SAKLIM. - AKIN KOÇOVALI-

27. || gül

Yoğun bakımın önünde iki gün geçirmiştim ama Babam hala kalkmadı. Doktor bunun normal olduğunu söyledi, neticede kalbinden ameliyat olmuştu. Hem Akın yanımı bir sahneye bile olsa bırakmadı.

Hatta tavla getirtirdi ve sabah akşam oturup tavla atıyorduk. Gülerek son taşlarımı tahtan alıp Akının göz devirmesini izledim.

"Noldu göt gibi kaldın?"

"Dua et seviyorum yoksa seni sağ bırakmazdım-"

"Haa yani sen kendi isteğinle saatlerdir kaybediyorsun?"

Akın tahtayı aramızdan kaldırıp beni belimden tutup kendisine çekti.

"Çok şımardın sen-"

"Napcan? Dövecen mi?"

Gülerek saçlarıyla oynadım ve bir reaksiyon bekledim. Akın beni dövmek yerine gıdıklamaya başlayınca hemen kendimi ondan kurtarmaya çalıştım.

"Akın bırak-"

Diye güldüm ve sevgilimin kollarında çırpınıp duruyordum.

"Kim daha iyi oynuyor?"

"Sen!"

Bunu duyunca Akın beni bırakıp kibirli bir sırıtışla başını salladı. Pislik ya. Nefes nefese kaldım bu aksiyondan sonra. Rahatlamak için başımı Akının kucağına koyup banka yattım.
Akının elini saçımı okşayınca gözlerimi kapattım ve sakince nefes almaya başladım.

"Çok güzelsin.."

Birden gözlerimi açtım ve yerimde doğruldum. Kıyafetlerime baktım ve sonra Akının gözlerine, kör mü oldu acaba?

"Dört gündür duş almadım, üç gün önce yaptığım makyaj hala yüzümde ve sen bana şu an güzel olduğumu mu söylüyorsun?"

Akın hafif bir kahkaha attı ve topuzumdan çıkan saçları kulağımın arkasına taradı. Gözleriyle yüzümdeki her detayı inceledi.

"Güzelsin işte, napim?"

Yanaklarımın ısınmasını Akında fark etti. Eliyle çenemi alıp kendisine çekti. Akını öptüğümde gözlerim kapalıydı.

İnanmak zor oluyordu ama bu adam beni bu haldeyken bile seviyordu ve güzel buluyordu. Bende onu seviyordum. Saçlarını dağınık olsa bile, gözlerin altı kara olsa bile ve az önce soğanlı döner yemiş olsa bile— seviyordum.

Öpüşmemiz sertleşince Akın beni belimden tutup kucağına çekti. Bende karşı çıkamdım. Gözlerim kapalı olduğuna rağmen Akını görebiliyordum.
Ellerin her dokuşunu hissettim.
Önce belimde sonra biraz aşağıya kaydı, öbür eli yanağımda.

"Akın-"

Diye fısıldayıp sevgilimden ayrıldım. Biz hastanede olduğumuz unuttuk galiba. Hemen üstünden inip kendi yerime geçtim.
Akın başını bana çevirdi ve bir sırıtışla beni de güldürdü.

"Allahtan kimse görmedi-"

"Yani.. İnşAllah artık."

Gülerek yüzümü avuçlarıma sakladım. Babam görseydi doğruca komaya düşerdi, Allah korusun. Akına döndüğümde o kalkmıştı ve benden uzaklaşıyordu.

"Nereye?"

"Şey ben tuvalete gidiyorum."

Akın montunuyla bacaklarının arasını sakladığını anlayınca gülme krizine girdim. Bankta yumulmuş gülmekten ağıran karnıma sarıldım.
Akın ise bana küfür ederek tuvalete ilerledi.
Erkek olmadığım için çok mutluydum şu an.