SAKLIM. - AKIN KOÇOVALI-

30. || uyku

- A K I N -

Beş dakika önce yemeğe başlamıştık ve herkes mutluca Cumali amcamın yaptığı etleri yiyordu. Ceren tam karşımda oturuyordu, yanında da Emmi vardı.

Bugün zaten benim hayattaki en büyük sınavım gibi geçti. Emminin gözü her saniye üzerimdeydi bu yüzden Cerene yaklaşmayı aklımdan bile geçirmedim.

Bizim bu halimiz ne olucaktı bende çok merak ediyordum. Kimseyle konuşamıyordum, kimse anlamıyordu, tamam Yamaç amcam vardı ama o da bir çözüm yolu bulamıyordu.
Saklanmaktan o kadar bıktım ki.

Sinirimden sıktığım çatal elimde yamuluyorken bir telefondan mı ne bebek sesi çıktı.

"İdris uyanmış, beyfendiyi getiriyim o da yesin-"

"Sen yemeğini bitir abla, ben alırım."

Ceren yerinden kalktı ve masadan uzaklaştı. İstemesemde arkasından hayranı gibi bakakaldım. Bugün hava çok sıcaktı diye elbise giyinmişti. Sarı ve çiçekli, saçlarınıda hafiften kıvırmıştı- Yürürken elbisenin ne kadar kısa olduğunu fark ettim.

Kıskanmıyorum desem yalan olurdu.
Ama Cereni azıcık tanıdıysam şu kesindi; benim kıskançlığım onun zaferidi. Bu yüzden hiç o topa girmedim. Zaten Cerene sınırlar koymaya kalksam inat olsun diye o sınırları zorlar.

Masanın altında biri bacağıma tekme atınca acıdan kaşlarımı çattım ve etrafıma bakındım. Karaca beni sırıtarak izliyordu. Cerene öküz gibi bakışımı yakaladı.

Tam bardağımdan bir yudum aldığımda Ceren geri dönüyordu fakat bu sefer İdris vardı kucağında. Onu böyle görünce su boğazımda kaldı-

İnanılmaz ya. Anne olmak kimseye bu kadar yakışmazdı herhalde. İdrisi kucağında sallıyordu ve ağlaması dinince yeğenimi Saadet ablaya geri verdi.

Yok bu hiç iyi olmadı. Ben şimdiden çocuk düşünmeye başlayamam. Daha evli değiliz, onu geç kimse bizi bilmiyor bile. Bu kız şimdi hamile kalsa Emmi bizi napar gerçekten hayal etmek istemiyordum.

"Emmi, sen ve Ceren bu gece burda kalın."

Babaanneme baktım ve sonra Emmiye.
O bu fikirden hiç hoşlanmıyordu ama Ceren tam tersiydi. Karacayla bi bakıştılar.
Bunların arası ne zaman böyle samimileşti lan?

"Kalalım! Karacayla dizi izleriz sabaha kadar-"

"Yok olmaz-"

Emmi hemen karşı çıkınca Sultan hanımın yüzü çöktü.

"Nedenmiş o? Ceren benim kızım sayılmaz mı Mücahit?"

Kısa bir tartışmadan sonra Emmi ikna oldu. Ne yalan olsun, bende sevindim. Ailemle iyi bir bağ kurduğuna çok rahatladım. Annemi sevmediğini biliyordum zaten ve o konudada Cerene hak veriyordum.
Annem olmasa bende sevmezdim galiba.

Bahçede işimiz bittiğinde ve hava soğuduğunda herkes eve girdi. Amcalarım çalışma odada kayboldular ve yavaş yavaş herkes yatmak için kendi odasına çekildi. Bende üstümü değiştirdim ve silahımı komidin üstüne koydum.

Odamdan çıktığımda Annemi karşımda buldum.

"Ha Akın oğlum iyiki yakaladım seni."

Kaşlarımı çattım.
İnşallah bir sıkıntı yoktur. Çok yorgundum.

"Bişey mi oldu Anne?"

"Yok yani- Şu Emminin kızı.."

Allahım yine bişey oldu deme.
Bu sefer gerçekten birini öldürürdüm.