En çok seni sevdim bir zamanlar. En çok sana kandım ve kanadım.
Beni saracağını, yaralarımı gözlerindeki yeşil ipliklerle dikeceğini sandım.
Şimdi anlıyorum da ben çok yanılmışım.
Evinden kovulan biri gibi hissediyorum. Senin bana dediklerini şimdi ben yaşıyorum.
Sanıyor musun sen evinden gitmek kolay? Evinden gitmek de kovulmak kadar zormuş. Sonradan anlasan da fayda etmiyor, biliyor musun?
Bugün göğsüm o kadar acıdı ve o kadar parçalandı ki göğsümü parçalayan şeyin senin dikenlerin olduğunu sandım, gözüm.
En son ki konuşmamızın üstünden çok geçti ve ondan sonra seni hiç görmedim. Evet, tahmin ettiğin gibi, Diken.
Bugün seni gördüm.
Yine kalbimi acıttın.
Yanında yürüdüğün genç kadınla konuşurken tebessüm ediyordun. Sen benimle konuşurken bile tebessüm etmedin ilk başlarda... Buna yandım gözüm.
Ona bana baktığın gibi baktığını gördüm sandım ve kendimi kandırmaya çalıştım. Ben Mesude, sen Kemal. Yapmaz dediğim şeyleri hep sen yaptın, Diken.
Şimdi seni başka biriyle görmenin getirdiği acıyla bir dal sigara yaktım, balkona çıktım ve benimle beraber oturmak için aklıma gelen anılara baktım.
Yarama tuz oldular, onları bastılar.
Seni başka biriyle görmenin acısını bir de rakıdan çıkardım. O bulanık rakı benim düşüncelerimi daha da bulandırdı. Zihnime sis oldu, sızdı.
Senin kalbime sızdığın gibi, Diken.
Seni şimdi gerçekten kovuyorum. Bir elimde sigara ve bir elimde rakıyla kalbimin kapısında yere çökerek gidişini izliyorum.
Birkaç damla düşüyor dizime, onu bile umursamıyorum. Düşen damlalar bir sel oluyor boğuyor beni hıçkırığımda.
Sigara içiyorum, o sigara sana yanık.
Rakı içiyorum, o rakıyı senin şerefine dolduruyorum.
İçerken bir de sana içiyorum rakıyı, Diken.
Ben Şirin, sen Ferhat. Dağları delen sen değil ben oldum ve bu sefer dağları değil, göğsümü deldim. Senin dikenlerinle deldim. Göğsüme batan ve çıkmayan dikenlerin daha derine saplandı ve göğsümde açılan oyuk büyüdü. Artık göğsümden çıkabilirsin ve hayır, bu bir rica da değil.
Çık göğsümden, çık içimden.
Def ol içimden.
Çık, Diken.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALBE BATAN DİKEN
Short StoryKalbim evindir senin. İstediğin zaman gel, gir ama kalamazsın. Benim kalbim bundan sonra sana sadece pansiyon, sevgilim. Yoldan geçerken bakarsın. Kalbim çok ateşlere atıldı; çok kavruldum, çok yandım ve çok kül oldum sana. Ama âşk için bile kor olm...
