34. He's back

233 7 0
                                    

Lumabas kami ni Oliver. Sabi niya Dayana wanted to explain her side and I badly want to hear it.

"Kuya, ihatid mo na lang siguro kami sa coffee shop." Oliver just nodded and leave us there.

She clears her throat. Am I ready to hear this? She smirked at me. Maybe she's glad that I'm mad to August. I don't know.

"Magiging honest ako sayo Kirs."

Tumango lang ako. Ayun naman ang gusto kong mangyari. Ang sabihin niya lang kung ano ang nangyari at kung anuman yun tatanggapin ko.

"I still like August okay? I'm still hoping for the two of us...and..." Nagkibit-balikat siya "...sa pinapakita ni August I know na may pag-asa pa..."

She sips her coffee and continue talking "...we actually went to Baguio."

"Tapos na ba yung sasabihin mo?" I asked her.

I don't want to hear it anymore. Yung lalaking pinagkatiwalaan mo ng sobrang tagal na panahon unti-unti sinisira yung tiwala mo. And if he's going to say sorry? I don't know if I can trust him again.

Sabi nga nila ang tiwala kapag nasira parang salamin na nabasag, pilit mo man buuin makikita mo pa rin ang lamat.

"Now tell me Kirs...ANONG NARARAMDAMAN MO?!"

I look around. Hindi ko napansin ma may kumawala na palang luha mula sa mata ko. I'm not just going to loose my boyfriend and that's what hurts me more.

"Kasi alam mo...hanggang ngayon galit na galit pa rin ako sayo!"

Nagpunas lang ako ng luha na patuloy na tumutulo sa pisngi ko. Hindi ako makatingin sa kaniya 'cos I know, somehow I'm guilty.

"Ngayon nararamdaman mo na ba yung pakiramdam ng maloko ha?!" She is really trying to push my button.

Tumayo na ako at naglakad palabas. And there, I broke down. Napaupo ako sa sobrang panghihina ng tuhod ko. Crying isn't my thing but everything went different. Lahat nagbago ng maging kami ni August.

Siguro nga nasaktan siya noon pero mas doble yung sakit na nararamdaman ko. Okay lang naman na mawalan ako ng boyfriend 'e, pero hindi ng bestfriend. Pero paano mangyayari yun kung sinira niya ang foundation ng pagkakaibigan namin? Ang tiwala ko, inubos niya.

Napayakap agad ako kay mama ng makita ko siya na nanonood sa salas.

"Ma..." Humihikbi ko pang tawag sa kaniya. Bakas sa mata niya ang pag-alala.

"Anak anong nangyari?"

"Ma sorry." Naiyak ako lalo. Sana pala sinunod ko na lang siya. Hindi sana ako nasasaktan ng ganito.

Umakyat na ako sa kwarto. Nakayakap lang ako sa tuhod ko habang patuloy na umiiyak. Pinatay ko yung cellphone ko, I don't want to hear anything from him.

Pumasok ako sa school ng lutang. Kung hindi lang finals, hindi sana ako papasok. Mas gusto ko pang magkulong na lang sa kwarto.

Lahat ng dumadaan ay parang hangin lang. Mabuti nakasagot pa ako sa exam.

"Kirs, sama ka? Magcecelebrate lang kami. Last day na e." yaya ng isa sa mga classmate ko.

Pumayag naman ako. I need to busy myself para naman maiwasan ko ang pag-iisip sa kaniya.

"Isama mo na rin si Sasa."

Umuwi muna kami sa kaniya-kaniyang bahay. Mamayang gabi na lang daw ang tinatawag nilang celebration. Itinulog ko na lang yung mga oras na dapat mag-iintay ako.

Pagkagising ko ay nag-ayos na ako ng sarili. Do I have to dress well? Hindi na siguro, sa bahay lang naman ng kaklase ko kami magsecelebrate.

Pagdating ko ay nag-iinom sila. "Kirs, inom ka." Sabi ni John, kaklase ko at tsaka ako inabutan ng isang baso na may laman na alak.

"Hindi siya umiinom." Kontra naman ni Sasa at hinarang ang baso na inaabot sa akin. Kinuha ko din yung baso at agad na ininom ang laman nito.

Nginitian ko na lang si Sasa. Kailangan lang naman magpakasya, ngayon lang naman. Pinunasan ko ang labi ko at tsaka lumunok ulit. Ang pangit ng lasa bakit ang dami naaadik dito? Tss

"I invited your boyfriend Kirs, okay lang?" Tanong ni Janna

Hindi na ako nakasagot ng sumigaw si Chester.

"Guy's truth and dare tayo!"

It's actually their version of truth or dare but in this game you have have to do it both.

John started to spin the bottle. I'm actually thinking about him. Magkikita kami and I wanted to stay out of here. Hindi pa ako handang makita siya.

"John!!!" They shouted in unison that's why I came back to my senses.

"For your truth, if you're going to kiss someone here. Sino? You have a chance bro, kiss her." Tatawa-tawang sabi ni Gelo, also my classmate.

"Cr muna ako. Saan ba?" Tanong ko sa kanila. Patayo na dapat ako pero pinaupo ako nila ulit.

"Intayin mo muna matapos si John sa truth and dare niya." Sabi ni Gelo at sinuntok siya ng mahina ni John sa braso.

"Sa totoo lang...matagal ko ng crush si, Kirs." He smirked at me at tsaka lumakad papunta sa akin.

He was about to kiss me and I just closed my eyes when I hear his voice

"Don't you dare."

**
AN: I know this is just short. I'm actually busy, but don't worry I'll still finish this story.

Take a chanceTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon