ផ្ចាញ់ស្នេហ៍ទេវបុត្រកំណាច

ភាគទី10:ឯងគ្មានសិទ្ធិមកវាយតម្លៃយើងទេ

ភាគទី10:ឯងគ្មានសិទ្ធិមកវាយតម្លៃយើងទេ

«~ជ្រុច~..អាយ...ទោះនាងស្រែកបែកក្រឡើតទៀតក៏គ្មានអ្នកណាមកជួយនាងដែលយើងប្រាប់នាងចុះនាងប៉ះប្តីអ្នកក៏បានតែប់នាងប៉ះប្តីរបស់យើងហើយកុំថាសាកសព្វរបស់សូម្បីតែគ្រងឆ្អឹងខ្មោចរបស់នាងក៏យើងមិនបន្សល់ទុកដែរ..ជ្រុចៗ»សាវចាន់ចាក់ហើយចាក់ទៀតចាក់ឆ្កឹះឆ្កៀលសាច់របស់នាងដាច់រលាត់ដល់ឆ្អឹងអស់ធ្វើឲ្យនាងឈឺចាប់ហូរឈាមសុះអស់ពីខ្លួនសូម្បីតែសម្លេងយំក៏ខ្សោះអស់លែងលឺដែរ
«យ៉ាងមិចហេតុអីក៏ឯងមិនគិតថាស្រែកសុំអង្វរយើងទៀតទៅស្រីអត់កេរ្តិ៍ខ្មាស»សាវចាន់ចាប់បោចសក់របស់នាងផ្ងើយឡើងលើនិងស្រែកសួរទៅនាង
«ហ្ហឹក....សុំអង្វរដោះលែងខ្ញុំទៅខ្ញុំខ្លាចហើយលោកដោះលែងខ្ញុំទៅថ្ងៃក្រោយខ្ញុំលែងហ៊ានទៀតហើយ»នាងខំប្រឹងប្រមូលកម្លាំងដែលមានទាំងប៉ុន្មានមកយំអង្វរ.កដល់ចាន់តែគិតថាចាន់គេអត់ទោសឲ្យមែនទេចម្លើយចកបាស់ជាអត់ហើយ
«នេះមិនគិតថាវាងាយពេកទេដឹងខ្ញុំខំឲ្យគេទៅចាប់នាងបើឲ្យខ្ញុំដោះលែងនាងវិញចឹងខ្ញុំចាំបាញ់ឲ្យគេចាប់នាងមកធ្វើស្អី?»សាវចាន់ញញឹមដូចជាបិសាចតបទៅនាងវិញគេមិចនិងអាចឲ្យត្រីរួចពីដៃបានងាយៗទៅបើគេខំប្រើកម្លាំងចាប់មកហើយនោះបើចាប់ហើយលែងដដែលគេមិនថ្លើខាតពេលទៅចាប់នោះទេ
«ហ្ហឺយយើងហត់និងលេងជាមួយនាងហើយព្រោះវាលែងសប្បាយមើលចុះរូបរាងអាក្រក់យ៉ាងនេះយើងក៏មិនមើលឃើញពីភាពអាក្រក់របស់នាងដែលព្រោះខ្លាចពេលយើងដេកលក់យើងយល់សប្តិឃើញ~អ៎!!មុននេះនាងថាក្តៅហើយត្រូវការទឹកត្រជាក់មែនទេ....ចឹងក៏ផឹកទៅ....»សាវចាន់បានស្រវាយកទឹកអាសុីតនៅគៀននោះបានរួចក៏ចាប់បញ្រ្ចកឲ្យនាងផឹក។
«ហឹ្ហមៗ...ហ្ហឹក...ហ្ហឹក»នាងត្រូចសាវចាន់ចាប់បញ្រ្ចកទឹកអាសុីត។សភាពរបស់នាងវាពិតជាពិបាកក្នុងការមើលខ្លាំងណាស់ភ្នែកបញ្ឈរឡើងដៃជើងប្រកាច់ខ្ញង់ចូលគ្នាដង្ហើមដកតក់ព្រោះតែជិតដាច់ខ្យល់ស្លាប់ទៅហើយ
«ហ្ហឹស..ឆ្វាច់....»បញ្ច្រកអស់សាវចាន់ក៏បានយកកាំបិតកាត់ផ្តាចបំពង់.ករបស់នាងឈាមស្រស់ៗបាញ់ចេញមកដូចទឹក។ទង្វើព្រៃផ្សៃរបស់ចាន់បានលិចឡើងម្តងបន្តិចៗគេហាក់ដូចជាមនុស្សពីរនាក់ផ្សេងគ្នាយ៉ាងចឹង។នេះឬឥទ្ធិពលស្នេហា...ស្នេហាអាចធ្វើឲ្យមនុស្សប្រែប្រួលបានគ្រប់យ៉ាងមែនទេ?
«ចៅហ្វាយ....!!!»ឈូវិននិងកូនចៅផ្សេងទៀតឈរមើលពីសកម្មភាពរបស់សាវចាន់ទាំងភាពខ្លាចរអានិងញញើតដល់ថ្នាក់ពេលខ្លះគេខ្លាចពេកសឹងតែភ្លេចដកដង្ហើមទៅហើយព្រោះតែសាវចាន់លើកនេះគឺឃោឃៅពេកហើយ
«យកសាកសព្វរបស់នាងមកតាមយើង!!»សាវចាន់ក្រោយពីជូតសម្អាតដៃដែលប្រលាកសុទ្ធតែឈាមនោះរួចមកគេក៏ងាកទៅបញ្ជាឈូវិន
«បាទចៅហ្វាយ!!»ឈូវិនក៏ប្រញាប់យកសាកសព្វនាងដរតាមសាវចាន់។នេះមិនដឹងថាគេចង់យកសាកសព្វរបស់នាងទៅណានោះទេ
+មុខភូមិគ្រឹះ
សាវចាន់និងកូនចៅមួយក្រុមរួមទាំងសាកសព្វស្រីម្នាក់នោះបានដើរចេញពីបន្ទប់ដាក់អីវ៉ាន់សម្តៅមករកអុីបូដែលកំពុងអង្គុយផឹងស្រាក្រហមនៅខាងមុខផ្ទះយ៉ាងមានស្តីសុខ
«ព្រូស....»សាកសព្វត្រូវបានបោះទៅលើដីយ៉ាងអានោចអាធមនៅចំពោះមុខរបស់អុីបូ
«......»អុីបូឃើញហើយគេក៏មិនបាននិយាយអ្វីដែលព្រោះគេដឹងច្បា់ថាសាវចាន់ច្បាស់ជាធ្វើបែបនេះរួចមុនទៅហើយ
«លោកមានអីត្រូវនិយាយទេ?»សាចាន់សួរទៅអុីបូដែលគិតតែពីលើកស្រាអកយកៗដោយមិនខ្វល់ពីខ្លួន
«គ្មានទេអ្វីក៏យើងគ្មានអីត្រូវនិយាយដែរ»អុីបូតបទៅចាន់វិញដោយខ្លួនឈរជ្រែងហោប៉ៅក្រវីដបស្រាលេងធ្វើដូចគ្នានអីកើតឡើងចឹង
«លោកធ្វើអីខ្លះលោកានដឹងខ្លួនដែលទេ?»
«ច្បាស់ជាដឹងហើយខ្លួនរបស់យើងចិត្តរបស់យើង..យើងធ្វើអីគឺត្រូវតែដឹងពីខ្លួនឯងហើយ!»
«ហេតុអីក៏លោកធ្វើចឹងដាក់ខ្ញុំនេះលោកទើបតែចុះអីតាសុីវិលជាមួយខ្ញុំមិនបានមួយថ្ងៃផងលោកបែជាទៅដេកឱបស្រីចឹងមែនទេ»ទឹកភ្នែករបស់សាវចាន់ក៏ស្រក់ចុះមកម្តងទៀតបង្ហាញឲ្យគ្រប់ដែលឈរនៅទីនេះបានឃើញ។គេឈឺគេក៏មានបេះដូងសួរថាទ្រាំបានទេពេលឃើញប្តីខ្លួនឯងឡើងគ្រែជាមួយស្រីផ្សេងនោះ
«តែឯងក៏បានសម្លាប់នាងរួចហើយតើ?ឯងខ្វល់ធ្វើស្អីទៀតបើស្រីទាំងនោះយើងគ្រាន់តែកំដរតណ្ហាមួយពេលៗហើយឯងក៏នៅតែជាប្រពន្ធពេញសិទ្ធរបស់យើងដដែលគិតច្រើនធ្វើអី?»អុីបូងាកមកសួរសាវចាន់
«........»សាវចាន់ហាក់គាំងពាក្យនិយាយគេមិនដងថារកពាក្យតបតរជាមួយនិងអុីបូយ៉ាងមិចនោះទេបើគេនិយាយមកយកតែឈ្នះខ្លួនឯងបែបនេះ
«ចៅហ្វាយ...គួតែទៅសម្រាកសិនទៅចៅហ្វាយមិនស្រួលខ្លួនផងមិនចឹងឬ?»ឈូវិនមិនចង់ឃើញសាវចាន់និងអុីបូមានជម្លោះជាមួយគ្នាទើបគេប្រញាប់បង្វែរឿងនិយាយ
«យកសាកសពនាងទៅបោះចោលក្នុងព្រៃទៅ»សាវចាន់និយាយឡើងដោយកែវភ្នែកសម្លឹងមើលទៅអុីបូមិនដាក់
«បាទចៅហ្វាយ»ឈូវិនក៏ប្រញាប់រៀបចំឲ្យពួកកូនចៅយកសាកសពនាងទៅបោះចោលតាមបញ្ជារបស់សាវចាន់
«ឯងត្រៀមឡានយើងចង់ទៅក្រៅ»ពេលដែលឈូវិនបម្រុងនិងទៅជាមួយកូនចៅអស់នោះហើយតែក៏ត្រូវអាក់ដំណើរពេលលឺបញ្ជារបស់ចៅហ្វាយខ្លួន
«ចៅហ្វាយចង់ទៅណាដែរ?»
«ត្រៀមតែឡានឲ្យយើងទៅ..យើងចង់ទៅណាជារឿងរបស់យើង»
«ខ្ញុំទៅជាមួយដែលទេបាទ?»
«មិនបាច់»ពីរម៉ាត់យ៉ាងខ្លីតបទៅកូនចៅវិញ។សាវចាន់ក៏បានឡើងទៅបន្ទប់ដើម្បីប្តូរសម្លៀកបំពាក់ចេញព្រោះវាប្រលាក់សុទ្ធតែឈាម
+ក្នុងបន្ទប់
«...ឈូ.....នេះឬអារម្មណ៍ស្រលាញ់គេតែម្ខាងនោះវាឈឺបែបនេះមែនទេ»ឡើងមកដល់បន្ទប់ភ្លាមសាវចាន់ក៏ប្រញាប់ចូលបន្ទប់ទឹករួចបើកបង្ហូរទឹកផ្កាឈូងដោយខ្លួនមិនទាន់បានដោះសម្លៀកបំពាក់ចេញនោះទេ