I stood up the moment I saw him. I badly want to hug him but then I remember I hate him.
"Excuse me." Agad kong kinuha ang bag ko, lumabas ng bahay nila at pumara ng masasakyan.
Dali-dali akong bumaba ng sasakyan. Bubuksan ko na sana ang gate ng may humawak sa braso ko. I look straight in to his eyes and there I saw that something is missing.
Iba na yung tingin niya sa akin. I cried because of that. Is he really in love with me?
Hinila ko palayo sa kaniya ang braso ko. I thought this will be worth the risk but that's what I just thought.
Patuloy na dumadaloy ang luha sa pisngi ko dahil sa mga naiisip ko. If I could just turn back time hindi sana nangyayari to. Hindi sana ako umiiyak. After all, right from the start I knew August and still I let him fool me. Shame on me!
"Lagi ka na lang bang iiyak tuwing magkikita tayo?"
I slapped him hard. You deserve that asshole! I wipe off my tears.
"Bakit ba ang gago mo?!" I said between my sobs.
"Wha-" pilit niyang inaabot ang braso ko pero nilalayo ko to agad sa kaniya.
"Where have you been? Sinong kasama mo? ANONG GINAWA NIYO?!" I can't help but shout.
I don't need his explanation anyway, 'cos I know I'll believe him and I don't want to be fooled again.
He was about to answer when I stopped him "you don't need to answer. You can now leave."
Umiyak lang ako maghapon sa kwarto ko.
"Anak, nasa baba si August."
Napaupo ako ng ayos ng marinig ko ang pangalan niya. Umupo si mama sa tabi ko at tsaka hinimas ang likod ko.
"Bakit hindi mo siya hayaan magpaliwanag?"
Napahikbi na naman ako ng malakas. Siguro natatakot lang ako malaman ang katotohanan, na mahal niya pa rin si Dayana at hindi ako. Na kaya niya akong iwanan para sa ex girlfriend niya.
"Para saan pa't naging mag bestfriend kayo kung hindi mo siya kayang pagkatiwalaan?"
It's like I'm doubting our relationship.
* knock knock *
"Okay lang po ba kung dito na lang po kami mag-usap?"
Tumango lang si mama "alam mong pinagkatiwalaan kita, ayusin mo to." Umalis na si mama at iniwan kami sa loob.
Susunod na dapat ako kay mama ng magsalita siya.
"So-sorry."
I know how hard it is to say that word. I broke down in tears once again. He came closer to me and hug me.
I push him away and continue sobbing. I'm getting paranoid. Bakit ba hindi na lang siya umalis?
"I'm with Dayana. We went to Baguio."
So Dayana is telling the truth. But why?! I don't have the guts to ask him. Tinatakpan ko lang ang mukha ko ng kamay ko habang umiiyak.
"Please...don't cry."
"Pinagkatiwalaan kita e pero bakit ganito?!"
He hugs me once again. But why does it feels like that this is the place I belong to? In his arms.
"I just can't say it to you now. But trust me-"
"Then leave!" Hinawakan niya ang kamay ko "just leave!!"
"Waaaaaah!" I shouted to release the pain
Ganito ba yung sinasabi niya sa mga babae niya? 'But trust me' why would I trust him if he's giving me too much to doubt about.
"I hate you August!!!"
**
It's been a week. I'm doing fine, but what the hell who am I fooling? Myself?
Releasing of class cards kaya pumunta ako ng maaga sa school. Nakasalubong ko si Sasa, pauwi na siya.
"May family outing kasi kami kaya di na ako nakasabay sayo." Paliwanag niya
"Okay lang. Ingat kayo."
Naglakad na ako ulit papunta ng registar.
"Sabay na tayo?"
Napatingin ako sa kaniya. Should I hate this guy also? 'Cos the last time we talked I feel betrayed.
I walk pass by him. "Hindi mo naman ako kailangan kausapin, sabay lang tayo."
Tumango na lang ako habang nakatalikod sa kaniya. Nakuha na namin ang grades namin ng mag-aya siya pumunta sa canteen. Gutom na rin naman ako.
"Ano na nangyari sa inyo ni August?"
Naiyak na naman ako ng marinig ko ang pangalan niya. Agad kong pinunasan ang luha ko para hindi na rin makita ni Oliver ang pag-iyak ko.
Tumingin siya sa akin at pinunasan ang kabila kong pisngi.
"Why would you waste you tears in that asshole? I'm here Kirs." Niyakap niya ako. I know this is what I need.
"I hope I can make you feel better."
Tumango na lang ako, napadaan kami sa hallway ng may narinig kaming nagsisisgawan.
"Bakit hindi mo sinabing pinuntahan mo si Kirs ha? Anong sinabi mo sa kaniya?"
Napahinto ako sa paglalakad. The voice, I know it was him.
"Hindi dapat tayo makinig dito, let's go."
Hinila na agad ako ni Oliver palayo at dumiretso na kami sa canteen.
"Anong gusto mo kainin?" He asked.
"Ah...bahala ka na, cr lang ako."
Dali-dali akong tumakbo pabalik kung saan nagsisigawan kanina si August at Dayana. I hope they are still there, I want to hear what they're talking about.
"August, mahal kita..." Sumilip ako sa bintana kung saan doon nanggagaling ang pag-uusap nila.
Nakita ako ni Dayana at hinawakan niya sa batok si August at tsaka ito hinalikan sa labi.
Tumakbo ako, hindi ko alam kung saan ako pupunta all I know is I wanted to stay away from them.
My phone rang. Kinabahan ako ng makita ko ang pangalan niya sa caller's ID.
I unconsciously answered the phone. Nakatakip lang ang kamay ko sa bibig ko para maiwasan ang pagkawala ng hikbi ko.
"Lagi ka na lang bang umiiyak tuwing nakikita kita?"
I look around and there I saw him standing with a bouquet of white roses.
**
AN: next update will be August's POV
