SAKLIM. - AKIN KOÇOVALI-

36. || bedel

- A K I N -

Kahvede döne döne deli olmuştum.
Yamaç amcam bana ne olduğunu anlatınca Emminin arkasından gitmek istedim ama çok geçti. Cereni Çukurdan çıkarmıştı bile.

Telefonumu bir dakika bile olsa gözümün önünden ayırmadım. Belki beni arar diye, belki bir yolunu bulur diye bir umudum vardı.

"Akın bi dur!"

Başımı kaldırıp Babamın kara gözlerine baktım.

"Haketten yeğen! Sana bakarken benim başım döndü!"

Cumali amcamın söylediklerini yoka saydım ve gergince sokağın ortasında dönmeye devam ettim. Ellerimi sırtımda birleştirdim ve dişlerimi sıka sıka bütün çenemin gergin olmasına sebep oldum.

Cereni sonsuza kadar benden saklayamazdı. Saklamak istese bile ben buna müsaade etmezdim. Hele şimdi, benim çocuğumu taşırken asla yalnız bırakmazdım onu.
Ama önce konuşacaktım. Emmiyle adam gibi konuşup bu konuyu çözmeye çalışacaktım.
Ha olmadı mı, o ayrı-

Kimseyi dinlemem, dünyayı yakarım ama mutlaka Cereni bulurum.

"Akın yeter artık-"

Hızlıca Yamaç amcamın üstüne yürüdüm ve onu yakasından tutarak ayakların üstüne çektim.

"Ne yeter lan? Ne yeter?"

"Yeğen!"

Cumalinin uyarını duymadım bile. Yamaçın gözlerine bakarak, suratına bir yumruk atmamak için zor tutuyordum kendimi..
Yaptığım yanlış, evet, ama çare mi bıraktılar? Nasıl sakin olayım lan? Sevdiğim kadın elimden alındı! Üstelik karnında çocuğum varken onu elimden aldılar ve beni mal gibi ortada bıraktılar!
Ne sakini?!
Sakini sikeyim!

Yamaça o kadar konsantre olmuştum ki, kahvenin önünde park eden arabayı fark etmedim bile. Fakat arabanın kapısı seslice kapatınca Yamaçın yakasını bırakıp Emmiye döndüm.

Bana çökük gözlerle bakıyordu. Hafif bir baş işaretiyle beni kahveye çağırınca hemen peşinden gittim.

"Emmi-"

"Cerene bir daha görünmeyeceksin."

Sözümü kesince yutkundum. Bakışımı Emminin gözlerinden ayırdım ve boynumu eğidim.

"Ne sandın oğlum? Hepinize demedim mi lan- Cerenden uzak duracaksınız demedim mi?"

Gözlerimi sıkıca kapattım ve kendimi zapt etmeye çalıştım. Delirme Akın.
Kendine gel. Önce sakin ol, sonra ağzını aç.
Daha fazla boka sarmasın diye sakin ol.

"Akın, ikinizide ayrı seviyorum ama buna razı olamam. Cerenin kılına zarar gelme ihtimali göğüs kafesimi yeniden daraltıyor."

Emmi derin bir nefes aldı.

"Kızımı tanıyorum. O seni o kadar çok seviyor ki, gözünü kırpmadan bile, ateşe atar kendini."

Yavaşça gözlerimi fayanslı yerden kaldırıp Emmiye bakma cesareti buldum.
Sinirli olacağını düşünmüştüm ama karşımdaki adam üzgün görünüyordu.

"Haklısın ama-"

"Ama mama yok Akın. Ben diyeceğimi dedim."

Cerenim Babası yanımdan geçmek istedi ama bir an elimi koluna bağladım. İçime ne kaçtı bilmiyorum. Emmiyi geri karşıma çektim ve ateşli gözlerle kayınpederime baktım.

"Ben demedim ama."

Artık kimsenin karşında boyun eğmeyecektim. Emmiyse Emmi! Kimseye neyi neden yaptığımı açıklamak zorunda değildim. Hele kime neden aşık olduğumu- asla!