KALBE BATAN DİKEN

Bu Sefer

Bu sefer sana seni sevdiğimi söylemekten çekinmedim.

Keşke çekinseydim.

Sen sevmeyi, saymayı, değer vermeyi, göze almayı bilmezmişsin. Ne gelmeyi ne de gitmeyi bilmezsin sen. Sana verdiğim sevgimin ne kadar büyük olduğunu ya da senin için göze aldığım şeyleri bilirsin ama sana söylesem senin için göze aldım diye gelir, almasaydın dersin.

Korkaksın.

Sevmeyi bilmeyen koskoca bir cüssenin içinde küçük bir çocuksun.

Sana dediğim kadar babama bile bu kadar çok keşke demedim ben. Yemin ederim ben bütün keşkelerimi sana harcadım.

Şimdi elini tuttuğun, öptüğün, gözlerine baktığın, sarıldığın, fıstık dediğin biri var. Az çok anlamıştım ama sen söyleyince bana bunu nasıl hissettiğimi asla bilemeyeceksin.

Şimdi düşünüyorum da, seni ne kadar seversem seveyim hiçbir şeye değmezmişsin.

Hiçbir şeye.

Biliyorum, sen beni asla benim seni sevdiğim kadar çok sevmedin. Uzaktık, evet ama seni uzaktan nasıl bu denli sevebildiğimin cevabını verebilir misin bana?

Enayi.

Bana onca şey söyledin ama hiçbirinin arkasında durmadın benim durduğum gibi. Beni sevmeyi bırakmayı aklının ucundan bile geçirmedin, öyle mi? Doğrudur, zaten hiç sevmemişsin sen beni.

Gece karanlığında parkta annesini kaybetmiş, babasını zaten çoktan gözden çıkarmış küçük bir kız çocuğu gibi hissettirdin bana. Sen çocuk parklarını bilir misin?

Küçük bir kız çocuğunun babasından nefret etmesi gibi senden nefret etmek istiyorum. Seni unutmak, hiç düşünmeden tek tük olan fotoğraflarını, mesajlarımızı silmek istiyorum.

Çık içimden.

Bu kadarı bana bile fazla.

Git.

Gelme.

Yazma.

Açıp da seninle daha yan yana olamadığım fotoğraflarıma bakma.

Neyse.

Sen bakmazsın zaten.

Daha önce bir kere yanıma gelip gözlerime bakmamış adam neden baksın fotoğraflarıma zaten?

Şunu da söyleyeyim, bir kirpisin sen. Tanıdığım en sivri dikenli.

Keşke o dikenler sırtıma batacağına dilime ve ellerime batsaydı da konuşmasaydım, yazmasaydım sana.

Söylesene, yosun...

Ona da mı böylesin yoksa sadece bana mı kirpisin?