one more hour ✓

9

"Nasıl hissediyorsun Jungkook?"

Elindeki kan değerlerine ve ultrason görüntüsüne bakarken konuşan doktor "İyiyim." cevabı aldı ancak omeganın ses tonu pek de öyle gelmemişti kulağına.

"Sanırım alfan gittiği için böyle huzursuz oldun."

Jungkook içten içe "Evet!" diye bağırmak istemesine rağmen tek yaptığı omuz silkmek oldu. Taehyung yaklaşık üç saat önce o uyurken yanından ayrılmıştı ve Yugyeom onunla ilgilenmesine rağmen Jungkook çok huzursuz hissediyordu. Çünkü herkesin tahmin edebileceği gibi Taehyung o dişi alfanın yanına gitmişti.

Hastanedeki üçüncü günüydü. Annesi ve babasına haber verdikten sonra onların da desteğiyle daha hızlı iyileşiyordu. Tabii onlara merdivenlerden yuvarlandığını söyleyerek olayı en basit şekilde açıklamıştı. Amy'e dair herhangi bir şey anlatırsa eğer kötü sonuçlar ortaya çıkardı.

"Seni iki gün daha burda misafir edeceğim. İstediğin zaman ultrasona girebilirsin. Çıkış yapmadan önce son bir kan tahlili daha isteyeceğim. Geçmiş olsun."

Doktor odadan çıkarken onun peşinden giden hemşire kapıyı kapatmayı unutmadı. Yugyeom uzanıp omeganın soğuk ellerini tuttu.

"Taehyung'u aramamı ister misin?" derken kafasını hafifçe yana eğmişti. Jungkook'un kendini iyi hissetmediğini herkes biliyordu. Sebebi Taehyung ya da Amy de değildi. Hayatında ilk defa çok değer verdiğini birini, bir şeyi kaybetmeye bu kadar yaklaşmıştı. Hâlâ da bu tehlike sürüyorken ve elinden hiçbir şey gelmiyorken nasıl enerjik olabilirdi ki?

Jungkook kafasını iki yana salladı. Eninde sonunda Amy ile konuşacaktı alfa. En iyisi onu meşgul etmemekti. İşi bitince hemen gelirdi zaten.

Kafasını eğip onun elinin üzerine bir öpücük bırakan alfanın ardından Jungkook iç çekti. Yugyeom "Böyle yapma." diye fısıldadı. Odada yalnızca ikisi vardı ancak birilerinin duymasından korkar gibi konuşuyordu. "İkiniz de iyi olacaksınız."

Omega "Biliyorum ama..." derken dudakları titredi. Ağlayacağını hissederek konuşmaktan vazgeçti ve bakışlarını da kaçırdı.

Yugyeom onun üstüne gitmedi. Arkadaşının iyi olması şu an onun için her şeyden daha önemliydi. Bu yüzden ona en iyi şekilde bakmaya çalışıyordu.

-

"Sonunda gelebildin."

Yaşadığı apartmanın kapısını açmaya çalışırken yan tarafından gelen sesle irkildi genç kız. Bu ses beklediği en son kişi bile olmayan birine aitti: Kim Taehyung.

Dudakları arasında duran sigara dalını iki parmağı arasına sıkıştırarak çeken alfa ciğerlerindeki dumanı soğuk havaya karıştırdı. Bakışlarını kızdan çekmiyordu. Saat biraz geç olduğu için hava iyice kararmıştı.

Amy kaçmaktan vazgeçti. İkisi de çok iyi biliyordu ki bu konuşma eninde sonunda gerçekleşecekti. Bu yüzden en iyisini bunu kısa yoldan halledip konuyu kapatmaktı.

"Bir omega için buraya kadar geleceğini tahmin etmezdim."

Yaslandığı siyah motorundan çekilen Taehyung ağır adımlarla ona doğru ilerledi. Buraya gelirken sakin olacağına dair kendine söz verse de karşısında Amy gibi birisi varken ve böyle cümleler kuruyorken ne kadar sakin olabilirdi ki?

"Bak," dedi tekdüze bir ses tonuyla. "Amacım seninle konuşmak değildi. Buraya seni uyarmaya geldim."

Amy gülümsedi. Elini uzatarak Taehyung'un yanağına dokunacağı sırada alfa hızla onun bileğini kavradı ve bunu engelledi.