Bir okyanusun ortasında saatlarce seni beklemişim gibi buruş buruş oldu kalbim. Tuzlu su yaralarını yaktı, vaveylalar içinde bekledim.
Kalbimin parçalarını toplayıp yara bandıyla bile birleştirecek kimse kalmamıştı.
Diken, senin kalbine çevrelediğim yara bantları hâlâ duruyor mu?
Benimkileri senin yüzünden yaşadığım acı yaktı ve ben, onu kurtarmaya bile çalışmadım.
Söylesene, ben şimdi günahkâr mıyım?
Ben neden böyle birine dönüştüm, bilmiyorum. Hepsi sen gittikten sonra oldu, Diken.
Varlığın kalbime acı, yokluğun her yerime yara.
Bazen keşke geri gelsen diyorum ama geldiğinde de en çok biz zorluyoruz birbirimizi.
Allah belamı versin ki senden vazgeçemiyorum.
Çık içimden.
Beni iyileştirebilecek tek kişi sensin benim için fakat beni binlerce kez öldürdün ama olsun, ben öleceğimi bilsem de yine sana gelirdim.
Okyanusun ortasındaydım, kalbim ellerim arasındaydı ama ona zarar veren ellerim değildi. Okyanus artık onu yakmayı da bırakmıştı üstelik.
Gözlerimi, dudaklarımı ve ruhumu kan revan içinde bırakan düşüncelerin kelimeleriydi.
Diken, sana ne denli yandığımı biliyor musun?
Çok kez uğradı aklıma o intihar düşünceleri ama yapamadım, allah belanı versin, nedeni sensin çünkü seninle yaşamayı tattım.
Bir gün gitmek zorundaydın madem neden yaşamayı öğrettin bana? Ben günahkârsam sen nesin?
Her şeyi bir tek senin için yaptım. Yapmam dediğim şeyleri, dinlemem dediğim şarkıları, izlemem dediğim filmleri bir tek senin için izledim.
Bana yeminlerimi bozduransın, Diken.
Keşke o gün o çatıda olmasaydın da atlasaydım. O zaman belki seni hiç tanımaz ve sana deli divane âşık olmazdım.
Kalbim, Diken.
Kirpisin sen.
Kalbim artık bir kirpi, üstelik sürekli kendini deşen.
Bir rayın ortasındayım. Elimde bir bıçak, gözlerimde bir kırgınlık... Öldürmeyi düşünüyorum kendimi ama yapamıyorum, tren geliyor ve altında ezilmek için hiçbir yere gitmiyorum. Treni sürenin sen olduğunu düşünüyorum çünkü başka kimse bu denli acıtamadı canımı.
Başka kimse bu denli yana yana ve yaka yaka sevmedi beni.
Sadece sana, yana yana ve yaka yaka, Diken.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALBE BATAN DİKEN
Short StoryKalbim evindir senin. İstediğin zaman gel, gir ama kalamazsın. Benim kalbim bundan sonra sana sadece pansiyon, sevgilim. Yoldan geçerken bakarsın. Kalbim çok ateşlere atıldı; çok kavruldum, çok yandım ve çok kül oldum sana. Ama âşk için bile kor olm...