Hayatımla başa çıkmaya çalıştığım kadar başka hiçbir zaman bu kadar çok yanmadı canım.
Şimdiyse o acıyı bana çektiren sensin, Diken.
Hayatımla başa çıkmaktan daha zorsun bana.
Tanıyamıyorum kendimi. Aynaya bakıyorum ama bir yabancıyla karşılaşıyorum. Bu ben değilim ki...
Artık kendimi tanıyamıyorum. Yemin ederim, ben hâlâ bizim için ölüyorum. Aynaya bakınca ben sadece bunu görüyorum.
Senin de öldüğünü görüyorum ama yalan olduğunu düşünmeden duramıyorum.
Bana hâlâ yalan mı söylüyorsun yoksa bu sefer gerçekten ölüyor musun?
Ölme, sevgilim. Kalbim ikimizin yerine de ölüyor ne de olsa. Onun ölümünü boşa çıkarmaya çalışma.
Seni bıraktığım o bankta şimdi başkaları oturuyor, başkaları bizim yerimize sarılıyor sevgilim.
Buruk bir mutluluk taşıyorum dudaklarımda. Çünkü bizim yapamadıklarımızı en azından şu anlar onlar yapıyor.
Onlar bizim yerimize de yaşar bizi. Üzülmeyelim, Diken.
Her şeye, önemli değil, diyen hep bendim, Diken. Sen de her şeye, önemli değil, derdin de sadece bana demezdin.
İşte ben bunu çok geç farkettim.
Keşke bitmeseydi kalbimin hayatı. Keşke vazgeçmeme izin vermeseydin. Her şeyin uğruna kabul ettim seni de bunu söyleseydin yine kabul ederdim.
Ama söylemedin ki. Söylemediğin şey için ben seni nasıl kabul edeyim şimdi?
Bileklerimde cam kırıkları var, hepsi o gecenin içinde kırılan bardaklar. Her bir bardakta biz varız, yere dökülen rakılar da anılarımız.
Bırakalım bu gece de bize biz değil, bize o bankta oturanlar içsin.
Müslüm baba bile ne diyor biliyor musun? "Böyle bir aşk görülmemiş dünyada... Ne geçmişte ne de bundan sonra da..." Haklı be sevgilim. Kimse sen ve ben gibi olamaz.
Kimse seni ben gibi böyle deli divâne sevemez.
Mecnun ve Leyla, Ferhat ile Şirin, Yusuf ile Züleyha hariç...
Onlara benzemişiz, Diken. Aralarına bir de bizim adımızı eklesinler. Ama biz kavuşamadık.
Aşkları deli divâne olup kavuşanayanlar da var mıdır sevgilim?
Var mıdır bilmem ama biz varız. Biz deli divâne âşık ama kavuşamayanlardanız.
Belki de bu sadece benim.
Şimdi ben bir zamanlar bağırarak şarkı söylediğimiz o mahallede, bir zamanlar sarılarak uyuduğumuz o yatakta, bir zamanlar tanıştığımız o bankta ben, sevgilim, şimdi bizim için göz yaşlarımı döküyorum.
Hepsi bizim için.
Bütün acılarım akıp gitsin.
O zaman biraz da sana bulaşsın sevgilim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALBE BATAN DİKEN
Short StoryKalbim evindir senin. İstediğin zaman gel, gir ama kalamazsın. Benim kalbim bundan sonra sana sadece pansiyon, sevgilim. Yoldan geçerken bakarsın. Kalbim çok ateşlere atıldı; çok kavruldum, çok yandım ve çok kül oldum sana. Ama âşk için bile kor olm...
