Imperial Series I: Kreig Gallego |The Mad Hatter|

Chapter Thirteen |Mrs. Gallego|

          "IT'S time for Lunch!" Aisha's work suddenly got a huge line, that scratched her digital artwork dahil sa alarm na 'yon.

Napalingon siya kay Vee, no wonder Kreig let the robot on her side. Mukhang may ginawa itong upgrade kahapon kaya ganito na lang kalakas ang alarm para siyang aatakihin sa puso.

"Pwede bang pahinaan 'yung volume next time?" baling niya kay Vee, habang binubura niya ang nagawa niyang linya dahil sa gulat niya.

Tumango sa kanya ang robot, and its screen have a volume setting and he put it on a normal volume.

"It's time for lunch," ulit nang robot.

Tumayo na siya sa may swivel chair nang matapos niyang mabura ang linya na nailagay niya sa digital artwork niya.

"Oo na kakain," wika niya saka iika-ika niyang tinungo ang pinto, hindi katulad nang mga nakaraang araw na kailangan pa niya nang saklay para lang makalabas at kailangan niya ang elevator para makababa, ngayon ay kaya na niyang makababa sa hagdanan.

Iyon nga lang ay madalas na hinaharang siya ni Vee sa may hagdanan ay pilit pa rin na pinapagamit sa kanya ang elevator.

For the past days, ay 'ni anino ni Kreig ay hindi na niya nakita, siguro dahil na rin sa trabaho. It's been a wonder to her kung bakit palagi na lang itong may libreng oras. Now she sees how busy he is, he is definitely the owner of his own company.

These past days is definitely peaceful for her, to the point she just wished na sana ganito na lang araw-araw.

But she knows to herself na kahit na pagbalik-baliktarin pa rin niya ang mga nangyari, he is still her husband. Kaya kahit na minsan naaalimpungatan siya sa gabi ay nararamdaman niya ang paghiga nito sa tabi niya she simply pretended to sleep.

But sometimes she felt this butterfly like kisses in her forehead everytime that he whispered good night to her. Hindi siya ganon kamanhid para hindiniya maramdaman ang ginagawa nito.

Dapat ba siyang kiligin? Hindi niya alam, up until now she still have complicated feelings about him, pero siguro dahil na rin sa ilang araw na niyang hindi nararanasan ang pagka-siraulo nito kaya ganito na lang ang nararamdaman niya.

Pagkababa niya ay agad siyang sinalubong nang butler at iginiya agad siya sa dining table. She started her lunch, at nang matapos niya ay agad niyang binalikan ang trabaho niya.

She mostly do her job over the net kaya walang problema para sa kanya ng kumuha nang client, she also have her own psuedo name kaya naman hindi na niya kailangan pang malaman kung ano nga ba ang totoo niyang pangalan o kaya naman kung san siya nakatira.

Sa mga sumunod na oras ay pinagtuunan lang niya nang pansin ang kanyang trabaho, until someone barge in her roo, again.

Pinaikot niya ang mga mata bago niya iniharap ang swivel chair sa bagong dating.

"You should knock," sikmat niya dito.

But as usual he just gave her a smirk, halatang nasa mood na naman ito para mang-asar.

"Magbihis ka na aalis tayo," utos nito sa kanya.

"Saan naman tayo pupunta?" nagtatakang tanong niya.

"The party remember?"

Noon lang niya naalala niyang may party nga pala silang dadaluhan, ngayong medyo maayos na ang paa niya ay wala na siyang problema kung magsuot na naman siya ulit nang mataas na sapatos.