Bir Tek Ben Anlarım 🍂🍂

Şeytan Kızlarımızı Görse Diz Çöker(1×25×1)🍂

1x25 

Bölümden beğendiğiniz sahneleri #egzey ve #iyiplan tagıyla paylaşabilirsiniz. Ne kadar paylaşım o kadar Yekta'nın görme olasılığı..

🍂

-1 GÜN SONRA-

-EGE-

Burada olmak ölüm gibi bir şeydi. Ruhum daralıyor, nefesim kesiliyordu. Vücudumda ki tüm kanların çekildiğini hissediyordum. Böyle bir şey miydi? Birinin mezarlığına gelmek insanı böyle mi hissettiriyordu? Çaresiz. Sorsalar ki gökyüzünü yeryüzü ile değiştirebilir misin diye evet derdim. İmkansızdı belki ama yapacağıma inanırdım. Ama sorsalardı ki geçmişi değiştirebilir misin onu yapamazdım işte.

Elimde ki çiçekleri yavaşça mezarlığın üstüne koyuverdim. Ardından bir avuç toprağından aldım. Toprakların sesi vardır bence. Size duymak istediklerinizi söyler. Çocuğunuzu kaybettiyseniz size seslenişini duyarsınız, eşinizi kaybettiyseniz size gülüşlerini, annenizi babanızı kaybettiyseniz ise size nasıl sevgiyle konuştuğunu. Ben mi ne duyuyordum? Sessizlik.

''Gelmemem gerekiyordu biliyorum..'' dedim konuşmaya başlarken '' Buna hakkım yok. Onca olan şeyden sonra sana söylediğim o son cümleden sonra.. burada olmaya hakkım yok..'' dedim acıyla gülerken '' Ben.. iyi değilim. Kendimde değilim. O gün.. kendimde miydim inan bilmiyorum. O gün kendimde olsaydım şu an burada yatıyor olur muydun bilmiyorum. Ama.. öfkeden gözüm dönmüştü. Kendimi ilk kez o kadar öfkeli hissediyordum. Sanki.. bedenim benimdi ama içinde ki ruh bana ait değildi. Ben yönlendirmiyordum beni.. başkası yönlendiriyordu..'' sustum. Saçmalıyor muydum bilmiyorum. Ama bunu yapmak zorundaydım. Tam konuşmaya devam edecektim ki çalan telefon yüzünden duraksadım. Telefonu cebimden çıkarırken arayan ismi gördüğüm zaman derin bir nefes aldım. Açmak istemiyordum ama mecburdum '' Efendim Nora?''

''Konuşmamız gerek..'' dedi soğuk bir sesle. Konuştuğum kişi benim en yakın arkadaşım değildi, sanki tanımadığım biriydi. Gerçi.. ona yaşattığım o acıdan sonra beni affetmesini zaten beklemiyordum..

''Bir saate gelirim..'' dedim sakince '' Nora..''

''Hayır'' dedi Nora net bir sesle '' Ne söylersen söyle dün olanları değiştiremeyeceksin. Ne yaparsan yap o kanı elinden temizleyemeyeceksin..'' ardından telefonu yüzüme kapattı. Gözlerimden yaşlar süzülürken ben ise avucumda sıktığım toprağa çevirdim gözlerimi. Ardından avucumu hafifçe açarak toprağın mezarlığa süzülmesine izin verdim. Ve başımı mezar taşına yaslayarak dünü hatırladım. Hepimiz için hayatımızın dönüm noktası olan günü..

🍂🍂

-DÜN-

Öylece duruyordum. Öylece yerde yatıyordum. Kaç dakika geçmişti beş? On? Zaman dilimini kaybetmiştim. Ellerim iki dostumun cansız bedeninde dururken ben öylece gözyaşlarımla onlara tutunuyordum. Zeyno hiçbir şey demeden öylece oturmaya devam ediyordu.

''Bu arada sana bir bilgi daha vermem gerek..'' dedi Ece hala karşımız da dururken. O kadar güçsüzdüm ki ona saldıramıyordum bile. O kadar canım acıyordu ki bir karıncayı bile tutamayacak gibiydim.

''Ko..nuşma..'' dedim bakışlarımı ona çevirmezken '' Sadece cevap ver. Bir kez olsun hayatında dürüst ol ve cevap ver.. Ben tamam, Berk tamam ama Çağrı'ya nasıl yaptın? Onu sevmiyor olabilirsin ama o seni seviyordu. Ona bunu.. nasıl yaptın?''