Red and Wine V3

SPECIAL CHAPTER

Happy December and 3 weeks to go 2023 na. Hence I will be updating a 9 short special chapter as much as possible. Thank you for reading.
(No revision or edit yet bare with typo or wrong grammar)

SPECIAL CHAPTER 1/3

"WAAAAAAA!" napabalikwas ako ng bangon, puno ng pawis ang bou kong katawan na para bang naligo ako dahil sa tumatagaktam ito, nanginginig namang pinagmasdan ko ang aking mga kamay. Hinihirapan din akong huminga dahil sa takot. Mabiilis ang tibok ng puso ko at naluluha na rin ako. Napansin ko ang mga nakakabit sa aking katawan at ang anu mang bagay itong nasa ilong ko. Tinanggal ko isa isa bawat tubong sagabal. Tatayo na sana ako ng biglang.

BLAAGGGGG

NAHULOG AKO SA KAMA, hindi ko maigalaw ang mga binti ko,

Bigla akong napalingon sa pintuan at nakaramdam ng pagkatakot at lito dahil aa hindi ko kilala ang taong iyon.

"Si- no K-ka?" ani ko sa garagal at mahinang tono.

"Peter, oh my god!" ani ng babaeng pumasok at lumapit ito sa akin at tinulongan akong maihiga sa kama.

Ilang saglit lang ay nagsidatingan ang ibang tao na ni isa ay wala akong kilala.

"Si-sino k-kayo? at bakit ga-ni to ka-kala-lagay-yan k-ko?" ani ko kahit ng hihina ay pilit ko paring itanong iyon.

Lahat sila na pumasok ay walang imik at nakatingin lang sa akin. Na tela bang kahit sila ay hindi alam ang dapat isagot sa katanungan ko o ayaw lang nila magsalita.

Nakatingin lang ako sa kanila at ni isa ay walang nagsasalita, bagkus ay luha at paghikbi ang namayani sa buong paligid.

"Si-no Ka-yo?" wala pa ring sumasagot nanatili lang silang nakatingin sa akin.

Ilang saglit lang din ay may dumating na Doctor na siyang ikinatakot ko, hahawakan na sana ako ng kasama nitong nurse subalit nagpumiglas ako.

"Sino kayo, ano to bakit ako nandito" umiiyak kong turan habang pumipiglas sa hawak mula sa mga nurse.

Naramdaman ko na lang ang pagtusok ng malamig na karayom sa aking balikat at pagkaraan lang din nang ilang saglit ay unti unti na akong mawalan ng ulirat.

Third Person's POV

"Doc, nababahala na kami sa pamangkin ko, ano ba ang dapat naming gawin?" umiiyak na turan ni Claire.

"I suggest na ipatingin niyo na siya sa Pshchia-

"But he is not crazy" Bigla namang nanahimik ang nasa loob ng kwarto nang biglaang pagpasok ni Troy sa loob, puno ito ng galit sa mga mata. "My husband is not crazy and their is no reason para ipunta siya don" Wika pa nito ulit.

"Listen Mr. Chaves I am not saying that your husband is crzay what I am looking forward here is to find the sulotion, hindi magagamot ang pasiente dito sa hospital kong psychological problem ang meron siya. A friend of mine told me na baka truama ang dahilan ng paghisterical niya and we can cure him if isasatambi niyo ang pag-aalinlangan na meron diyan sa isip niyo, here is the card of my friend and if you dicided about it call him and he can help you, and excuse me marami pa akong pasyenting dapat asikasohin. " ani ng doctor na umalis nga pagkatapos nitong sabihin ang mga iyon.

Nanatili na mang nakatitig lang si Troy sa walang malay na si Peter.

"I think we need to take to account about what the doctor said, wala tayong choice Troy" ani ni Arjay na nasa likod lang.

Nanatiling tikom ang bibig ni Troy habang pinagmamasdan ang mahal na nakahiga sa kama habang patuloy ito nagdudusa.

Peter shows different form of itself everyday bawat gising nito iba iba ang tagpong pinapakita nito, nariyan na kilala sila meron namang hindi sila kilala. At sa bawat pagkakataong iyon ay takot ang nabubuo sa bawat taong nag-aabang na sana sa paggising niya bukas o makalawa ay totoong Peter na ang bumongad sa kanila.

Sa insidenting nangyari tanging si Peter lamang at Austin ang tanging lubhang na apektohan. Habang si Troy naman ay nagpapakatatag para sa kaniyang pamilya.

"How is Austin?" Tanong na turan ni Claire habang malungkot itong naka-upo sa mahabang sofa habang katabi naman nito si Chealsea at Timothy.

"He is going to be fine soon pero ang piklat hindi ko alam kong ano ang maidudulot sa buhay ng bata" wika ni Troy at umopo sa hospital bed ni Peter at hinapos ang mukha ng asawa.

"Hindi ko lubos maisip na dadating kami sa puntong ganito, sinubok nga kami ng tadhana at pagkakataon subalit nasubrahan naman siya ng problemang ibinigay sa amin, my family and I does'nt deserve this punishment" umiiyak na turan ni Troy.

Lumapit naman sa kanya si Arjay at tinapik ang likod.

"Hindi ka nag iisa Troy kasama mo kami, lalaban tayo na magkasama para kay Peter at Austin" wika ni Timothy.

"I think we should let Peter to rest, baka magising pa iyan at maghisterical ulit" Wika ni Chelsea na sinang ayonan naman ng iba.

Sa huli ay sabay sabay silang nagsilabasan sa kwarto at huling lumabas si Troy at pumonta sa katabing kwarto para tingnan ang anak niya na puno ng binda ang boung katawan.

"How is he?" wika ni Troy ng makalapit sa Inang nagbabantay sa anak, sa mahabng sofa ay nakahiga naman si Aeron.

"Kumakain na siya at kahit papano ay nakakapagsalita na" ani ng ina ni Troy at yumakap sa anak na malungkot na pinagmamasdan ang apo nito.

"How about Peter?" aniya ng bumitaw sa yakap mula sa anak.

"Still the same!" wika naman ni Troy.

"Ano naman ang sabi ng Doctor?" tanong na wika ni Hannah.

"To ask help from psychiatrist!" wika naman ni Troy..

"Trust the one who can help us Troy, this situation that we are cuurently having is not simple if that is the best sulotion then grab it, ano pat marami ang chances meron tayo at di tayo susuko 'nak" Ani ni Hannah at yumakap sa anak dahil alam niya na nagugulohan ito sa dapat gawin. May takot at pag aalinlangan subalit kailangan nilang tanggapin at gawin ang pagkakataong ito dahil iyon lamang ang way na meron sila.

Thank U!