Sana döktüğüm tonlarca kelime, sevgilim.
Hepsinin altında kaldım.
Sen gittin, ben kaldım.
Belki sen başardın ama ben hiç kazanamadım.
Gördüğüm her adamda seni aradım.
Unutmayı,
Hiç var olmamışsın gibi yaşamayı inan çok denedim ama olmuyormuş be.
Başkalarını sevmeye çalıştım, başaramadım.
Aklımda hep sen vardın, asla çıkmadın.
5 ay oldu, hâlâ özlemedin mi beni?
Sana sarf ettiğim sevgimin yükü yok mu omuzlarında?
Başarabilir misin sanki ben hiç olmamışım, beni hiç sevmemişsin gibi yaşamayı?
Bundan bile emin değilim ya...
Sahi, sevdin mi beni?
Atilla İlhan yalan söylemiyormuş, kirpi gibi adamlar varmış gerçekten.
Sen bir kirpisin sırtıma batan ve dikenlerini geçiren.
Sen deldin beni ama ben delmeye kıyamadım seni.
Sen yine gel, batır dikenlerini sırtıma yine sesim soluğum çıkmaz sana.
Çünkü ben yeniliyorum bir sana.
___________________________________________
Sevgili D.
Bu kitap şimdi senin için bir şey ifade etmeye başladı mı?
Umarım anlamışsındır bu kitabı neden yazdığımı. Gurursuz gözükmek istemedim ama sana gelmeyi çok istedim, yapamadım. Oysa ki sen bana bir adım atsaydın ya da atsan ben sana koşardım. Hâlâ da öyle.
Aşkta gurur olmaz, sen âşık mısın ki bana?
Bu kitap hâlâ kütüphanende mi bilmiyorum ama eğer gelirsen bunu okuduğunu belli etme bana. Bütün bu yazdıklarım sana olan içimdeki fırtınanın fısıldayabildikleridir bana.
Bunu da söyleyeyim sana, darlarsam bunalacağından korktuğum için o gün sürekli yazmadım sana.
Gitmenden korktum.
Ama darlamasam bile gidesin varmış sanırım.
Hani demiştin ya bunu okurken, ikisi de birbirini seviyorsa ne duruyorlar diye.
Şimdi bu cümleyi zihninde bir yere tuttur ve bak bize.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALBE BATAN DİKEN
Short StoryKalbim evindir senin. İstediğin zaman gel, gir ama kalamazsın. Benim kalbim bundan sonra sana sadece pansiyon, sevgilim. Yoldan geçerken bakarsın. Kalbim çok ateşlere atıldı; çok kavruldum, çok yandım ve çok kül oldum sana. Ama âşk için bile kor olm...
