O gece ellerimi kalbime bastırarak ağladım. Kalbim o kadar sancıyordu ki onu alıp göğsümden sökmek ve ezip, parçalamak istedim.
Ama yapamadım. Kalpti bu.
Ne kadar yok olmasını istesem de paramparça olmaktan ileri gitmiyordu.
Adımlarımı sahilde atarken denizin yüzünde gördüğüm gökyüzü vardı. Yıldızlar suya yansırken göz yaşları gibi duruyordu.
O göz yaşları bizdik sevgilim.
Güneş bile bizim için ağlıyordu ve göz yaşları, birer yıldız olup geceye akıyordu.
Geceye akıp kayan yıldızlarız, gözüm.
Dibi gören rakıyız.
Paketi boşalan sigarayız.
Biz yaşanılan vedalarız.
Seni çok özledim gözüm, ben bunu inkâr edemem. Sana yanıyorum, yangın olup büyüyorum.
Sevdiklerimi bile senin uğruna farketmeden yakıyorum.
Ah Diken, artık senden gerçekten nefret ediyorum ve biliyorum, bir dediğim bir dediğimi tutmuyor.
Ama ben tam da böyle hissediyorum.
Anlaşılmazsın sevgilim.
Artık ben de kendimi anlamıyorum. Beni anlaşılmaz kıldın.
Ben ise kendini anlamanı sağladım.
Çok vicdansızsın, sevgilim.
Ama olsun, ben seni zaten böyle sevdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALBE BATAN DİKEN
Short StoryKalbim evindir senin. İstediğin zaman gel, gir ama kalamazsın. Benim kalbim bundan sonra sana sadece pansiyon, sevgilim. Yoldan geçerken bakarsın. Kalbim çok ateşlere atıldı; çok kavruldum, çok yandım ve çok kül oldum sana. Ama âşk için bile kor olm...
