Imperial Series I: Kreig Gallego |The Mad Hatter|

Chapter Twenty-Eight: Repercussions

"WELL, I didn't know this is the place that we will meet after so many years," iyon ang salubong ni Mikhail sa kanya nang makapasok ito sa pansamantala niyang tinutuluyan na dormitory malapit sa FBI headquarters.

Hindi naman siya makagalaw ng maayos dahil una sa lahat wala siyang passport, at illegal ang pamamaraan kaya siya nakapasok sa bansang 'to.

Kaya kahit na gustuhin niyang lumabas ay hindi siya pinapayagan hangga't hindi pa rin dumarating ang tinawagan niya. Hindi na rin kataka-taka na may nakabantay sa kanya sa labas ng pintuan.

Mas masahol pa siya sa kriminal, pero alam niyang kahit na pagbalik-baliktarin pa rin niya ang katotohanan. His hands are already tainted with blood and his already saw, ugly side of morality.

Napalingon siya sa bagong dating, he was just sixteen when he met Mikhail Imperial, one of the richest people he will ever meet in his entire life. As he came from the prominent family of Imperial na nagmamay-ari ng napakalaking korporasyon sa Pilipinas.

Iyon din ang dahilan kung bakit madalas na nasasangkot ito sa gulo, o mas tamang sabihin na gulo ang lumalapit dito.

He once encountered him in a kidnapping incident, before he knew it he managed to save him in a nick of time bago ito makuha ng mga dumudukot dito. Huli nanang malaman niyang mayroon pala itong mga bodyguard na palaging nakaantabay dito.

But it doesn't mean that the later is ungrateful to what he had done. IN return of his favor binigay nito sa kanya ang personal number nito na nagawa niyang makabisado sa isang tingin lang.

That's also the reason why he now here, dahil ito lang ang naiisip niyang makakatulong sa kanya sa ganitong pagkakataon.

"Alam ko,"

Sinulyapan siya nito, pero hindi na rin nag-usisa, "My lawyers are already talking to the FBI for your release."

"Wala kong dokumento dito."

"Kaya mo nga ko tinawagan para tulungan ka 'di ba? But you really didn't specify it."

"Bigla mo kong pinagbabaan ng telepono," sikmat niya dito.

"It's freaking 3 am in the Philippines, sa tingin mob a matutuwa akong naitorbo ang tulog ko?"

"Kung may ibang tao lang akong pwedeng tawagan sila na lang hindi ikaw."

"Pero ako lang ang kaya mong tawagan 'di ba?"

"Oo." Huminga siya ng malalim saka nilingon ito. "Gusto ko nang umuwi."

"Wala ka nang uuwian."

Nagtatakang tumingin siya. "Anong ibig mong sabihin?"

"Pinaalis na ang mga tao sa lugar mo, pinatayuan ng condominium building."

"Paano mo nalaman?"

"I already investigated everything, wala ka nang babalikan kung gusto mo pang umuwi."

It was a lot to take in, pero isang bagay lang ang nasa isip niya. "Si Nanay? Alam mo kung nasaan siya?"

Sandali itong natahimik, pakiramdam niya ay hindi niya magugustuhan ang sasabihin nito.

"We investigated where your mother is, she died of illness, looking for you. Maliban 'don wala na kaming makuhang kahit na anong impormasyon. You were declared missing first, but after that, your name was buried by another pile of names that were also missing. No wonder the FBI can't get any information about you," anito.

His mother is dead, it was a news that he didn't ever expect in this world. Pilit niyang inaalala ang mukha nito pero dahil sa mga naranasan niya sa mga nakalipas na taon.