Bluer than Blue

Shade 29 - AFTER ITS BLOOM

MEMO

Singapore

"Memo, wait up!"

Lumingon ako at nakita ko ang tumatakbong lalaki papalapit sa akin.

"Andito nanaman yang koreanong hilaw na yan!!" May gigil na bulong sa akin ni Lilah.

Katatapos lang ng discussion and training namin for today. At nagmamadali na sana kami ni Lilah bumalik sa air bnb na tinutuluyan namin.

"Just bear with it. Kailangan natin ng magandang record diyan!" Bulong ko din sa kanya bago masiglang ngumiti sa lalaking nasa harap namin ngayon na parang nagtataka kung ano ba ang pinag-uusapan namin.

"Hey Jihoon, do you need anything?" Park Jihoon is one of the attendees of this one-month seminar. He is the council president of one of the best universities in Korea.

If I am not mistaken ang secretary niya ang isinama niyang partner dito.

It's been three weeks since this one-seminar started and nagulat kami ni Lilah na ang aim pala nito is to create possible partnerships in different universities around the globe. There are 20 universities na nag-participate at nag-present ng school nila.

The organizers of this event chose students as the attendees because naniniwala sila na mas importante ang view ng students regarding schools. Pero this is just their first step of the whole process.

Presentation, academic achievement at ang ugali naming attendees na nagre-represent ng school ang titingnan ng bawat isa sa amin to choose kung anong school ang gusto naming magkaroon ng possible partnership.

And sa kaso namin ni Lilah, isa ang korea sa university na goal naming maka-partner. We actually have five universities in mind at okay na kami sa tatlo, Korea is one of the things that we are working on.

"I am still hoping that I can invite you-"

"Ehem!!" Putol ni Lilah sa sinasabi ni Jihoon.

"I-I... mean the both of you for dinner." Namumula ang pisnge niya habang nakahawak sa batok niya.

Jihoon is handsome and looks like a living prince charming. And he is clearly hitting on me. Kaso loyal ako kay Blue eh!

"Ang panget talaga niya kiligin." Nanlalaki ang mata kong tumingin kay Lilah, nagpapasalamat na lang talaga ako walang nakakaintindi ng tagalog dito. "May gusto yan sayo Memo, kapag naitakas at uwi ka niyan hahagilapin pa kita sa Korea!!" OA, siya alam ko.

"What did she say?" May pag-asang tanong ni Jihoon, akala ata ay pumayag na si Lilah.

"She said she was really hungry right now." Ngumiwi ako ng maramdaman ko yung kurot ni Lilah.

"Oh is that a y-yes?!" He smiled widely, na naging dahilan ng pag-singkit ng mata niya.

"Umuwi na tayo kung ayaw mong isumbong kita kay Ivan!" Hindi ko na lang pinansin si Lilah dahil para sa university naman ito! "Ilang beses ka na niyan inaaya, huwag ka pa din papayag!!"

"Para sa kinabukasan ng buhay natin itong dalawa! Dinner lang naman! Tapos kasama naman kita. Hindi man ako sasama diyan kahit bigyan niya akong sampung milyon!"