Yeryüzündeki İnciler | Sope'

Please dont leave me alone

Selam bebekler, bu bölümü iltihap kapmış parmağımın acısı ile cebelleşerek yazdım. Sizler geçmiş olsun niyetine birkaç yorum yaparsanız çok mutlu olurum, en azından çektiğim acıya değer. Ve bebişlerim geç yazdığım için çok özür dilerim...

Ekranla ne kadar süredir bakışıyordum bilmiyordum. Tanımadığım birisi bana, ölmek istemiyorum, yazmıştı. Buna nasıl cevap verebilirdim?

Mesaj yazma kısmına basarken belki yanlışlıkla bana attı düşüncesi ile kimsiniz? yazmıştım. Tanımadığım birisinden gelen böyle bir mesaja başka nasıl cevap verebilirdim ki?

Kim olduğunu düşünürken, cevabı gecikmemişti. Gelen mesaja baktığımda karşılaştığım cevap karşısında şoka girmiştim. "Kimse."

"Günlerdir konuşuyoruz. Sen benim adımı bilirken ben seninkini bilmiyorum. Söylemek istemediğini söylemiştim. Ama ben sana yine de bir şekil ithaf etmek istiyorum. Sana ne dememi istersin?"

Sorduğum soruyu duymamazlıktan gelircesine gökyüzünü izlemeye devam etmişti. Belki de düşünüyor olmalıydı. Bakarken ara sıra iç çektiği gökyüzünde ne buluyordu anlamıyordum. Normal gökyüzüydü işte.

"Boş gökyüzünü izlemeyi kesip cevap vermeyi düşünüyor musun?" diye çıkıştığımda gülmüştü. Her şeye rağmen onun gülüşü beni sakinleştiriyordu. Çok etkili bir zehri bile engelleyen bir panzehir gibiydi. Benim panzehirim.

"İnsanlar, diğer insandaki anlamını bilmeden zevklerini sorgulamayı sever. Senin için boş bir gökyüzü olabilir ama ben onu ilk defa görüyorum biliyor musun?"

Kaşlarımı çatmıştım, bu nasıl olabilirdi? "Ne demek ilk defa görmek?"

İç çekmişti ve bakışları yavaş yavaş aşağı inmişti. Gözleri yer ile kesiştiğinde konuşmaya başlamıştı. "Doğduğum günden bu yana bana hiçbir zaman gökyüzü gösterilmedi. Her zaman yere bakmaya mahkum bırakıldım. Bazen ise kendi isteğim ile bakıyordum. 'Acaba kendini atsam, tüm bu acıdan kurtulabilir miyim?' diye. Bu düşünce aklıma o kadar işlemişti ki yere yani özgürlüğe ulaşmak için elimden gelen her şeyi yapmıştım. Ama o beni istemedi, tıpkı diğer herkes gibi. Sonradan fark ettim ki insan sadece ait olduğu şey tarafından istenir."

Bana doğru dönmüştü ama yüzü maskeli olduğu için sadece hayran olduğum kahverengiliklerini görebiliyordum.