"Bakit namamaga yung mata mo friend?"
Tumingin na lang ako sa malayo, sabi na 'e hindi na dapat pa ako pumasok ngayon. Tatanungin lang naman ako ni Sasa kung ano nangyari sa akin.
"Nakagat siguro ng ipis." Pagsisinungaling ko na lang sa kaniya. Kung anuman ang nangyari ayoko muna sabihin sa kaniya.
"Friend, kung ayaw mo man sabihin kung ano problema mo okay lang. Basta nandito lang ako okay?"
Nginitian ko na lang siya. Nakita ko si August papasok sa canteen kaya agad ko ng niyaya si Sasa na bumalik ng classroom. Hindi ko alam kung paano ko siya haharapin ngayon. I almost confessed my feelings for him.
"Deadma lang ang peg teh?" Tinaasan ko na lang siya ng kilay, I don't have time for arguments.
She snaps her fingers in front of me "bakit ka tulala?"
"Tsismosa ka!" Bulyaw ko sa kaniya at tinawanan niya lang ako.
Natapos naman ang araw, hindi naman ako sinundo ni August ganun din naman si Oliver kaya mag-isa ako umuwi.
Nakakapanibago rin yung ganito pero masasanay din ako. Dapat pala nung umpisa pa lang hindi na ako masyado nagtiwala kay Oliver, sobrang bigat lang sa pakiramdam. Si Dayana naman hindi ko pa rin nakakausap, may idea kaya siya dito? I don't think so, she's so nice sana lang hindi siya kagaya ng kuya niya na manloloko.
Good thing August saved me before I am too drown into him. Should I thank him for that? Napailing naman ako sa iniisip ko.
Kung tutuusin wala naman ako dapat ikagalit kay August, sadyang hindi ko lang siguro matanggap na yung akala kong lalaking magseseryoso sa akin ang loloko pala sa akin.
Pumunta na lang ako sa park na kinakainan namin ni August dati, feel ko lang kumain ngayon. Pinagdasal ko naman na hindi ko makita si August dito, hindi ko kasi alam kung handa na ba ako harapin siya.
Umorder lang ako at kumain ng kumain. Stress reliever talaga ang pagkain, kung lagi siguro ako namomroblema tataba ako.
"Hija bakit di mo kasama boyfriend mo?"
"Po?" Nabigla ako sa tanong niya "si August po?"
Tinawanan naman ako ni ate "bestfriend nga lang pala kayo."
Tumawa na lang din ako at naglakad-lakad pagkatapos. Nagulat na lang ako na dinala na ako ng mga paa ko sa harap ng bahay nila August.
Paalis na sana ako ng bumaba ng kotse si tita Hazel. "Oh Kirs, bakit hindi ka pumasok sa loob?"
Hindi na ako nakatanggi. Sinabi ni tita Hazel na magluluto daw siya ng dinner kaya dito na lang daw ako kumain, pumayag na lang ako kaagad. Oras na rin naman siguro na magkausap kami ni August.
"Anak, nandito si Kirs." Sigaw ni tita Hazel para matawag si August mula sa kwarto niya.
Pinaupo muna ako ni tita sa sofa sa kanilang living room habang nagluluto pa siya. Bawat yabag ng paa ni August pababa, sumisikip yung dibdib ko.
Agad akong tumayo ng makita ko siya. Hindi ko alam kung paano ko uumpisahan lahat ng gusto kong sabihin, parang umurong yung dila ko at nawala lahat ng lakas ko sa katawan.
"Why are you here?!" He is mad at me, I can sense it the way he asked me.
"Alam ko galit ka sa akin..."
Lumakad siya palapit sa akin at hinarap ako. Pinagmamasdan niya ang bawat galaw ko hindi ko na tuloy alam kung kaya ko pa bang sabihin to.
Habang naglalakad ako kanina, naisip ko lang na dapat ko ng sabihin itong nararamdaman ko sa kaniya. Masyado na akong nabibigatan sa nararamdaman ko.
"I can't be mad at you pare, alam mo iyan. I just hate the fact that you didn't believe me."
Tumungo ako at hinawakan ang braso niya pero agad niya naman inalis yung kamay ko sa braso niya.
"Naniniwala naman ako sayo." Tumulo na yung luha ko, one of my weakness is knowing that August is mad at me "nasaktan lang talaga ako sa ginawa ni Oliver."
"Okay, wag ka ng umiyak." Paakyat na siya ulit sa taas pero hindi ko pa talaga nasasabi ang gusto kong sabihin.
It's now or never. I don't care about what will happen next.
"Mahal kita August."
Shock is written all over his face, agad siyang lumakad pabalik sa akin. I bow my head once again, nahihiya ako. Ako ang nagsabi noon na hindi kami pwede but look at now ako din ang sisira sa pangakong yun.
I'm not hoping for 'us' I just want this out of my chest.
"Sinasabi mo ba to because you feel betrayed? That wasn't my fault Kirs! Hindi ko kasalanan kung niloko ka niya."
Mas lalong lumakas ang paghikbi at pagtulo ng luha ko. Hindi sumagi sa isip ko iyon. That's the last thing I would do -ang lokohin si August.
"Hindi, hindi dahil doon yun August..."
Hindi niya na pinatapos ang sasabihin ko and he continue talking, this time he is calm.
"You didn't TAKE A CHANCE Kirs"
My tears are falling continously. He is my bestfriend. I fell for him. He fell for me as well, but we don't have our love story and never we will have.
"Because I am afraid of the consequences August"
I lost my last chance and now someone is taking her first
"Pero kaibigan kita. No we're more than that. We are bestfriends right? At kahit kailan hindi kita kayang saktan"
He reaches for my shoulder and look straight into my eyes
"You already hurt me August. Everyday is a torture for me. You are dating every girls you like without realizing that you are already hurting me."
He wipe away my tears. Is this a goodbye for our friendship? I hope I didn't confessed my feelings for him but It's too late cos' I already did.
"I'm sorry Kirs but I love someone now..."
He slowly bow his head and remove his hands off my shoulder
"And that's what hurts me more August, knowing that you can...you can love. Akala ko hindi mo kaya that's why I'm afraid of being more than just your bestfriend. All this time I thought you were just nothing but an asshole. A jerk, a stupid heartbreaker..." I shook my head and wipe my tears that continue flowing down on my cheeks "but no...you can be the best boyfriend that anyone can have"
I was about to take my first step away from him when he grabbed my arm and hugs me. A hug that makes my knees weak.
"TAKE A CHANCE on me Kirs?"
**
AN: parang hindi tugma, sana pala wala ng teaser 😂😂
Vote. Comment. Fan
