat Nora lütfen. Madem bu bombalarla artık biz de yaşayacağız bilmemiz gerek..''

''Sekiz yaşındayken evlat edinildim. Evlat edinildiğim ilk gün oynamam gereken rolü biliyordum..'' ardından tüm her şeyi anlattı. Ailesini konuşurken duymasını, Ece'yi tehdit edişini, gidişini. Ben duyduğum her şeyin sonun da Ekrem'i az önce öldürmediğim için pişmanlıkla ellerimi yumruk yaparken Nora ise gülümsemeye çalışarak bize bakıyordu '' Neden intihar ettim biliyor musunuz?''

''Neden?'' dedim merakla. Nora yavaşça yerinden kalkarak komodinin üzerinde duran telefonunu alıp bana getirdi '' Bak bakalım nedenmiş..''

🍂

''Zeyno dur! Zeyno!''

Nora'nın gösterdiği şey üzerine hışımla yerimden kalkıp odadan çıkmıştım. Ege korkuyla peşimden koşarken ben ise hiçbir şeyi duymuyormuşçasına yürüyordum. Kapıdan çıkmak üzereydim ki Ege kolumdan tutup beni kendine çekti. Ondan kurtulmak için çabalasam da Ege sıkıca beni tutuyordu.